Warrior Cats; De Laatste Clans; Schaduw In De Stormclan

Proloog

De struiken ritselden. Er verschenen twee katten. Een bruine kater gevolgd door een donkerbruin gestreepte poes. Ze hadden allebei een klein bundeltje in hun mond en dat zetten ze voorzichtig op de grond. Een van de bundeltjes begon zachtjes te piepen toen hij de met droge bladeren bedekte grond raakte. 'Sssst' siste de poes en het bundeltje zweeg bedremmeld. 'Wacht, waar is Zwartkit?' fluisterde de kater. 'Geen idee, ik dacht dat hij bij jouw was!' siste de poes. De struiken ritselden opnieuw en daar verscheen een derde bundeltje in de vorm van een klein zwart-wit katje. 'Sterrenclanzijdank.' prevelde de poes 'Hij is veilig.' Vlug strompelde het katje naar zijn ouders. Hij hurkte neer bij de andere katvormige bundeltjes en begon opgelucht te ronken. 'Ik zal ze missen.' fluisterde de donkere poes. 'Ik ook. Maar we willen toch dat ze in de clan opgroeien?' zei de kater zachtjes. 'Ja maar...' begon de poes opnieuw. 'Ik ben zeker dat we ze nog tegen het lijf zullen lopen. Misschien niet meteen maar we zien ze wel zeker in de Sterrenclan.' Die woorden stelden de poes enigszins gerust. Nog een laatste keer gaf ze haar kittens een liefkozende lik en verdween toen weer in het struikgewas, op de poten gevolgd door haar partner. Zwartkit keek de oudere katten na terwijl hij zich afvroeg of hij ze moest volgen of niet. Hij keek naar Grijskit en Poelkit. Die waren al in slaap gevallen. 'Nou ja, we hebben elkaar tenminste nog.'  Bedacht Zwartkit voor hij zich oprolde en in slaap viel.