HAYALLERİMİN İZİNDE

Uyanış

Kaya'nın Ağzından

"O öyle yapılmaz böyle yapılır."dedi ve Doruk'u iki saniyede arabanın koltuğuna oturttu.Benim iki saattir uğraştığım şeyi nasıl iki dakikada yaptı diye geçirdim içimden.

Ve arkasını döndü gitti arkasında şaşkınca bakan beni bırakarak.Arabasına binip gidene kadar gözlerimi ve şaşkınlığımı ondan ayıramadım.Arabası yavaşça uzaklaştı...uzaklaşı...uzaklaştı ve arabayı göremez oldum.

Arkamı döndüm ve hızlı hareketlerle sürücü koltuğuna yerleştim. Doruk'a baktığımda uyuyordu.

Caddede birkaç araba haricinde araba yoktu.

"Periye söylemem lazım..hayır hayır ona söylemeliyim...yapma..."gelen sesle irkildim.Doruk uyuyordu.Anlından şakır şakır ter damlıyordu.Uykusunda sayıklıyordu.

Dörtlüyü yakıp arabayı sola çektim.Burası biraz ıssız bir yerdi.Çok az araba vardı.

Hemen sürücü koltuğundan indim.Doruk'un kapısını açıp onun koltuğunun yanına oturdum.Bir anda irkilip geri sıçradı.

"Hayır yapma Peri'ye söyliycem...ne yaparsan yap söyleyeceğim..."diye sayıklayıp ağlamaya başladı.

"Şşş geçti ben burdayım."dedim ve ona dokundum.Yine irkilip geri kaçtı ama araba buna daha fazla el vermedi.Kapıya yaslandı.Gittikçe her yeri ıslanıyordu.Feci bir şekilde terlemişti.

"Doruk...Doruk...Doruk"diye dürtüklemeye başladım ama sadece ağlıyıp sayıklıyordu, uyanmamakta ısrarlıydı.

Elimi alnına koydum.Çok ateşi vardı.Kendini top haline getirmiş titriyordu.Hemen Peri'yi aramam lazımdı, o ne yapacağını bilirdi.Kahretsin ki bir tek o bilebilirdi.

Doruk'u arabada bırkaktım, ateşi daha fazla yükselmesin diye de kapıyı açık bıraktım.Lanet olsun ki tek bildiğim buydu.

Elime aceleyle telefonu aldım ve hızlıca Peri'yi aramaya başladım.Yoldan gelen geçene bakmak için yolun ortasından yola bakmaya başladım ama kimse yoktu.Aradım...açmadı...aradım...açmadı...Yardım edecek kimse yoktu, hiç araba geçmiyordu.

"Kahretsin!"diye bağırdım ve önümdeki taşlara ardı ardına tekme attım.

Yoldan gelen araba sesiyle irkildim.Kahretsin son hız geliyordu ve kaçsam kaçamazdım.Kollarımı önüme siper aldım ve arabanın bana çarpmasını bekledim...bekledim...bekledim...Ama çarpmadı.Ne çarpmadı mı?

Kollarımı kaldırdım.Önümdeki araba tam üstüme geliyordu ki birden sağa doğru direksiyonu kırdı.

Araba küçük eğriden aşağıya yuvarlanmaya başladı.Elim ayağım kesilmişti.Hala olayın şokundaydım, kıpırdayamıyordum.Sanki ellerim benden kopmuş gibiydi hareket edemiyordum.Bu insan benim yüzümden kaza yapmıştı.Belki de benim yüzümden ölecekti.Bu genç insan ölebilirdi hemde masumken, onu daha tanımıyorken.

Hemen bu düşünceyle beynimi ele geçirdim ve hızlı hareketlerle ters dönen arabaya koştum.Bir yandan da ambulansı arıyordum.

"Alo ben hemen acil ambulans istiyorum."dedim konuşmasına izin vermeden.

"Beyefendi durum acil mi?Yani ona göre malzeme gelecek."

"Biraz önce önümde bir araba bana çarpmamak için uçurumdan yuvarlandı.Acil olmasa arar mıyım?"

"Tamam adres verin lütfen."

".......... yolundayım arabamda dörtlü yanıyor ordan bulabilirsiniz."

"Tamam beyefendi biz acil ambulans gönderiyoruz.Sakın hastayı kaldırmaya çalışmayın.Uyanıksa biz gelene kadar konuşturun.Eğer uykuya dalarsa kötü şeyler olabilir."dedi ve kapattı.