I'm Coming Mama [ COMPLETED ✔️]

Chapter 7

Napatakip ako sa aking bibig habang tinitingnan ang aking pinakamamahal na aso na nakahandusay sa lupa. Dito pala nanggaling ang mahabo at malansang amoy. Maraming mga sugat na natamo sa katawan si Garlic. Yung tainga pa niya ay pinutol pati yung buntot niya.

" Garlic," napabulong kung sabi. Ito yung tanging lumabas na salita sa  aking bibig.

Napahagulhol na lamang ako ng iyak . How could they do these to my beloved dog. Few minutes passed , mama approach me.

" Ano 'yang iniiyakan mo diyan  Sabrina ?"

" Teka , ang baho naman dito.Ang lansa. " Reklamo ni mama habang tinatakpan ang kaniyang baba at ilong.

" Ma , patay na si Garlic." Sabi ko habang pinahid yung luha na umagos sa aking pisngi. Tiningnan ni mama yung aso ko.

" Halika na dito. Iiyak-iyak ka pa diyan." Walamg emosyong sabi ni mama habang hinila ang aking kamay.

" Ma , ayoko. Naawa ako kay Garlic eh. Iwan mo muna ako dito ."

" Ano naman ang magagawa natin diyan. Patay na yan eh. Alangan naman mabubuhay pa yan. Tingnan mo , naputol nga yung buntot pati tainga niyan."

" Halika na , ang baho na dito oh. Anong magagawa sa pag-iyak mo diyan . Mabubuhay ba 'yan kapag  iniiyakan mo ?"

" Ma , di mo alam kung ano yung nararamdaman ko. Di ka makaka-relate sa nararamdaman ko kasi di ka naman dog lover. Eh ako, importante sa akin itong aso na 'to. Importante si Garlic sa buhay ko. Kapag malungkot at masaya ako siya yung karamay ko instead na ikaw. Wala ka naman kasing ibang ginawa kundi ang maglasing eh ." I said. Her expression became soften for a minute pero kaagad din naman itong napalitan ng galit. Nakatanggap ako ng malutong sampal.

" Paano mo ako napagsalitaan ng ganiyan . Binigay ko lahat sayo. Pinapa-aral kita , pinapakain. Ano pa ba ang kailangan kung gagaw..."

" Hindi mo lahat naibigay  sa akin ma. Yung totoong pagmamahal mo bilang ina , hindi mo naibigay sa akin lahat 'yon. Isa na doon yung pagdadamay sa akin sa tuwing nalulungkot ako. Palagi mo nalang akong kino-control sa mga ginagawa ko. Andiyan ka lang sa tuwing grades ko lang ang pinag-uusapan." Galit na sabi ko. Di ko na kasi mapigilan ang di siya sagutin eh. Halo-halong emosyon na ang aking nararamdaman ngayon. Nailabas ko lahat tuloy yung mga hinanakit ko kay mama. Imbes na si Garlic yung topic ay nauwi na sa away mag-ina.

" Oo nag-iinom ako pero may dahilan iyon. Oo , kinokontrol kita. Binabawalan kitang mag-jowa , pinagbabawalan kitang lumabas kapag gabi na . Pero lahat ng ginagawa ko ay para lahat iyon sa kapakanan mo. Ayokong matulad ka sa akin na ganito ang kinalalabasan. Yung pinagsisihan lahat ng segundong lumilipas  sa buhay ko ." Sagot ni mama saka hinaplos ang kaniyang buong pisngi ng marahas saka nagwalk -out .

Bigla akong na-konsensiya sa ginawa kung pagsagot kay mama. Pansin ko ay umiyak siya pero di lang niya pinahalata.

Kahit nakonsiyensya ako ay di muna ako sumunod kay mama para humingi ng tawad . Alam kung di ako papansinin niyon , panigurado. Papakalmahin ko muna ang tensyon sa pagitan namin.

Tiningnan ko si Garlic at bigla na naman akong naluha. Makalipas ang ilang minuto ay napag-isipan kung bumalik sa loob ng aming bahay para kunin ang aking cellphone .

Pagkapasok ko sa bahay ay 'andoon na naman si mama sa kusina at naglak-lak ng alak. Nagu-guilty tuloy ako.

Nang makuha ko na ang aking cellphone sa taas ay kaagad ako lumabas at bumalik sa kinaroroonan ni Garlic. Nagdala na din ako ng mask dahil di ko na kaya yung mabahong amoy.

Nang makarating na ako doon ay may nakita na akong papel na naka-crumpled sa tabi ni Garlic.  Bumabalik na naman yung kaba ko .

" Kanina , wala pa ito ah !"

Maraming dugo ang nakabahid sa papel pero kahit nandidiri ako ay dinampot ko pa din ang crumled paper habang nangi-nginig yung kamay ko.  Binuklat ko ito and the letter  says that " My mission is failed."

Unti-unti kung inilagay ang sulat sa lupa. Itinabi ko ito kay Garlic . I took my phone at kinuhanan ito ng larawan kasama ang patay na katawan ni Garlic.

" Soon , magagamit ko din ito ."

Pagkatapos kung kumuha ng mga pictures ay bumalik ulit ako sa bahay namin . Kumuha ako ng pala at naghukay sa lupa. Ililibing ko si Garlic.

Nang matapos ako sa paglilibing kay Garlic ay dali-dali akong bumalik sa bahay.

Umakyat ako sa kwarto ko . Magmu-mukmok lang ako habang si mama ay patuloy pa din sa paglaklak ng alak.

Dito ko nalang sa loob ng kwarto  pinagpatuloy ang aking pag-iiyak. Kahit anong pilit kung pakalmahin ang aking sarili ay di ko magawa.

Habang umiiyak ako ay may kakaiba akong napansin sa loob ng aking kwarto. I felt someone from a far stared at me. I heard a baby's laugh . I narrowed my eyes kung saan nanggaling ang tinig at nasa labas pala iyon ng  bahay namin. I slowly peep through a window and I was shocked when I saw Brix smiled before walking away.

" Siya ba yung pumapatay kay Garlic ?"

Dahil sa galit ko ay nagpakawala ako ng isang malakas na sigaw. I called him but he didn't listen to me and he just continue walking away until he's gone from my vision.

Nanginginig kung isinara ulit ang bintana ng aking kwarto. Tiningnan ko ang mga note na napulot ko.

" This was all a foolish notes . This was all crazy!"

I shouted due to anger. Kinuha ko lahat ng note at itinapon lahat sa basurahan. Nang matapos kung itapon ang mga note ay sinalampak ko  yung katawan ko sa aking kama.

Habang humihiga ako ay minamasahe ko ang aking sentido gamit ang efficascent oil dahil bigla na namang sumakit yung ulo ko. Siguro  dahil sa kakaiyak ko to kanina. Until di ko na namalayan na nakatulog na pala ako.

" I hope sadness won't creep on my head again . Maybe , hindi ko na kayang mag-handle ng mga sadness lalong -lalo na't inaatake na ako ng anxiety dahil sa mga kakila-kilabot na note at wala na din si Garlic na palagi kung karamay . "

☾︎༒ Rivs_Styler༒︎☽︎

Please don't forget to vote and comment if you like this chapter. Please recommend this story to your friends also. It means a lot to me. Thanks and keep reading.