နေ့ရက်ပေါင်းများစွာကိုခက်ခက်ခဲခဲကျော်ဖြတ်ခဲ့ပြီးနောက်ဆုံးလွတ်လပ်တဲ့နေ့ကိုဆူးလ်ဂီရောက်ရှိလာခဲ့ပြီ၊၊
ထောင်တံခါးဝရှေ့ရောက်တာနဲ့ဆူးလ်ဂီလည်းအသက်ကိုဝဝရှုလိုက်ပြီးနေရောင်ဖျော့ဖျော့တော့တော့ရှိတဲ့ကောင်းကင်ကိုလက်လေးကာကာကြည့်လိုက်လေသည်၊၊
"ဆူးလ်ဂီလေး !!!!"
ခေါ်သံလေးနဲ့အတူထွေးပွေ့လိုက်တာကြောင့်
ဆူးလ်ဂီလေးနွေးထွေးတဲ့ရင်ခွင်ငယ်လေးထဲရောက်လို့သွားလေသည်၊၊
"ပင်ပန်သွားပြီ . . . .
အမကလေးလေး,တော်တော်ပင်ပန်းသွားပြီ"
ဆူးလ်ဂီလည်းဆန်းမီကိုပြန်ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အမ
အစစအရာရာအတွက်ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ် "
ထိုစဥ်
"ဆူးလ်ဂီရေ . . .
ပဲပြားလေးအရင်စားလိုက်ပါဦး"
ဆူးလ်ဂီလည်းဘေးကဂျီဆူးတို့ကိုကြည့်လိုက်ပြီးဆန်းမီကိုဖက်ထားရာမှခွာလိုက်လေသည်၊၊
ထို့နောက်ဂျီဆူးကမ်းလာတဲ့ပဲပြားကိုပလုတ်ပလောင်းစားလိုက်လေသည်၊၊
ဂျန်နီဆီမှ
"နေ့ရက်သစ်တွေကကြိုဆိုပါတယ် ဆူးလ်ဂီရေ"
ထိုစကားကြောင့်အပြုံးအရယ်တွေပျောက်ဆုံးနေတဲ့ဆူးလ်ဂီတစ်ယောက်အားအင်သစ်တွေရကာပြုံးလိုက်လေသည်၊၊
ဆူးလ်ဂီလည်းသူငယ်ချင်းတွေကိုနှုတ်ဆက်ပြီးဆန်းမီနဲ့အတူမလှမ်းမကမ်းကဆန်းမီကားရှိရာဆီလျှောက်သွားလိုက်ကြလေသည်၊၊
ကားဆီကိုရောက်တော့ဆန်းမီကဆူးလ်ဂီတက်ဖို့ကားတံခါးလေးကိုအလိုက်တသိဖွင့်ပေးလေသည်၊၊
ထိုစဥ်နောက်မှ
"ဆူးလ် !!! "
ဆူးလ်ဂီလည်းသိပ်ကိုရင်းနှီးလှတဲ့ထိုအသံပိုင်ရှင်ကိုသိတာမို့ကားထဲသာအမြန်ဝင်လိုက်လေသည်၊၊ဆန်းမီကတော့နောက်ကိုတချက်ကြည့်လိုက်ပြီးကားတံခါးလေးကိုပိတ်ပေးလိုက်သည်၊၊
"တံခါးဖွင့်ပါဦး . . . ဆူးလ်ရယ်
တံခါးလေးဖွင့်ပေးပါဦး . . .
မမကိုအချိန်လေးနည်းနည်းလောက်ပေးပါ
နည်းနည်းဆိုရပါပြီ "
YOU ARE READING
Stepmother
Fanfictionမိထွေးတွေကလူကောင်းမဟုတ်ဘူး ဒယ်ဒီ မိထွေးတိုင်းကလူကောင်းမဟုတ်ပေမဲ့ တို့,ကတော့လူဆိုးမဟုတ်ဘူး ဆူးလ်ဂီ
