Chapter 2. Letter

1.2K 54 3
                                    

MEÍRA'S P.O.V.

Seconds, minutes and hours had passed finally makakapagpahinga na din ako. Nakakapagod ang araw na ito, pero masaya kasi maraming costumer it means malaki yung tip ko.

"Thank you Riri sa paghatid, baka gusto mo muna sumaglit muna sa loob miss kana din ni mama at ella" Aya ko sa kaniya.

"Sure miss ko na din sila eh" Masayang sabi naman nito.

"Ate!!! I'm glad you're alive!!" Salubong sakin ni ella sabay yakap. Natawa naman kami ni Tori sa kakulitan niya.

"Thank you you Tori anak sa pag hatid sa anak ko" Sambit ni mama sabay yakap samin.

"You're always welcome tita. Kailangan po talaga sya ihatid kasi baka makidnapped pa po eh. Yung height po kasi pambata"Nagsitawanan naman sila maliban sakin.

"Grabe kayo sa akin" I said while pouting. Sakto lang kaya yung height ko.

"Tara na sa loob, dito kana din maghapunan anak"Nakangiting sabi ni mama kay Tori.

"Ay hindi ko po yan tatanggihan tita, miss ko na yung masarap mong luto" Dali-dali naman itong pumasok sa loob.

"Anak may dumating pala kanina na sulat" sambit ni mama habang nilalagyan ng kanin ang plato ko.

"Saan po galing ma?" Takang tanong ko naman.

"Ella anak pwede mo ba kunin yung sulat na dumating kanina para sa ate mo?" Malambing na utos ni mama.

"Opo mama" Masayang sabi naman ni ella at tumakbo para kanin ang sulit sa kwarto ko.

"Baka sa school na yon" Tori said while munching.

"I hope so" Malungkot kung sabi.

"Here po ate" I don't know why but I felt nervous when I see the envelope, maybe I'm just happy.

I gasp when I see the letter. Inulit-ulit ko pa yung nakasulat kung totoo nga.

"Oh my God!! Ma I passed the scholarship in my dream school, your dream school for me" I said while crying. I can't believe it I thought I didn't passed.

I'm really really happy. This is the first step to reach my dream.

"I told you Meí-Meí, you will pass it. I'm so proud of you!!" Masayang sabi ni Tori. Napatingin naman ako kay mama na ngayon ay umiiyak na nakatingin sa akin. Tumayo ito at niyakap ako.

"I'm so proud of you anak, I'm really really proud of you" Bulong nito sakin habang yakap-yakap ako.

"My ate is really cool, beautiful and smart as well. You're my idol ate" Napangiti naman ako sa sinabi ni ella. Pero yung masaya nyang mukha ay bigla na lang napalitan ng lungkot.

"That university is far from here right ate?, so that means you will leave us here ate?" Mangiyak-ngiyak nitong sabi. Napansin ko din na bigla na lang natahimik si mama at Tori.

"Yes baby. But don't worry, I will call you naman always. I will update you and mama" Pagpapaliwanag ko naman sa kaniya.

"Don't go na lang ate pleasee, I want you here with us pleasee" Pagmamakaawa nito sa akin. Masakit din sa akin na iwan ko sila, but I need too leave them for our future.

"Please ella understand me baby, I'm doing this for you and for mama, I will study hard there so that I will become successful someday. And if I'm already successful, I can buy what ever you want, you want that right?" Malambing kong saad sa kaniya habang hinahaplos yung pisngi niya.

"I d-don't want a-anything, I just w-want you here with mama. I already lost papa, I don't want to lost you too a-ate" She said while crying.

"I'm just studying there baby, I will vedio call you always so that you won't feel that I'm away from you and mama"I said while whipping her tears. Pero hindi niya pinansin yung sinabi ko at tumingin kay mama na parang humuhingi ng tulong para pigilan ako.

"Ma-mama y-you don't want ate to leave us r-right mama?" Nagmamakaawang tanong ni ella kay mama. Patulo na din yung luha ko pero pinipigilan ko lang. Hindi ko kayang nakikita yung kapatid ko na umiiyak ng ganito. Yung last niyang iyak na ganito no'ng nawala si papa sa amin.

"Kailangan ni ate umalis anak." Mangiyak-ngiyak na sabi ni mama.

"Baby please---" Hindi ko na natapos yung sasabihin ko nang bigla na lang tumakbo si ella sa taas.

"Hayaan mo lang muna siya , nabigla lang yon. Mabait na bata si ella kaya maiintindihan niya yan" Saad naman ni Tori para pagaanin ang loob ko.

"Thank you Riri" I smiled to her. Napansin kung nakatingin lang sa akin si mama, pero bakas sa mga mata nya ang lungkot.

"Mama you won't stop me right?"Tanong ko sa kaniya.

"Gusto ko. Pero wala na akong magagawa. Matagal mo ng pangarap yan na makapag-aral don. At tsaka wala naman kasi akong pang paaral sayo anak kung hindi mo tatanggapin yon. Kung mayaman lang sana tayo hindi mo na sana kailangan malayo sa amin." Naluluha nitong sabi.

"Iwan ko ba pakiramdam ko kasi parang hindi kana babalik sa amin."

" Ma of course I will comeback here, you know naman diba na that school will gives me a good opportunity" Ayaw kong umiyak sa harap ni mama, kailangan ko maging matapang. Para sa kanila itong gagawin ko. Kailangan ko makapagtapos ng pag-aaral para mabigyan sila ng magandang buhay. At nangako ako kay papa na iaahon ko sila sa kahirapan.

"Alam ko naman yon anak, pero sinong mag-aalaga sayo doon? Sinong mag-luluto sayo? Pagkagaling sa school magluluto ka pa. Tsaka wala kapang kakilala don." Hindi na napigilan ni mama yung emosyon niya at napaiyak na.

"Mama I can handle myself, I will take good care of myself. Please don't cry mama. Hindi ko naman pababayaan yung sarili ko don. At tsaka hindi ko naman hahayaan na apihin ako don ng kong sino-sino lang." Saad ko habang hinahaplos ang kaniyang likod.

"Don't worry tita Meí-Meí is a strong girl, you raise her well tita kaya wala kang dapat alalahanin pa. And Meí-Meí don't worry I will take care of your family here" I mouthed her thank you with my sweetest smile. God, what I did do to deserve this girl in my life.

"Please ma don't cry na. Hindi naman ako mamatay don, mag-aaral ako ma hindi po ako sasabak sa gera" Biro ko kay mama para pagaanin ang loob niya.

"Ikaw talagang bata ka" Napangiti naman ako ng ngumiti na si mama.

"I love you ma, don't cry na"

"I love you too anak" mama said and kiss my temple.

"What about me where's my I love you's" Tori said while pouting. Natawa naman kami ni mama sa kaniya.

"I love you more Tori, thank you for everything." "I love you anak" mom and I said in unison.

HER OBSESSION|(GXG)Where stories live. Discover now