Kaya naman dapat paganahin niya ang utak niya. Hindi yung babae nalang ang laging laman nito. Napa-hawak siya ulit sa ulo niya, hinigpitan niya ang pagkaka-hawak sa ulo niya. Literal na masakit na talaga ang ulo niya para may pumipitik dito. He squeeze his eyes and shake his head.
"Fuck.." mahinang mura niya para hindi marinig ng Mommy niya nang mas sumakit pa ang ulo niya. To the point na napapa-pikit na talaga siya, kase parang inuntog ang ulo niya.
Masakit rin sa mata ang sinag ng araw kaya pumikit siya ng mariin at huminga ng malalim.Nagising ang diwa niya ng maramdamang kumakalam na ang sikmura niya. Sa Sakit ng ulo niya hindi niya namalayang naka-tulog pala siya in-inat niya muna ang mga braso at binti niya para naman mag-karoon siya ng lakas. Habang nag-iinat ng mga braso at binti naramdaman niyang mas bumuti ang paki-ramdam niya kaysa kanina.
Luminga-linga siya para hanapin ang Mommy niya pero wala ito sa paligid kaya naisipan niyang hanapin ito, ngunit tatayo palang siya ng tumunog ang tiyan niya at maramdamang kumukulo na ito. Kaya naisipan niya na munang kumain at saka na hanapin ang Mommy niya. Agad siyang tumayo at nag-lakad papuntang kusina niya.
Nang maka-rating siya sa kusina agad niyang hinalungkat ang kanyang stocks kung ano ang madaling lutuin. Pati natin mga plato hinalungkat niya. Napa-tingin naman siya sa isang takip binuksan niya ito at agad nakita ang isang post-it-note sa ibabaw ng isang Tupperware. Kinuha niya ang note at binasa ito.
'Hi Son! If you read this after you wake up, I'm probably back at home so eat this I made you your lunch. So that you just have to eat when you wake up 'coz I know your head hurts that's why I didn't bother waking you up'
—Mom
Agad siyang kumuha ng plato, kutsara at tinidor. Pagka-bukas niya palang sa takip agad siyang napa-pikit. Amoy palang ang bango na. Well, masarap naman talaga kase ang Mommy niya mag-luto. It's adobong manok with pineapples in it. Agad siyang kumuha ng isang hiwa at kinain ito. Napa-pikit naman siya sa sarap. Kaya hindi na siya nag-aksaya pa ng oras at kinain na lahat ng yun.
"I'm full" napa-sandal naman siya sa upuan pagka-tapos niyang ubusin lahat ng ulam na linuto ng Mommy niya. Sobrang busog na siya to the point na parang bumabalik na yung kinakain niya. Uminom muna siya ng tubig bago tumayo at mag-pasiyang mag lakad² na muna.
Pagka-tapos niyang mag-bihis nag-suot muna siya ng Cap na itim at itim rin na mask. Ini-lock niya muna ang pinto ng condo bago lumabas. Nang maka-labas siya ng building agad siyang nag-lakad papunta park. Isinuot niya rin ang headphones niya nag-jog ng kunti.
Nang maka-rating siya sa park agad siyang umupo sa isang bench. Sumandal muna siya dito at i-pinikit ang mga mata niya nawala narin ang sakit ng ulo niya. Siguro kung nasa-isip na niya ang kasal, baka pumayag siya sa alok ng mga magulang pero hindi talaga. Napa-piksi naman siya ng may biglang humablot ng headphones niya. He look at the little girl.
She's cute and a lil' bit chubby but just enough not too fat. She's looking at him innocently. Her hair is a bun and there is some droplets of sweat in her face.
"Hey..." He said. Yumuko siya para pantayan ang batang babae, the Little girl tilted her head a little. Damn! This girl is so cute. "Are you alone?" He said, the girl shake her head a little and pouted.
"Tita.." mahina at medyo bulok nitong sabi kaya medyo napa-ngiti siya.
"Then, where is she?" Tanong niya ulit sa bata, agad naman itong ngumuso at tinuro kung saan maraming batang nag-lalaro. He look around he can't see anyone Wondering around looking for someone. "Come here.." he said, tapos tinapik niya ang space sa tabi niya. Tinulungan niya pa ang batang maka-upo dahil hindi nito abot ang upuan.
Nang maka-upo ito kinuha niya ang headphones niya at nilagay yun sa leeg niya. Tinanggal niya rin ang mask niya, kaya naman mas nakikita na ang mukha niya ng kunti. Binigay niya sa bata yung dala niyang chocolates na nabili niya kanina sa labas ng building ng condo niya.
Habang kumakain ang bata tinitingnan niya lang ito, magana itong kumain lalo na at tsokolate ito. Alam niya kasing mahilig dito ang mga bata kase sa opisina nila lage kasing dinadala ng isang empleyado nila ang anak nito. Dahil narin wala itong mapag-iwanan kaya lage nitong sinasama aang bata mabuti nalang at masunurin ito. Bibo rin ang batang iyon, madaling paki-samahan at hindi sumusuway sa kahit anong utos tsaka maalalahanin din ito.
