where am I?

fourth part

تهیونگ سرش و بوسید و دستای یخش و گرفت: بیا بریم بیرون یه چی بخور .. میدونم الان ضعف کردی

جونگکوک: فعلا نه بذار یکبار دیگه خودم و بشورم

تهیونگ نگاهی بهش انداخت و سرش و تکون داد: زود بیا بیرون تا نیای منم غذا نمیخورم

.
.

چهل دقیقه ی بعد بالاخره جونگکوک رضایت داد از حموم بیاد بیرون، اما انقدر زیر اب داغ مونده بود که به محض بیرون اومدن روی زمین افتاد ...

تهیونگ هول شده سمتش اومد و زیر بغلش و گرفت و بلندش کرد.. میدونست از اینکه با حوله و بدن خیس بشینه رو تخت متنفره پس تند تند با حوله خشکش کرد و یه حوله ی خشک دورش پیچید..

بهش گفت دراز بکشه و پاهاش و به دیوار بالای تخت تکیه بده...

تهیونگ کاملا به این شرایط عادت داشت و خوب بلد بود چیکار بکنه.. اولین باری نبود که جونگکوک انقدر تو حموم میموند که ضعف میکرد و قندش میفتاد...

خیلی زود شربت مخصوص و شیرینی رو براش اورد و سرش و بلند کرد و مجبورش کرد همه ی شربت و سر بکشه..

نگاهی به پوست رنگ پریده و بیحالش انداخت و لبش و گزید: اخه چرا این بلا رو سر خودت میاری؟ دفعه ی بعد به حرفم گوش ندی دیگه نمیذارم تنهایی بری حموم گفته باشم

جونگکوک همونجور که چشماش بسته بود به نگرانی تهیونگ لبخند محوی زد و دستاشون و تو هم قفل کرد..

خدا میدونه چقدر به بودن تهیونگ در کنارش احتیاج داشت، اون سه روزی که تهیونگ نبود و فکر میکرد واقعا رابطشون تموم شده، جونگکوک تا دم مرگ رفته بود..

واقعا بدون این پسر نمیتونست ادامه بده.. انقدر دوستش داشت که حاضر بود هرکاری برای رابطشون بکنه..

بخاطر همین دو روز پیش دوباره به دکترش مراجعه کرده بود و ازش خواست دوز داروهاش رو بالاتر ببره تا رفتاراش کنترل بشه و جوری نباشه که دوس پسرش و اذیت کنه تو زندگیشون

دکتر اصلا داروهای بیشتری رو توصیه نمیکرد اما با خواهش های زیاد جونگکوک تسلیم شده بود..

تهیونگ کنارش دراز کشید و انگشتش و نوازش وار روی صورتش کشید: حالت بهتره یا دوباره شربت بیارم؟

جونگکوک چشماش و باز کرد و تیله های مشکی چشم تهیونگ و درست بالا سرش دید.. لبخندی ناخوداگاه به لبش اومد..

اون واقعا زندگیشون و دوست داشت اما تهیونگ چی؟ مطمئنا از زندگیشون راضی نبود اما چقدر؟ یعنی ممکن بود یروزی انقدری ازش خسته بشه که بذاره بره؟ اگه این اتفاق میفتاد جونگکوک اصلا سرزنشش نمیکرد و کاملا بهش حق میداد..