ွဝုိင်တို့ စားသောက်ပီးတာနဲ့ ကျောင်းကို ပြန်လာခဲ့တယ် သူတို့က ဆေးကျောင်းသားဆိုတော့ အတန်းသိပ်ပျက်လို့မဖစ်ဘူးလေ
"ဒါဆို ငါသွားတော့မယ်နော် မောင်"
"အင်း ညနေကျ မောင်လာခေါ်မယ် အချစ်"
"လာခေါ်လေ ငါစောင့်နေမယ်"
"အင်း ဟုတ်ပီ သွားတော့ အာ့ဆိူ"
"အွနး် တာ့တာ"
လှည့်ထွက်သွားပီးမှ သူ့ဆီပြန်ပြေးလာပီး လာဖက်တဲ့ အချစ်
"အင့် အတန်းမတက်ချင်ဘူး မောင်"
"အပျင်းလေး အတန်းပျက်လို့မရဘူးလေ သွားပါ လိမ်မာတယ်"
"ဟင်း မတက်လို့မရဘူးလား ခါတိုင်းလည်း ငါတက်မှမတက်ဘဲနဲ့ဟာ"
"အခုမရဘူး အရင်ကမတက်ဘူးဆိူတော့ အခု ပိုလို့တောင် တက်ရအုံးမယ် သွားပါ လိမ်မာတယ် မောင့်အချစ်က မောင်လည်း အတန်းသွားရမှာလေ"
"ဟူး အင်းပါ သွားပါ့မယ် သွားပီ "
"တာ့တာ အချစ်"
ထွက်သွားတဲ့ အချစ်ရဲ့ ကျောပြင်လေးကို ကြည့်ပီး စိတ်တော့မကောင်း သူကြားပါတယ် အရင်က အချစ်က အရမ်းဆိုးတယ်ဆိုတာ အတန်းပုံမှန်မတက်ဘဲ clubမှာဘဲ အချိန်ဖြုန်းနေကျတဲ့ ဝန်ကြီးချုပ်သားဆိုတော့ ဘသူမှလည်းမပြောရဲကြဘူးလေ
ဒါမဲ့ အခုအဲ့လိုမဖစ်စေရဘူး သူပြုပြင်ပေးမယ် အချစ်ကို လိမ်မာလာအောင် တွေးရင်းနဲ့ဘဲ သူတို့အဆောင်ဘက်ကိုရောက်လာတာနဲ့ အတန်းထဲဝင်ပီး စာသင်နေလိုက်တယ်
တစ်ဖက်က ဝိုင်မှာတော့ ပန့်ရှေ့မှာသာ အတန်းထဲ သွားသလိုလိုနဲ့ တကယ်တော့ ကျောင်းအနောက်ဖက်က အပင်ကြီးအောက်မှာ ငုတ်တုပ်သွားထိုင်နေခြင်းပင်
'ထယ်ထယ်ငပျင်း'
'ဘာဖစ်လဲ ပျင်းတော့ ငါမှ အဲ့စာတွေ မသင်ချင်တာ'
'မသင်ချင်လို့ရမလား ထယ်ထယ်က ဆရာဝန်ဖစ်မဲ့သူနော်'
'ငါပါ ေဆးကုရငး် တတ်သွားလိမ့်မယ်'
'ဆေးကုရင်း မတတ်ခင် ထောင်အရင်ကျနေအုံးမယ်'
'မင်းကလည်း ေပြာလိုက်ရင်'
'မှန်တာပြောတာကို'
'သွားစမး်ပါကွာ ကိုယ့််လင်ဆီကို နားညီးတာ'
'သွားမှာပါ ဟွန့်'
ဖူ ပါေမာက္ခကြီးနဲ့ တွေ့ပီး ပြန်လာတော့ အတနး်မတက်ဘဲ အပင်အောက်ထိုင်နေသော ကောင်လေး
"အဟမ်း ဒီမှာ ကျောင်းပုနး်လေး တစ်ယောက်ရှိပါတယ်ဗျို့"
"ဟာ ခင်များ ရှူး တိုးတိုးပြောဗျ"
"ဘာလဲ ဆရာဆူမှာကြောက်လို့လား"
"မဟုတ်ပါဘူး မောင်ပြောမှာစိုးလို့"
