ပန့် တကယ်ပျော်နေမိတယ် ဘာလို့ဆို သူချစ်ရတဲ့ သူလေးကလည်း သူ့ကိုပြန်ချစ်တယ်ဆိုတော့ ဒီထက် ပျော်စရာကောင်းတာ မရှိတော့ဘူး
"မောင်"
"ဟင် အချစ် ပြောလေ "
"အိမ်ပြန်ကြမယ်လေ ညနေရောက်နေပီဟာကို"
"ပြန်တော့မှာလား မောင်တော့ ခွဲတောင်မခွဲချင်ဘူးကွာ"
"ဟွန့် အပုိတွေ "
"မပိုပါဘူး လိုတောင်နေသေးတယ် အချစ်ရဲ့"
"အာ့ဆိုလည်း နောက်မှလို အခုတော့ ပြန်တော့မယ်နော် မောင်"
"ဟုတ်ပါပီ အာ့ဆို နောက်ကနေ မောင်လိုက်ခဲ့မယ်"
"မလုိက်နဲ့ ဘာလိုက်လုပ်မှာလဲ လမ်းကတခြားစီကို"
"အာ မောင်က စိတ်မချလို့လေ အချစ်ကို"
"စိတ်မချစရာမရှိဘူး ခါတိုင်းလည်း ဒီလိုသွားနေတာဘဲကို"
"ဒါပေမဲ့ မောင်က"
"ရွှတ် စိတ်ချနော် မောင်"
"အား မောင့်အချစ်ကတော့လေ စုနး်ထီးလေးလား မသိဘူး"
"ဘာလို့လဲ"
"မောင့်ကို ပြုစားလွန်းလို့လေ တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ပိုချစ်ဖို့ကောင်းလွနး်တယ် သည်းမခံနို်င်တော့ရင် အိမ်ကို တခါတည်း ခေါ်ထားလိုက်ရမလား"
"အငး် ခေါ်ထား လုိက်ခဲ့မယ် အခုတော့ ပြန်တော့မယ်"
"ဟား ဟုတ်ပါပီကွာ ဒါဆို ပြန်တော့ မနက်ဖန်မှ တွေ့မယ်နော် အချစ် ညကျphဆက်လိုက်မယ်"
"အွန်း မောင် ဒါဆို ပြန်ပီနော် ချစ်တယ် မွ"
"အင်း မောင်လည်း ချစ်တယ် မွ"
ပန့်လည်း ထွက်သွားတဲ့ ကားလေးကိုကြည့်ပီး သူလည်း အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့တယ်
ဝိုင်လည်း အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဧည့်ခနး်ထဲမှာ daddyနဲ့ စကားပြောနေတဲ့ အကုိဖူ
"သား လာပီလား ဒီကိုခန daddyမိတ်ဆက်ပေးမလို့်"
"ဟုတ် daddy"
"ဒါက အန်ကယ့်သား ဝိုင်တဲ့ ဒါကတော့ daddyရဲ့ family doctorဖူတဲ့"
"အရင်doctorကရော daddy"
"သူက နယ်ဘက်ကို တာဝန်ကျသွားလို့ ကိုယ့်ကို လွှဲပေးခဲ့တာလေ"
"အော် ဒါဆို ဝိုင်နားတော့မယ်နော် daddy"
"အေး သား ဒါနဲ့ သားဖူ ပျငး်ရင် သားငယ်အခနး်ကြည့်ချင်လိုက်သွားလေ"
"Daddyကလည်း အကိုဖူက မအားလောက်ပါဘူး"
"ကိုယ်အားပါတယ် လိုက်ခဲ့မယ် မငး်အခနး်က ဘယ်မှာလဲ"
"ဒါကျနော့်အခနး်ဘဲ ခင်များ ဝင်မှာလား"
"ဝင်ရမှာပေါ့ ဒါနဲ့ မင်းရဲ့ အခနး်ထဲ ဘသူ့ကိုခေါ်ဖူးသေးလဲ"
"ဘာလို့်လဲ"
"အော် ကိုယ်အရင်ဆုံး ရောက်ခဲ့တာဆိုပီး ကြွားချင်လု့ိပါ"
"ဘသူ့ကိုလဲ"
"ဟက် မငး်မကြာခင်သိမှာပါ ဒါဆို ဝင်လေ"
