Ayçiçeği ~İnoHima~

1-Yanlış mı?

Gerginlikle yerinde gerindi İnojin. Nasıl söyleyebilirdi ki arkadaşına böyle bir durumu? Shikadai ise birazdan gerginlikten geberecek olan arkadaşına bakarak esnedi.

"Ne olduğunu anlatmayı planlıyor musun? Yoksa gidip uyuyacağım da."

"GİTME! Tamam bekle anlatıyorum."

Derin bir nefes aldı İnojin.

"Ben âşık oldum!"

"Bana ne?"

Arkadaşının cevabına karşın gözlerini kıstı İnojin. Gerçekten tek tepkisi bu muydu?

"Gerçekten tek tepkin bu mu?"

"Ne yapayım abi sokağa çıkıp benim arkadaşım âşık oldu diye lokum mu dağıtayım?"

"Dur konuyu dağıtma bir! Senin yardımına ihtiyacım var."

Shikadai anlamaz gözlerle arkadaşına baktı. Sonra eliyle kendini göstererek:

"Ben mi?"

"Yok nenen! Yardımına dediğime göre sensin tabii."

"Seni normalde babaannem ve anneanneme söylerdim ama dua et biri Suna'da, diğeriyle de konuşmaya korkuyorum her ne kadar beni sevse de. Ayrıca benim sadece yattığım yatakla ilişkim varken sana nasıl yardımcı olabilirim?"

"Etrafıma baktığımda ebeveynleri arasında sağlıklı bir ilişki olan bir tek senin ailen var. O yüzden senden yardım istedim."

Arkadaşının dediklerine kahkahayı bastı Shikadai. Kafedekilerin onlara bakışlarını umursamadan.

"Sağlıklı*kahkaha*ilişki... Benim ailem mi?"

"Evet, niye bu kadar komiğine gitti ki?"

"Oğlum Borutolarla falan konuşsaydın ya. Onların ebeveynleri arasındaki ilişki daha sağlıklı bence."

"OLMAZ!"

Bir anda bağırması ve elini masaya sertçe vurmasıyla masanın o bölümünün çökmesi bir oldu. Bir anlık refleksle yaptığı hareketti ve kendi bile bunu yaptığına inanamamıştı. Kafe sahibinden özür dileyip zararı karşılayacağını söyledi.

"Sakin ol şampiyon. Tamam hadi benimkilerin ilişkisi daha sağlıklı olsun ve sen de bana nasıl yardımcı olabileceğimi söyle."

İnojin derin bir nefes alıp anlatmaya başladı:

"İlk olarak o çok güzel ve mükemmel biri yani o kadar iyi kalpli ki dünyada bulamayacağın bir sanat eseri gibi. Sanki insan değil de bir melek yeryüzüne benim kalbime yerleşmek için gelmiş. Her fırçamı tuvale onu çizmek için değdirdiğimde yapamıyorum çünkü ne kadar denersem deneyeyim onun güzelliğinde bir resim çizemeyeceğimin farkındayım. Fakat ben ona bu kadar âşıkken onun benden haberi bile yok."

"Tanışırsınız abi neden bu kadar dert ettin ki?"

"Onu ben de biliyorum. Sorun o da değil zaten. 2 tane abisi var-"

"Benim de 2 tane dayım var ama gördüğün gibi ben de varım."

"Ya biliyorum, abileri olması da sorun değil kız kardeşlerine baya değer veriyorlar tabii ama asıl sorun şu: Aramızda 2 yaş var."

Shikadai inanmaz gözlerle arkadaşına baktı. O kadar şey varken bunu sorun olarak görmüyordu değil mi?

"Eeeeeeee?"

"Ne demek eeee? Anlamıyor musun Shikadai? Ben kendimden küçük birine karşı ilgi duyuyorum. Bu kötü bir şey değil mi?!"

İstemeden gözleri doldu sarı saçlı gencin. Lise son sınıf olmasına rağmen hayatında ilk kez böyle bir duygu yaşıyordu ve yanlış bir şekilde yaşadığını düşünüyordu. Ne kadar denerse denesin elinde değildi ki sevdiği kişiyi seçmesi!

"Abi neden aranızda 50 yaş var gibi konuşuyorsun ki? Seveceğimiz kişileri yaşına göre seçemeyiz. Çift iyi anlaştığı sürece yaşın bir önemi yok ki! Hem benim annem de babamdan 2 yaş büyük ve sana göre sağlıklı bir ilişkileri var değil mi? Şimdi ağlama ve kıza en yakın zamanda açıl."

Sarı saçlı genç gözyaşlarını sildi ve olumlu bir şekilde başını salladı. Arkadaşı haklıydı, o yanlış bir şey yapmıyordu. Ayağa kalktı ve teşekkür ederek kapıya yöneldi. Arkadaşının sesini duyunca duraksadı:

"Himawari değil mi? Abiler de Boruto ile Kawaki."

"Sherlock musun mübarek?!"

"Hayır sadece Shikamaru ve Temari'nin oğluyum."

İkisi de gülüştüler.

"Bol şans her ne kadar ihtiyacın olmasa da." dedi Shikadai.

"Teşekkür ederim, her ne kadar etmeme gerek olmasa da."

İnojin hızla kapıdan çıktı ve kendilerine ait olan çiçekçiye doğru yola koyuldu. Shikadai ise annesine geç kalacağını söylemediği için yiyeceği azarı düşünüyordu. 'İnsanlarla uğraşmak çok uğraştırıcı.' dedi kendi kendine. Ancak yine de arkadaşının iyiliği için her şeyi yapmaya hazırdı.