Kaya naman medyo napa-mahal narin sa kanilang lahat ang bata kaya nang umalis ang mag-ina papuntang Germany ang iba sa opisina nila ay umiyak pa. Kailangan kase ng pinsn niya ng mapag-kakatiwalaang sekretarya kaya naman Si Janice ang pinadala niya dun. Dahil narin masipag ito at walang palya kung mag-trabaho. Tsaka single mother ito marami sa kanila ang nag-tanong kung nasaan ang ama nito pero ngini-ngitian lang sila nito at sinasabing bunga daw iyon ng pag-labag niya sa mga magulang niya pero masaya naman daw siya sa bunga nun.
Kung sino man ang tatay nang bata ay alam niyang ma-swerte ito dahil mahal na mahal ni Janice ang bata kahit na nahihirapan na ito ay kinakaya parin para sa anak nito. Medyo nalungkot siya ng umalis ang bata kase wala ng mag-iingay tuwing break time nila at mag-bibigaya sakanya ng candy. Pero mas malaki kase ang sahod dun na offer ng kaibigan niya kaya mas magiging komportable ang mag-ina dun lalo na at wala silang gagastusin kase libre na lahat.
Tahimik naman ang bata habang kumakain. Kaya napag-pasiyahan niyang mag-libot para madali niyang mahanap ang kasama nang batang toh. Tumayo na siya at i-sinuot ang mask niya. Tiningnan niya ang bata at naka-tingin rin ito sakanya.
"Let's walk around" He said. Agad namang tumayo ang bata sa upuan, so he lifted her and put her to the ground. Hinawakan niya ang isang kamay ng bata bago nag-simulang mag-lakad pero dahan-dahan lang siyang naglalakad kase bata ang kasama niya kaya natural na maliliit ang paa nito.
Habang naglalakad patingin-tingin siya sa paligid kung meron bang nag-hahanap sa bata. Sinubukan niya ring mag tanong pero wala naman daw silang nakitang nag-hahanap ng bata.
Kaya naman napag-pasiyahan niyang dalhin nalang ito sa pinaka-malapit na police station dahil baka nai-report na nang mga magulang ng bata ang pagka-wala nito. It's pretty obvious that this kid came from a rich family. It's wearing a limited dress of Dolce and Gabbana, so it's family and it's also possible for this kid to get rob because she's wearing a accessories.
Nang-maisakay niya ito sa kotse niya agad niyang isinuot ang seatbelt nito.
"Stay there okay. Be a good girl." Sabi niya dito tumango lang ito. Agad siyang umikot sa Driver's seat at pumasok dito. Nang maka-pasok siya tiningnan niya muna ang bata nang makita niya itong kumakain lang at walang kibo agad niya nang pina-usad ang sasakyan papunta sa police station.
Nang maka-rating sila sa police station agad siyang lumapit sa isang pulis na nasa labas. Agad niya itong tinanong kung nadito ba si Officer Cipriano.
"Nasa loob po siya bakit po?" tanong sakanya nito.
"Can you tell him Jorim is looking for him." agad namang tumango ang police at pumasok sa presinto kase nasa labas pa sila at pina-pasok rin sila nito sinabihanv umupo muna sa waiting area. Nang maka-pasok ito agad niyang kinarga ang bata at pina-upo sa upuan. Nang makitang pawis na ito at mukhang naiinitan na agad siyang dumukot sa bulsa niya ng panyo at lumuhod sa harapan ng bata sakto lang para pumantay siya sa taas nito. Agad niyang pinunasan ang pawis nito sa nuo at likuran bago siya umupo sa tabi nito.
Ilang minuto lang ay lumabas ulit ang police at lumapit sakanila.
"Sir pumasok nalang ho kayo sa opisina niya" agad naman siyang tumayo at kinarga ang bata. Nang maka-rating sa harapan ng opisina nito hindi na siya nag-abala pang kumatok agad siyang pumasok.
"Hindi ka rin marunong kumatok, noh?" sarcastic na sabi ng kaibigan isina-walang bahala niya naman ang sinabi nito at agad umupo sa sofa sa loob ng opisina nito. Ibinaba niya muna ang bata sa tabi niya. "I didn't know you have a child?" tanong ng kaibigan sakanya hindi niya naman ito pinansin at dumiretso na sa pakay niya.
"Can you find the parents of this child or who she was last with?" He said agad namang tumango ang kaibigan at humarap sa computer nito
YOU ARE READING
I'll Make it up To You Wife (On-hold)
RomanceJorim used on having her for granted, but what if she got exhausted. She fell first but he fell harder. And it was too late, he was too late. She already gave up on him and decided to leave him.