ANG CRUSH KONG SNOB

Chapter 7

(Renz POV)

Nandito ako ngayon sa sasakyan at kasama ko ngayon si Allison. Hindi ko nalang muna ginamit ang sasakyan ko,kaya nagpasundo nalang ako kay Mang Berto kase 'di ko s'ya maiwanan.

She's sleeping peacefully at my side right now.Nakatulog s'ya dahil sa kakaiyak n'ya kanina which is because of those bastards.

Mabuti nalang talaga at nakita ko s'ya kung hindi ay baka kung ano na ang nangyari sa kanya.

—-

"Sir,nandito na po tayo."biglang sabi ni Mang Berto.

"Ok,thanks Mang Berto.

"Sir,tulungan ko na kayong magbuhat kay Ma'am."alok n'ya.

"Ako nalang po Mang Berto,magpahinga na po kayo ako na po ang bahala kay Allison.Thanks Again."

Tumango at ngumiti lang si Mang Berto pagkatapos ay pumasok na s'ya sa bahay.

I'm about to wake Allison up pero napatigil ako ng makita ko ang mukha n'ya.I can still see the trace of her tears in her face.Mukha s'yang pagod na pagod.So,instead of waking her up I decided to carry her hanggang sa guest room.I put her on the bed at t'saka ako umupo sa sofa na malapit lang sa higaan.'Coz I decided na hihintayin ko s'yang magising.

Habang nakaupo rito ay 'di ko mapigilang tignan s'ya.

'She looks so fragile.'

Nasabi ko nalang bigla.

"Hmm..."-Ali.

Sa tingin ko'y gising na s'ya.

Maya maya pa'y napatingin s'ya sa kinaroroonan ko.

"Renz,nasaan ako?"

Sa tono ng boses n'ya mahahalata mong takot pa rin s'ya hanggang ngayon.

"My house."maikling sagot ko.

"Naku,ganun ba?Pasens'ya na nakatulog ako."sabi n'ya at t'saka mabilis na umupo.

"It's ok.Anyway,pasens'ya ka na't di kita nahatid ng deretso sa bahay n'yo.Actually,di ko kasi alam kong saan kaya dito muna kita dinala."pagpapaliwanag ko.

"Naku,pasens'ya na talaga sa istorbo Renz."sabay yuko.

"Don't worry.Ok lang talaga."sabi ko sabay ngiti sa kanya.

Napatitig s'ya sa akin at maya maya pa'y napa ngiti rin s'ya sa'kin.

"Um,Renz salamat."

Medyo nagulat ako ng magsalita s'ya bigla.

"Salamat talaga ng marami sayo Renz ah.Alam mo kung hindi ka dumating,hindi ko na talaga alam kong anong nangyari sa'kin at magsisinungaling ako sayo 'pag sinabi kong hindi ako natataot nung mga oras na yon."lumungkot na naman ang mukha n'ya at medyo napayuko.

Pero maya maya pa'y tumingin ulit s'ya.

"Pero,mabuti nalang talaga at dumating ka."

At pagkasabing pagkasabi n'ya ng mga salitang yan ay tuluyan ng nga s'yang ngumiti ng matamis sa'kin.

At 'di ko napigilan ang sarili kong mapangiti na rin.

(Unedited)

_____________________________
"Keep smiling because life's a beautiful thing and there is so much to smile about."
                                    ~Manilyn Monroe