What Lies Ahead (TMS # 1)

4

 Bukas pa ang ilaw sa salas ng bahay pag-uwi ko ng gabing iyon. Nag-OT ako sa grocery para naman may pandagdag sa ipon ko. Sinipat ko ang orasang pambisig na suot ko, alas-diyes na rin ng gabi.

Kung ang ordinaryong tao ay tulog na sa ganitong oras, ako ay matutulog pa lang. Kailangan ko rin gumising ng maaga dahil may pasok pa ako. Pagbukas ko ng pintuan ay namulatan ko si Lola Felicidad na nakaupo sa sofa at naggagantsilyo. Agad siyang lumingon sa akin at napangiti pagkakita sa akin.

"Andyan ka na pala, apo ko." Binaba niya ang ginagawa at lumapit sa akin.

Kumunot naman ang noo ko at nagmano sa kanya, "Bakit gising pa po kayo, Mamang?" tanong ko sa kanya.

Hinaplos ni Mamang ang buhok ko at kinuha mula sa akin ang bag ko. "Hinahantay kasi kita. Alam mo naman na hindi ako makatulog kapag wala ka pa," Matamis ang ngiti na binigay niya sa akin.

"Masyado na pong late, Mamang. Hindi po kayo dapat nagpupuyat," Sagot ko naman sa kanya.

Umiling si Mamang sa akin bilang sagot, "Aba'y kahit naman mahiga ako sa tabi ng Papang mo ay hindi rin ako makakatulog dahil iniisip kita. Ikaw na lang ang inaasahan ko na uuwi dito kaya dapat lang na hintayin kita. At isa pa, hindi pa naman ako inaantok. Nagtatapos ako ng ibebenta ni Fiona sa harap ng simbahan bukas." Tinuro niya yung kumpol ng naka-gantsilyong damit pambata, sombrero, at iba pa.

Malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko bago yumakap sa kanya.

Ang Mamang at Papang na ang tumayong magulang namin ni Fiona. Ako ang anak sa pagkadalaga ni Mama, anak niya mula sa isang dayuhang sundalo na dumayo sa Pilipinas. Akala ni Mama pakakasalan siya ng tunay kong ama pero hindi naman, hanggang sa nakilala niya si Tatay Nestor na tatay ni Fiona. Tinanggap naman ako ni Tatay Nestor kaya lang maaga itong nawala, pagkapanganak pa lang kay Fiona ay yumao na ang Tatay Nestor. Ngayon si Mama na lang ang mag-isang bumubuhay sa amin ni Fiona pero simula noong nakaraang taon ay hindi na masyadong umuuwi sa bahay si Mama.

"Matulog na po tayo, Mamang. Andito na po ako. Ako na rin po bahalang maglinis niyang ginagawa niyo po. Maliligo lang po ako tapos matutulog na po ako." Sabi ko pa sa kanya.

Bumitaw naman ng yakap sa akin si Mamang, "Naghapunan ka na ba, apo? Gusto mo bang kumain. Ipagluluto kita tutal at may nakuha kaming karne ng Papang mo kanina," Aniya sa akin.

Umiling ako sa kanya, "Bukas na lang po, Mamang. Baon ko na lang po tsaka para hindi na rin po kayo magluto dahil masyado na rin naman pong late."

Inayos ni Mamang ang buhok ko bago ako tinitigan ng matagal, "Napakaswerte talaga namin sa iyo, Amelia. Sana ay palagi mong pipiliin na maging mabuting tao."

Bahagya naman akong natawa sa sinabi niya bago tumango. "Sige na po, matulog na po kayo."

Tumango naman si Mamang bago tinapik ang likuran ko. "Magpahinga ka na rin apo ko." Sabi niya sa akin bago ako iniwanan.

Sinundan ko siya ng tingin hanggang makapasok sa kwarto nila ni Papang. Nagpakawala naman ako ng malalim na buntong-hininga bago niligpit ang mga kalat ni Mamang. Wala naman masyado iyon pero kailangan ko pa rin maglinis ng bahay. Wala naman ibang nag-aasikaso ng bahay.

Tuwing umaga hanggang tanghali ay nasa tapat ng simbahan si Fiona para itinda yung ginagawa ni Mamang. Marunong din ito maggantsilyo kaya dinadayo kung minsan ang kapatid ko. Bukod sa imbalido si Fiona dahil maliit ang isang binti niya kaya kinakailangan niyang nakaupo sa wheelchair lamang.

Si Mamang at Papang naman ay may maliit na tindahan sa harapan ng isang beach resort. Bata pa lang ang Mama noon ay pwesto na nila iyon kaya dinadayo na sila lalo na sa pamosong lutong ulam nila.