ခွနး်သ ဒီကမ္ဘာကိုရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း သူသိလိုက်တယ် သူရောက်နေတာက ဟူး အရင်ကလို လေယာဥ်ပေါ်မှာ
'Tata ငါမင်းကို ငါ့ကိုလေယာဥ်ပေါ် မပုိ့ဖို့ ဘယ်နှခါပြောရမလဲ ငါလေယာဥ်မစီးချင်ဘူးလို့'
'အဲ့တာ tataနဲ့ မဆိုင်ပုလေ ထယ်ထယ့်ဘာသာ အချက်အပြုတ် သင်တာကြာနေပီးတော့'
'အောင်မယ် ငါမပြောလိုက်ချင်ဘူး ဒါဆိုလည်း နည်းနည်းနောက်ကျမှပို့လေ'
'ကဲ သူများကိုဘဲ လာအပစ်ပြောနေ တော်ပီ ကုကီဆီသွားတော့မယ်'
'အေး ကြွကြွ မပြောတော့ဘူး '
ခွနး်သ လေယာဥ်ဆိုက်တော့ မြန်မာပြည်ရဲ့ အငွေ့အသက်ကို တဝကြီးရှူလိုက်ရင်း သူ့ဆီအင့်ကနဲ ပြေးပီးခုန်ဝင်လာတဲ့ အဖြူလုံးလေး
"ကိုကြီးကို သားသတိရနေတာ"
'ကိုကြီး ချီး ဘသူတုနး်ဟ'
'အော် မေ့တွားလို့ အဲ့တာ ဇာတ်ကြောင်းထဲမှာတော့မပါဘူး သူက ခွန်းဆက်တဲ့ ခွနး်သရဲ့ ဝမး်ကွဲညီလေး သူ့ကို ခွနး်သတို့ မိသားစုက ငယ်ငယ်ကတည်းက မွေးစားထားတာ သူ့မိဘတွေက သူငယ်ငယ်ကတည်းက ဆုံးသွားကြတာ'
'အိုး သနားစရာ ငါ့ညီလေး'
"ကိုကြီးကလည်း ကိုကြီးညီလေး ခွနး်လေးကို သတိရနေတာပါကွာ"
"ဟုတ်လို့လား ခွနး်လေးကသာ သတိရတာပါ ကိုကြီးခွနး်က ခွနး်လေးကို မေ့ချင်တောင် မေ့နေမှာ ဟိုမှာ မမချောချောလေးတွေကို ငမး်ပီးတော့"
"အမလေး မေ့စရာလားကွာ ဒီက အချစ်ဆုံးကလေးလေးကို မာမီတို့ကရော ခွနး်လေး"
"အပြင်မှာ ကျန်ခဲ့တယ် ခွနး်လေးက ကိုကြီးကို တွေ့ချင်လို့ ပြေးလာတာ"
"ဟား ဟုတ်ပါပီ လာဗျာ သွားကြစို့"
"ဟုတ်"
အိမ်ရောက်တော့ ခွနး် ရေမိုးချိုး အဝတ်စားလဲပီး အောက်ထပ်ကို ဆငး်လာခဲ့တယ်
"သားကြီးခွန်း UKမှာ နေရတာ အဆင်ပြေခဲ့ရဲ့လား"
"ဒီလိုပါဘဲ မာမီရာ သူများဆီဆိုတော့ ကိုယ့်ဆီလောက်တော့ မပြေဘူးပေါ့ မာမီ့လက်ရာလေးကလည်း မစားရတော့လေ ဟီး"
"အချွဲလေး ဒီအရွယ်ရောက်နေပီ ချွဲတုနး်"
"ဟုတ်ပါ့ ကိုကြီးက သားထက်တောင် ကလေးဆန်သေး"
"ဟုတ်လား မသိပါဘူးကွာ ကိုကြီးက ခွနး်လေးက ပိုကလေးဆန်တာထင်နေတာ"
"ဟွန့် မဟုတ်ဘဲနဲ့ "
"ဟား ဟား ဟူတ်ပါပီဗျာ"
