Zanim Odejdę

~ 4 ~

Hej Ron

Wiem że kiedy odsłuchujesz tę kasetę mnie już nie ma na tym świecie. Chcę Ci powiedzieć na wstępie żebyś się nie martwił teraz mam się lepiej. Byłeś moim najlepszym przyjacielem i choć nie zawsze między nami było kolorowo. Kłóciliśmy się, ale od razu godziliśmy potem było tak jak dawniej. Przezyliśmy sporo przygód, których było za dużo jak na nas, wtedy jeszcze byliśmy dziećmi. Dawaliśmy sobie radę. Chcieliśmy żyć jak normalni czarodzieje, a przeze mnie straciliśmy dzieciństwo. Przepraszam Cię za to Ron.

Szczerze gdybym cofnął się w czasie nic bym nie zmienił. Przeżył bym te przygody jeszcze raz. Ten ostatni raz. Cieszę się że miałem takiego przyjaciela jak ty. Przyjaciela, któremu mogłem ufać, wygadać się wiedząc że to co powiem zostanie między nami.

Nigdy nie zapomnę naszego pierwszego spotkania w pociągu. Objadania się słodyczami przez co potem bolały nas brzuchy. Moich pierwszych prawdziwych świąt, które spędziliśmy razem w Hogwarcie. Jednak chyba najbardziej zapadł mi w pamięć moment gdy razem z Fred'em i George'm przylecieliście po mnie pod dom Dursley'ów. Zdziwiliście się że miałem kraty w oknie. Zabraliście mnie do Nory i spędziłem pierwszy raz normalnie wakacje.

Chciał bym Cię poprosić abyś dbał o Hermionęi traktował ją jak prawdziwą księżniczkę, którą ona jest.

Dziękuję Ci za wszystko.

Twój najlepszy przyjaciel Harry

Ron znalazł kasetę na swoim łóżku. Zdziwił się, lecz od razu poznał pismo swojego przyjaciela. Od razu pokierował się z kasetą do Hermiony. Choć nie było jej w pokoju na łóżku dziewczyny leżał magnetofon, który chłopak pożyczył. Wrócił do swojego pokoju i zaczął jej słuchać. Tęsknił za swoim najlepszym przyjacielem. Nie żałował stracenia normalnego dzieciństwa bo to jakie miał było o wiele lepsze. Przy Harry'm jak i Hermionie czuł się inaczej. Przy nich był Ronem, a nie kolejnym Weasley'em. Rudy chłopak skłamał by gdyby powiedział że po jego policzkach nie popłynęły łzy. Gdy odsłuchał kasetę, starł z policzków łzy i poszedł oddać Hermionie magnetofon.