The Water Bearer (Slow Update)

1st: A Stranger

All Rights Reserved ® Kwentongsulatpinoy Stories 2015

[With Great Respect to my most Favorite Author: April_Avery]

You've been my inspiration for writing this story of mine.....

Stay as you are and keep on inspiring others....

Thank You!

For my beloved Readers:

       Thank you for the none stop support that you are giving me!
I am very happy to dedicate this story to you all!

†††----------†††

"Maria's POV"

        It seem so strange to be out here, it's so simple here. I so much feel like I'm an outcast. Am I not? Like I don't fit in, a misfit, a freak of nature.

Aminado akong hindi ako sanay mamuhay ng normal at makibagay dito sa labas. Minsan lang ako nakapunta rito, but that was a very long time ago and I was with some other charmers. Ngayon ay naiiba dahil I'll be staying for a while.

I'm at a town named Dameris, a small town di kalayuan sa malapit na City. It looks very peaceful, and the people are very hospitable. Gusto ko dito, I think. May bahay akong tinutuluyan ngayon dito, owned by Principlal Serena. I don't know how she accuired this small yet elegant house dito sa normal world but I'm thankful dahil hindi ko na kailangang umupa pa ng matitirhan. Gastos lang yun, and besides I can not afford that much expenses. I still need to get a job, a normal job.

Maghahanap na lang ako bukas dito sa bayan at para makapaglibot narin. Pumasok na ako sa isang maliit na kwarto. One medium size bed, one large wooden cabinet sa bandang kanan and a small bathroom sa nandang dulo. The room was scented with lavender I can smell it from my location sa may pinto. Kulay cream ang wallpaper na banayad sa paningin at kulay navy blue na window curtain ganun din ang kama at may apat na kulay pulang unan...

.

Malinis na ito bago pa ako dumating. Malamang naipaalam na ni Principal Serena na darating ako sa katiwala ng bahay. Somehow I feel at home dito sa loob... Nag-ayos ako ng mga gamit at nagbihis ng pambahay at nahiga sa kama...

Di ko na namalayan na dinalaw na pala ako ng antok at nakatulog....

****************

       Nagising ako sa mabangong amoy ng lavender na nalalanghap ko. Sa mga pulang unan at sa isang hindi pamilyar na silid. Hindi ko to silid! Nasaan ako? Kaninong kwarto to? Bahagya pa akong nakalimot.

"Shunga! Kwarto ko pala to, bagong kwarto or better to say bagong tirahan!" sabi ko sa sarili.

I slowly crept out of bed at dumiretso patungong CR. I fixed myself, took a quick bath at lumabas ng silid. Tumungo akong kusina to check the fridge, namili muna kasi ako ng food before dumiretso dito kahapon.

I took some bread and a can of milk. I don't eat heavy breakfast kasi kaya okay na ako sa tinapay. Hindi rin ako nagkakape, instead of coffee I drink milk and yogurt at tea.

"First day mo dito kaya umayos ka." parang loka lang akong kinakausap ang sarili. Balak ko kasing lumabas at pumunta ng bayan to stroll around and job seeking narin.

"Whew! This is it!" sabi ko habang sinusuklay ang aking mahaba at medyo wavy na buhok sa harap ng salamin. Nag face powder lang ako at light make up para natural na ganda lang. Keri na to!

.

Naka jeans wear lang ako at naka blue rubber shoes with matching sky blue shirt. Suot ko rin ang charmed bracelet ko na may nakakabit na blue gem stone. Cute kasi at bagay sa akin, at special to sa akin dahil ito lang ang tanging bagay na mula sa aking nakaraan. Suot ko na raw ito before I entered charm academy.

.

        After securing the house ay umalis na ako. Lakad lang ang trip, may touch of nature naman kasi ang bayan na ito. Trees at the side of the road. Fresh air, at hindi maingay dahil hindi magkakalapit ang mga bahay dito. Habang naglalakad ako may mga mangilan-ngilang mga residente akong  nasasalubong. Binabati at nginingitian ko naman sila.

"Hello po, good morning!" like that..

Mostly of them will greet me back and smile... Yung iba tumatango lang. May mga bata akong nadaanan sa isang children's playground. Ang cute nila sobra at ang kukulit din..

Finally sa tagal ng aking paglalakad ay nakarating din ako sa Town Proper. Dito ay medyo may kaingayan na dahil sa mga sasakyan sa daan at mga magkakalapit na establishments. Internet café, fastfood chain, convinience store at marami pa.

Sinimulan kong maglibot sa ibat-ibang lugar dito. Gusto kong kabisaduhin ang mga bawat pasikot-sikot ng bayan. Wala lang trip lang. Para din hindi ako maligaw noh. Minamarkahan ko ang bawat lugar na aking madaanan ng aking charm para I can easily keep track kung nasaan na ako.

After an hour ay nakarating ako sa isang Mall. I went inside para tumingin ng mga paninda dun. Bibili ako ng phone, because I don't have one. Ito kasi ang pinaka primary tool for communication so dapat meron din ako. I have to follow the norms to blend in.

Paakyat ako ngayon papuntang second floor. Nadun kasi ang mga gadget store ayon sa napagtanungan ko. Maraming mga tao ang palakad-lakad bitbit ang kanilang mga pinamili. Ang iba ay tila nagwi-window shopping lang. Napadako ang tingin ko sa isang store na nagtitinda ng mga stuffed animal. I was busy admiring the cute things na nandun sa loob mang biglang may nakabunggo sa akin.

Dahil sa impact ng pagka bunggo nito sa akin ay napasubsob ako sa floor. "Aray naman..." mahina kong daing.. Nabitawan ko tuloy yung dala kong pouch.

Hindi man lang ako tinulungan nung nakabunggo sa akin. Tumayo ako at hinarap ito. Isang guy na medyo matangkad ng konti sa akin. Slightly matangos ang ilong at clean cut hair. Gwapo na sana kung di lang ito nakasimangot.

"Next time pwedewag kang haharang-harang jan!" nakataas pa ang isang kilay nitong sabi.

.

"Excuse me!" sabi ko. "Ako tong nabunggo mo at nasubsob sa sahig tapos ikaw tong galit? Ano to, joke?" nag-iba narin ang mood ko.

"Excuse me ka rin! Hindi mo ba ako kilala?" seryosong tanong nito.

.

"Isn't it obvious? Of course I don't know you! At wala akong balak makilala ang isang kagaya mong bastos at arogante." me with my serious face. "Sorry kung paharang-harang ako sa daanan mo. Wag kang mag-alala dahil hindi na to mauulit. Coz this will be the first and last time na magkikita tayo. Now if you would excuse me, I'm gonna go!"  I had to bail away dahil nakakakuha na kami ng atensyon ng mga tao.

Hindi ko na hinintay na sumagot pa siya dahil umalis na ako sa lugar na yun. Sayong-sayo na ang daan,isaksak mo sa baga mo! Kainis!

First day ko pa naman dito tas ganto na agad? Napaka-ungentleman! Che!....

Pero in fairnes ha, for a total strager he's cute.... Hmmmm.... Bastos nga lang..... Major turn off!
Wait what? Ano ba tong naiisip ko?

Erase, erase,erase......

.

End of chapter......