İkizler

Bölüm 22:Akademiye Dönüş

Five kapıyı açmaya gittiğinde bende ona bakıyordum. Kapı açıldı ve gelen... KLAUS!

"Ay selamlarr!! Been geldiiğğimmm!"

Five'ı itip içeri girdi.

"Sellaaamm Liyaaa!"

Karşımdaki koltuğa oturdu. Five ise benim yanıma. Kolunu omzuma attı ve sarıldı. Bende Five'ın omzuna yattım.

"Size hediye getirdimmm!"

"Ne hediyesi Klaus?" Dedi Five.

"E şimdi benim yeğenim olacak. Bu çocuğun amcası,dayısı hediye vermedi demesinler. Bende ona bu ayıcığı aldım. Değerini bilin. İlk hediyesi. Ve içki paramdan biraz kısıp aldım. Eğer yeğenim oynamazsa darılırım."

Gözlerim doldu. Klaus gerçekten iyi bir amca olacaktı.

"Teşekkürler Klaus ama... Ama yeğenin olmayacak."

"Ne?"

"O öldü..."

"N-nasıl? Ne ölmesi?"

Klaus'ta şaşırmıştı.

"Bildiğin. Handler sayesinde öldü." Dedi Five.

"Aw buna üzüldüm... Bide şey getirmiştim. Siz bebeğiniz için bu ayıcığı almıştınız. Daha doğrusu Five hediye olarak getirmişti. Evde unutmuşsunuz. Getirdim ben." Dedi Klaus.

(Bu sahneyi yazmayi unuttum asklarim var olarak hayal edin lutfen)

"Imm peki." Klaus oyuncağı bize verdi. Ve ayağı kalktı.

"Ben gideyim. Görüşürüz."

"Görüşürüz Klaus. Ve hediye için teşekkür ederiz."

":)"

Klaus gidince Five'ın aldığı oyuncağı izlemeye başladım.

Five sırtımı okşadı. Göz yaşlarımı sildim.

"Ben su içeceğim."

"Peki."

Mutfağa gittim. Dirseklerimi tezgaha yaslayıp başımı ellerimin arasına aldım. Sessizce ağladım. Nasıl atlatacaktım? Hiç unutmayacak mıydım? Böyle nasıl yaşardım?

Bir anda kolum tutuldu. Ve çekildi. Çeken Five'dı. Hızlıca gözlerimi sildim.

"Ben su içe-."

"Ağla. İstediğin kadar ağla Liya. Bu sana daha iyi gelecektir."

Kollarımı boynuna sardım ve başımı omzuna yasladım. Five ise belimi sardı.

Birkaç dakika bu şekilde ağladım. Uykum gelmeye başladı ama ben umursamadım. En rahat ettiğim yer burasıydı.

Five bunu hissetmiş olacak ki bacaklarımı kavrayıp beline doladı. Bense başımı Five'ın boynuna götürdüm. Belki burada sakinleşirdim?

Beni odaya götürdü ve yatağa yatırdı.

"Five. Beni bırakma. Beni senden ayırma. Beraber yatalım. Lütfen."

Five daha fazla dayanamadı ve yanıma yattı. Kollarını sıkıca sardı.

"İyi olacaksın Liya. O seni böyle görse üzülmez mi? 'Annem benim yüzümden ağlıyor. Ben üzdüm onu.' Diye düşünmez mi? Hadi sil gözyaşlarını."

Haklıydı.

Gözlerimi sildim. Gülümsedim.

"Haklısın. Üzülmese daha iyi."

Bende Five'a sarıldım.

"Seni seviyorum sevgilim."

Five gülümsedi ve yanağımı öptü.