The Good Girl Become Heartless (COMPLETED)

Chapter 28: Confrontations

Chapter 28: Confrontations

Matapos ang seremonya sa simbahan ay kaagad kaming pumunta nila Tito Jeff sa reception ng kasal ni Maricris at Paul. Habang nasa sasakyan kami ay wala akong nagawa kung di umiyak at maglabas ng hinanakit ko.

"Elle! Let's go." Pag-anyaya sa akin ni Jessa.

"Tara na Elle. I am sure gutom lang 'yan. Come on! Cheer up." Sabi sa akin ni Jenneth at natawa naman kami.

I don't know what must the right feeling, I need to feel this time.

"Sige mauna na kayo susunod nalang ako." Sabi ko sa kanila.

"Samahan ko nalang si Elle kung nag-aalala kayo na baka magbigti siya. Don't worry nandito ako. Susunod nalang kaming dalawa." Sabi ni Tito Jeff kay Jessa at Jenneth.

Lumakad na papasok ng reception ang dalawa samantalang kami ni Tito Jeff ay umupo sa garden ng reception. This will be the better place, malakas ang hangin at the same time ay tahimik. Mixed emotions ang nararamdaman ko ngayon. Masaya dahil masaya na ang bestfriend ko at ang taong mahal ko. Malungkot dahil sa totoo lan g gusto ko ako ang nasa tabi ni Paul at hindi si Maricris pero wala na akong magagawa nangyari na ang nangyari.

"So what's your plan?" Out of the blue na tanong ni Tito Jeff.

"Go back in the states and stay there for good? 'Yun lang naiisip ko Tito Jeff eh. Baka makamove on ako doon kung sakali." Sagot ko sa kanya while wiping the tears scaping in my eyes.

"Sure ka na ba diyan? Paano ang ate mo?" Tanong niya ulit.

"My ate can handle herself tutal nandiyan naman kayo para sumuporta sa ate ko. Please take good care of my ate."

"Bakit parang nagpapaalam ka na? Desidido ka na talaga ano?" May halong lungkot sa ekspreston ng mukha niya.

"I n-need to tell you something Tito Jeff and please don't tell this to anyone." Pakikiusap ko.

"What is it? Spill it."

"May taning na ang buhay ko Tito Jeff. Wala ng magawa ang mga doctor at especialists. One week or One month nalang ang natitira sa buhay ko." Pag-amin ko.

"Tch mukha mo! Masamang biro 'yan Elle ah. Tingnan mo nga ang lakas lakas mo. Paanong mangyayari na may taning ka na? Tsaka kung may taning ka na dapat may symptoms di ba?" Naguguluhan niyang tanong.

"Dahil sa mga treatments na isinagawa sa akin noon kaya naibsan ang mga symptoms na dapat lalabas o lilitaw sa katawan ko kaya ganito. I am serious, may taning na talaga ako. You are the third person who knew this. Ayoko na magpaheart transplant ulit dahil baka maulit lang ulit ang nangyayari ngayon Tito Jeff. I am too tired and hopeless. This is the only thing I know ang mag enjoy sa buhay ko ngayon." Sabi ko habang umuiyak. Ilang buwan ko na din itong gustong sabihin sa iba pero alam kong kakaawaan lang nila ako.

Sa tingin ko karma ko na ito dahil sa mga kasamaan na ginawa ko noon. Maybe this is the karma because I make a revenge to the people who's special to me.

Niyakap ako ni Tito Jeff at inalo.

"Ano ba ang dapat kong gawin E-Elle? Please magpagamot ka na ulit. I can't bear loosing a person like you."

"Tito Jeff please take good care of my Ate and our friends please. One more thing, I have a daughter and son they are both adopted. Tito Jeff gusto ko alagaan mo din sila katulad ng pag-aalaga mo sa akin way back in highschool."

"W-what? How old are they?" Gulat na gulat na tanong ni Tito Jeff.

"They are 8 years old now. Papunta na sila dito sa Philippines together with their nanny."

"Oh Elle! You're too young para mawala sa mundo. I'll also take good care of your son and daughter don't worry but please take good care of yourself too."

Naputol ang pag-uusap nang tinawag kami ni Jessa para kumain. Nasa iisang malaking round table kaming magkakahigh-school friends. Masaya kaming nagkekwentuhan at nagtutuksuan pero bakas sa mukha ni Tito Jeff ang pag-aalala sa akin.

I am going to die soon. Bakit parang wala lang sa akin? It's just that hiram lang natin sa Diyos ang mga buhay natin kung kaya't darating talaga ang oras na kukunin ito sa atin. Matanggal ko ng tinanggap ang kamatayan ko. Kaya nga for the past few months I stopped taking my medicines.

Ngayon nasa isip ko lang what if pag wala na ako? Sinong mag-aalaga sa mga anak ko at sa Ate ko? Sa mga friends ko? Ang hinihiling ko lang naman ay maging maayos sila eh. Maging maayos sila bago ko sila iwan. Sana mahanap na ni Ate Julianna ang Forever niya and ganoon din si Francis. Francis is always there for me, hindi niya ako iniwan although I rejected him ay nandiyan pa din siya. She deservw someone better than me. Ang mga anak ko sana lumaki sila na may takot sa Diyos at maging tapat sa hinaharap nila. Sana maging mabuti sila kahit wala na ako.

"Girl kasal mo? Bakit naiyak ka?" Tanong sa akin ni Jenneth. Nagtawanan naman ang lahat.

"No. Uhm it's just that I am so happy that nagkasama sama ulit tayo. Atleast may maibabaon ako sa pag-alis ko."

"Gosh Elle until now ba naman? You're goung back to the other country pa din? How about us? Di ba kami mahalaga sayo? Palagi ka na lang umaalis at tumatakbo palayo." Makahulugang sumbat ni Jessa.

"Girls enough!" Pag-aawat ni Tito Jeff.

"I am just telling the truth Jefferson." Sagot ni Jessa.

"Yes. I know it but hear Elle's side first." Sabi naman ulit ni Titi Jeff.

"Guys will you please excuse me, Restroom lang ako." Pagpapaalam ko sa kanila.

I can't take it anymore. Hindi ko sila kayang iwan pero this is my destined life.
I look at my face at the mirror medyo ang payat ko na, still hindi naman halata na I'm suffering in this kind of pain. Madalas na ang paninikip ng dibdib ko pero hindi ko na pinapahalata sa kanila because I don't want them to worry.

Paglabas ko ng restroom ay nakita ko si Francis na nag-aantay sa may gilid ng pinto. My knight and shinning armor as ever.
Lumapit ako sa kanya and I hugged him tight and I cry on his shoulder.

"Joshuang kulit please take me away from here. Runaway with me. Please. This is my last wish."