မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်လေးကရူတိုရဲ့ခပ်ချောချောမျက်နှာလေးပေါ်ကိုကျရောက်လာတာကြောင့်ရူတိုအိပ်နေရင်းနိုးသွားသည်ဘေးကိုကြည့်လိုက်တော့သူ့ပုခုံးကိုမှီပြီးအိပ်ပျော်နေတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်
Ruto pov:အိပ်နေတာတောင်ဘာလို့ဒီလောက်တောင်ချစ်ဖို့ကောင်းနေရတာလဲ
Ruto:ဂျွန်ဂယူရား ဂျွန်ဂယူ
Kyu:ဟမ်
မျက်လုံးတော့မဖွင့်သေးဘဲအိပ်ချင်းမူးတူးအသံနဲ့ထူးတဲ့ဂျွန်ဂယူပါ
Ruto:ထတော့မိုးလင်းနေပြီး
Kyu:အမ်
ရူတိုတစ်ယောက်ဂျွန်ဂယူကိုစချင်တာကြောင့်
Ruto:ညကကြောက်တယ်လို့ပြောပြီးတုပ်တုပ်မျှမလှုပ်ဘဲအိပ်ပျော်နေတာဘယ်သူလည်းမသိဘူး
Kyu:ရားးး
Ruto:စတာပါ မြန်မြန်ပြန်ရအောင်ဟိုမှာငါတို့ကိုမျှော်နေလောက်ပြီး
Kyu:အမ်
Ruto:လမ်းလျှောက်နိုင်မှာမဟုတ်လောက်ဘူးထင်တယ် တက်
ဂျွန်ဂယူကိုသူ့ကျောပေါ်တတ်ဖို့ပြောလိုက်တဲ့ရူတိုပါ
Kyu:ရပါတယ်ငါ ဒီတိုင်းဘဲလျှောက်လိုက်မယ်
Ruto:ခြေထောက်ကသက်သာသေးတာမဟုတ်ဘဲနဲ့ဒီပုံအတိုင်းဆိုငါတို့နေမြင့်ရင်တောင်ရောက်ပါ့မလား
Kyu:ဒါပေမယ့် မင်းလေးနေမှာပေါ့
Ruto:ရပါတယ်
ဂျွန်ဂယူလည်းရူတိုပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်လိုက်သည်
စိတ်ကူးလေးနဲ့တောင် တခါမှမတွေးမိခဲ့ပါဘူး ချစ်ရတဲ့ကောင်လေးက ကျွန်တော့်ကိုကျောပိုးထားမယ်လို့ပေါ့ အချိန်စက်ဝိုင်းကိုရပ်တန့်နိုင်တဲ့အစွမ်း ကျွန်တော့်မှာရှိခဲ့ရင် ဒီတန်ဖိုးရှိလှတဲ့အခိုက်အတန့်လေးကိုဒီနေရာမှာဘဲရပ်ထားချင်တယ်
Kyu:ရူတိုရား
Ruto:အမ်
Kyu:ဂိုမောဝေါယော
Ruto:ရုတ်တရက်ကြီး
Kyu:ညကငါနင့်ကိုကျေးဇူးမတင်ရသေးဘူးမဟုတ်လား
Ruto:အမ် နာဒူမီးယားနဲ
Kyu:ဟမ်ဘာအတွက်လည်း
Ruto:ငါ့ကြောင့်မင်းတစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့ပြီးလမ်းပျောက်သွားတာမဟုတ်လား
Kyu:မဟုတ်တာ
Ruto:ထားလိုက်တော့သေချာကိုင်ထားဦး
Kyu:အမ်
ရူတိုအပြောကြောင့်ဂျွန်ဂယူလည်းရူတိုရဲ့လည်ပင်းကိုကိုပိုပြီးတွယ်ဖက်ထားလိုက်သည် ပြန်လာတဲ့လမ်းတစ်လျှောက်လုံးရူတိုကမညီညူးဘဲဂျွန်ဂယူကိုကုန်းပိုးထားတာပါ
Time skip
မိုးလင်းနေပြီးအခုထိဂျွန်ဂယူနဲ့ရူတိုပြန်မလာသေးတာကြောင့်ထပ်ပြီးသွားရှာဖို့လုပ်နေကြသည်"ဂျွန်ဂယူတို့ညကတည်းကပြန်မလာတာတခုခုဖြစ်နေလို့ဆိုတာကျိန်းသေတယ်နော်"ယိုရှီကပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်
