Ölümün Ucuna Yolculuk +18

6. Bölüm 'Ceza'

Multi: Almira
Şarkı: Damon - Elena - All l Want

Aşkıyla adlarını Ülke 'ye duyururken sonları olacağını bilemediler. Aşkın zırhlı duvarları üstlerine yıkılırken ezilen sadece bedenleri değil, asıl ruhları ve kalpleri yara aldı. Uçsuz bucaksız bir aşkın yıkılışını kendi gözleriyle görerek acının en ağırını yaşadılar.

Almira pişmanlıkla kavrulurken her şeyi Mergen anladığında çok kızmış ama Lampros şehrine gideceği zaman Kahin Renan durdurdu.

"Ne yapacağını biliyorum ama hayır! Böyle olması gerekiyor Barın'ın hayatı tehlikede, o yüzden sesini çıkarmıyorsun anlaştık mı?"

Mergen sinirle odada volta atarken Renan'ın önünde durup sinirle konuştu.

"Bunun başka bir çaresi olmalı! İkisi de acı çekiyor görmüyor musun?" Renan bilmiş tavırla bakarak konuştu. "Sence Mergen çaresi olsa bu duruma göz yumar mıydım?"

Almira sinirle ikisine de sinirle bağırdı.

"İkiniz de susun ve beni lütfen yalnız bırakın!"

Mergen üzülerek ona baktı. Acı çektiği her halinden belliydi ama elinden de bir şey gelmiyordu.

"Ama-" Almira ağlayarak bağırdı. "Kraliçe olarak emrediyorum!"

İkisi de odadan çıktığında Almira sinirle odada ne varsa dağıttı. Ruhunun devinimleri onu çıkışı olmayan bir uçuruma sürükledi. Kalbinin kalan yoksan parçaları da onu ezip geçiyordu. Kendi eliyle ruhunun can çekişmesine izin verdi. Elinden başka bir şey gelmiyordu. Ruhunun derinliklerinde çaresizliği hissediyordu. Kalbi bir kapana sıkışmış gibi en ücra köşeye atılan bir hiçlikte savaş veriyordu.

Almira kalbinin yenilgisini yaşarken Barın daha beterdi. Kendi sarayına girer girmez hışımla odasının kapısını gürültüyle çarptı. Velez ve babası ne olduğunu anlayamadan, Velez ilgileneceği söyleyip adımlarını Barın'ın odasına doğru devam ettirdi. Kapının önüne geldiğinde Barın'ın bağırması ve dökülen eşyaların sesi geliyordu. Girip girmemek te tereddüt yaşasa da girmeye karar verdi. Kapının üzerindeki ateş simgeli yere elini bastırdığında kapı açıldı. Bu kapı sadece Barın ve Velez'e açılıyordu. İsterse kırmaya kalksınlar yine de kapı açılmazdı. Zamanında Kahin'e bilerek böyle yaptırmıştı. Büyüyle odası tüm kötülüklere karşı alınan bir önlemdi. Sonuçta Lenoir şehrinin tek veliahdı Barın'dı.

Velez içeriye girdiğinde Barın bağırıp kırıp dökmekle meşguldü. Yatağın yanındaki koltuğa gelişi güzel oturup sinirinin geçmesini bekledi. Biliyordu ne yaparsa yapsın engel olmayacaktı. Barın'ın güçleri Velez'den üstün olduğu için denemeye kalksa onu yerle bir ederdi. Siniri yavaş yavaş geçen Barın kendini yavaşça yatağa bıraktı. Velez şakayla karışık derdini öğrenmeye çalıştı.

"Bu sefer uzun sürdü hayırdır ne oldu anlat?" En son annesi terkettiğinde böyle dağıtmıştı.

Barın kestirip atarak cevap verdi. "Yok bir şey!"

"Tabi canım kesin yok bir şey ondan ortalık böyle değil mi? Hadi beni uğraştırma kuzen zaten söyleyeceksin anlat."

Barın içi yanarak her şeyi anlatmaya başladı.

"Ben herkese kalbimi kapattığım da karşıma o çıktı. Beni aşka inandırdı ve bugün o gözler beni başka biriyle aldatırken gördü. Bir savunma bile yapmadı bekledim Velez büyüden desin diye bekledim. Ama değildi kendi yaptı aşkımıza lekeyi bilerek sürdü. Her şey yalanmış. Bu aşkta sadece ben sevmişim."