მზის ჩასვლამდე ერთი წამია❂🌣❂(მეორე ნაწილი)

¸.·✩·.¸¸.·¯⍣✩ ② ✩⍣¯·.¸¸.·✩·.¸

ერთი წლის შემდეგ ​

​
დამღლელი სამუშაოსა და ცხელი შხაპის შემდეგ,საწოლში ჩაწვა...ძილი არ ეკარებოდა,ზუსტად ერთი წელი გავიდა იმ დაწყევლილი დღიდან და ზუსტად ისე გრძნობს თავს,როგორც იმ მომენტში. ​

ერთი წლის წინ ამ დღეს ეგონა,რომ ყველაზე ბედნიერი ადამიანი იქნებოდა მთელს მსოფლიოში და სწორედ ამავე დღეს საბოლოოდ დარწმუნდა,რომ ეს შეუძლებელია. ​

ჯონგუკის ნაჩუქარი საქორწინო ბეჭედი ამოიღო.პირველად მოუნდა თითზე გაეკეთებინა, ​მაგრამ მასწავლებელმა კარი შემოუღო,ჯიმინმა სწრაფად შეინახა ის ჯიბეში. ​

-ვამპირი ერთ ადამიანს თავს დაესხა!​

-სად?!​

ჯიმინი მარტო გაემართა შემთხვევის ადგილისკენ,რადგან ჩათვალა,რომ ერთს თავადაც გაუმკლავდებოდა.​

ძალიან სწრაფად მივიდა ადგილზე.ვამპირი ჯერ კიდევ იქ იყო,მაგრამ მსხვერპლი აღარსად ჩანდა. ​

მის ქცევაში უცნაურობა შეიმჩნეოდა,ის გარშემო გაფაციცებით იყურებოდა. ამოწმებდა ვინმე იყო თუ არა მის გარშემო,როგორც წესია ასე არასდროს იქცევიან.​

ჯიმინი ამან დააეჭვა და უკან დაედევნა.​

ვამპირმა მთავარ გზას გადაუხვია,ისეთი ჩიხებით სარგებლობდა რაზეც ჯიმინს წარმოდგენაც არ ჰქონდა,არადა წამოსვლისას ყველა შესაძლო მდებარეობის რუკა ჩაუტვირთეს. ​

დიდხნიანი სიარულის შემდეგ ისინი კედელთან აღმოჩნდნენ,ვამპირმა კედელს ხელი მიადო...რამაც მისი შუაზე გაყოფა გამოიწვია და ვამპირი შიგნით გაუჩინარდა. ​

'აშკარად ჩვენთვის უცნობი სამალავია,არ მესმის ოფისში ეს როგორ გამორჩათ'​-გაიფიქრა ჯიმინმა და სანამ კედელი დაიხურებოდა შიგნით შევიდა. ​

მის თვალწინ გასაოცრად ლამაზი ბუნება გაიშალა,ეგონა თავი ნაკრძალში ამოყო. ​

"საკმაოდ დიდი ტერიტორიაა,ცოტა არ უნდა იყვნენ."-გაიფიქრა​

უეცრად,მის ახლოს მოძრაობა შენიშნა... იარაღი გაამზადა და იქვე ბუჩქნარში ჩაიმალა.​