Bumalik si Moni, at nung nakita siya ni Johan, agad namang sumaya ang itsura ni Johan.
Tumayo si Johan, "Moni..."
"Oh, ano yung sasabihin mo kanina?"
They were both standing a few meters away from each other, clothes and leaves swaying in the wind, while the sun was setting to the west, making themselves and the surroundings tinted in reddish-orange.
"This is something really important..." nahihiyang sinabi ni Johan.
Nauubos na ang pasensya dito ni Moni, "Ano nga?"
"I think I like you!"
Moni's eyes widened, hair and leaves flew in the wind.
~
Moni walked through the pathways in a daze, thinking about what happened earlier, sa oras na ito ay madilim na ang langit at mataas ang buwan. Me? A confession? I never received such a thing, why so suddenly...
Habang naglalakad si Moni, may narinig siyang mga pamilyar na boses sa isang silid.
Sumilip si Moni sa tent at nakita ang dalawang tao, si Vivie, at ang heneral ng army.
"Father, after this war, you keep the promise of me being free from the army-" bago pa man makapagtapos si Vivie, isang malaking slam! ang nagpahinto dito.
The old but bulky man slammed the desk, "Nonsense!"
Moni thought, Father? Tatay? Moni gasped almost making a sound, The General of the Army is Vivie's dad???
Hindi naman ginustong makinig nang palihim si Moni, pero dahil nandyan nalang din siya, why not?
Lumibot ang mga mata ni Moni sa loob ng silid, ang silid na ito ay napailaw nang malabong orange mula sa kandila na nasa mesa.
Sa taas ng mesa, may karatulang nakasulat, 'Robert Marius Soliven, General of the Army.'
"I adopted and raised you to be specifically meant for this army! I gave you my surname and gave you a life, so I'm the one who controls your life!" General Robert fumed.
Nanahimik nalang si Vivie.
"Magpasalamat ka nalang, ikaw, isang babae, ang pinili ko para magmana sa posisyon ko!"
"Buong buhay mo, dito ka parin! Hanggang pumuti ng buhok mo, dito ka parin!" General Robert slightly calmed down. "At hinding-hindi mo naman yang mababago, ano naman ang mahinang babae kagaya sayo ang magagawa mo?"
Nang marinig ito ni Moni, agad siyang nagalit, bakit naman ba ang mga lalaki ay masyadong minamaliit ang mga babae? Pag babae, nasa ibabaw at mahina na ba agad?
Hindi makapagtiis si Moni at pumasok siya sa loob ng silid.
"What makes you think that you can control Vivie's life?" Moni said.
"And who the hell are you?" General Robert scoffed.
"I might be a nobody, but I think that Vivie has the right to choose what she wants in life."
Nang marinig ito ni Vivie, nanglaki ang mga mata niya.
"Impudent! What gives you the right to say this!?" the old general was so mad that his beard will fly off.
"You old fart! Tama naman ang sinasabi ko!" Moni fought back.
Ang laki ng mga mata ni General Robert sa sobrang galit na halos kusang aalis ito sa mukha niya, ang mga ugat sa noo niya ay nakikita, at nakukunot ito ng sobrang lalim.
"Ikaw!-"
"Oo ako! At itong babae sa likod ko, kahit anong pagkaliit mo pa sakanya, kayang-kaya ka niyang tapusin ng ilang sandali! Isang babae!" Moni even dared to point at him.
Pumulot si General Robert ng libro at tinapon ito patungo kay Moni, pero naiwasan naman ito ni Moni, at dahil dito maslalo siyang nagalit.
"Lumayas ka!" sa sobrang galit, pumupula na ang kanyang mukha.
"Sige."
Vivie stood still on her spot, her mind blank, and Moni held her hand, intertwined their fingers, and went out of the area.
Oo, sadyang umalis rin siya talaga.
Moni dragged her underneath the high moon, the moonlight illuminating their faces.
Moni thought, this woman had been carrying all the burden herself, never letting others know of her own problems, I definitely won't allow her to keep doing this.
Vivie still couldn't process anything, mind still blank, but she quickly snapped out of it.
"Bitawan mo ako!" paghila niya ng sarili niyang kamay.
"Hay...ano naman ito..."
Under the moonlight, Vivie's fair skin seemed to be glowing, as if her skin is the moon itself.
"Paano ikaw? Siguradong papaalisin ka sa military..." sabi ni Vivie.
"Ayos lang yun, maliit naman din ang impluwensiya ko sa military." then Moni grinned and bumped her shoulder to Vivie. "Kahit ganun man din, hindi ba susubikin mo ring ikumbinsi si General Robert?"
Vivie fell quiet and stunned. She closed her eyes and didn't say anything else.
Moni's fingers intertwined again with Vivie's, then she said with a grin, "Let's go back?"
"Mn."
![](https://img.wattpad.com/cover/305119901-288-k681499.jpg)
BINABASA MO ANG
My Female General, kiss me!
RomanceSi Monika Vogelle ay biglang nagkakaroon ng mga panaginip mula noong una na panahon. Sa kanyang past life na siya ay isang babaeng sundalo. Sa mga panaginip na ito ay may nakilala siyang babaeng heneral na si Vivienne Soliven, mabangis, strikto, at...