Her şeyini kaybetmiş bir insandan ne bekleyebilirsin ki? Duygularını, mimiklerini, daha önemlisi kendini kaybetmiş bir insandan? Aynaya her baktığında kendinden iğrenen birinden? 'Katil' damgası yiyen ve her gün o olayı hatırlamakla kendine eziyet edenden?
Ona göre her şey karanlıktı. Karanlık, kendisi gibi. Hayatına erken başlamıştı belki, belki de sebep sadece bu değildi.
En kötülerin bizim başımıza geldiğini düşünürüz çoğu zaman. En kötü ayrılık, en kötü acı ve en kötü aşk. Etrafımızdakileri görmezden geliriz. Benciliz sanırım, fazlasıyla bencil. Küçük sorunlardan kaçan birer korkağız belki de.
Yaşadığın sürece unutamayacağın ve hayatın sana bahşettiği bir iz taşımak zordu. Oldukça zor. Baktığın her yerde ise o izi görmek acıdan başka hiçbir şey değildi.
