Warrior Cats; De Laatste Clans; Schaduw In De Stormclan

Hoofdstuk 1

'Ik zag hoe Netelstorm naar het leidershol rende eens de zwerfkatten binnen waren. Ik dacht dat hij gewoon Eikster wilde beschermen omdat hij nog aan het herstellen was van zijn groenhoest. Ik rende achter hem aan om hem te helpen maar één van die schurftige zwervers greep mijn staart vast. Ik gaf hem een klap die hij van zijn leven niet zou vergeten en hij rende met zijn staart tussen zijn poten vandoor.' 'Ach, Sneeuwvlucht, overdrijf je nu niet een beetje?' De kittens sprongen allemaal bijna een voslengte de lucht in. Zo hard waren ze in Sneeuwvluchts verhaal weggezonken. 'Ik weet nog goed dat jij, toen hij je staart greep, luid genoeg schreeuwde om alle prooi van hier tot de Fretclangrens te verjagen.' Dat was Vinkpels. De oude bruine poes keek haar holgenoot aan met een blik die zei: "je weet best dat je nu overdrijft maar je wilt gewoon indruk maken" Sneeuwvlucht keek haar holgenoot onbewogen aan. 'Ik weet nog goed hoe jij tijdens dat gevecht maar één keer je kop om ingang van de kraamkamer moest steken om de rest van die maan geen stap meer buiten te zetten.' Daar had Vinkpels niet van terug en ze stond even met haar mond vol tanden. Sneeuwvlucht maakte daar gebruik van en zette haar verhaal verder. 'Toen ik eindelijk na nog minstens drie andere zwervers te hebben verjaagt' Vinkpels rolde met haar ogen en knipoogde naar de ademloze kittens die naar Sneeuwvluchts verhaal luisterden. 'bij het leidershol aankwam stormde Netelstorm al naar buiten, zijn witte kaken besmeurd met bloed en mijn vader Eikster dood in zijn hol.' De kittens keken Sneeuwvlucht ademloos aan. 'Maar dan werd Netelstorm dus leider!' zei Esdoornkit. 'Als hij commandant was en Eikster ging dood... betekent dat dat hij leider is.' Het rood-bruine poesje was altijd heel strikt als het om de krijgerscode ging. Wat voor slechts Netelstorm ook had uitgepeuterd, volgens de krijgerscode was hij nu de ware leider van de Stormclan. 'Ja, hij wed leider.' zei Sneeuwvlucht zacht. ' Het waren vreselijke tijden. We waren constant in oorlog met de Fretclan. En ik was de enige die wist wat Netelster had gedaan om leider te worden.' Sneeuwvlucht zuchte diep. Vinkpels keek haar holgenoot aan en wenkte de kittens met haar staart. 'Kom kleintjes, het is tijd om naar je nest te gaan. Morgen horen jullie de rest van het verhaal.' Meteen begonnen alle kits te protesteren en te piepen. 'Maar ik ben nog helemaal niet moe!' riep Roodkit en hij geeuwde. 'Een echte krijger is altijd fit en hoeft niet te slapen!' schreeuwde Schaduwkit. 'Kom kleintjes' begon de bruine oudste maar de negen kittens maakte zoveel lawaai dat ze haar niet verstonden. Witvlek, de bruin en wit gevlekte moederpoes, verscheen in de ingang van de kraamkamer en riep haar kittens. Met enige tegenzin trippelde ze naar haar toe. Wolkvlok keek over haar gezwollen buik heen toen ze de kittens hoorde binnenkomen maar legde haar kin weer op haar staart. De zon daalde al snel achter de bomen en het werd schemerig in het hol. Zwartkit, Grijskit en Poelkit rolden zich op in een apart nest omdat Witvleks nest al vol was. Zwartkit luisterde hoe de ademhaling van zijn broertjes rustiger werd terwijl ze in slaap vielen. Ook uit de ander nesten klonk de nu regelmatige ademhaling van zijn slapende holgenoten. Uiteindelijk viel Zwartkit ook in slaap. Hij droomde. Hij droomde over Netelster en hoe deze met een met bloed bevlekte snuit op hem afsprong. Netelstorm veranderde opeens in de donkergrijze Schaduwkit, maar hij was groter dan anders. Op de wazige achtergrond herkende Zwartkit verrast Schaduwkit's zusje, Kreekkit, die zich op haar broer stortte. Toen werd hij hijgend wakker, draaide zich om, vergat de droom en viel weer in slaap.

De volgende ochtend vertelde Sneeuwvlucht zoals beloofd de rest van het verhaal over Netelster. '...En die heldendaad zorgde ervoor dat Droogster leider werd.' Sneeuwvlucht zweeg en de kittens begonnen luid te juichen. Ze stormden weg en Zwartkit hoorde hoe Wolfkit riep: ' Ik ben Netelster en ik... ' De rest van zijn zin ging verloren toen de anderen zich enthousiast op hem stortten. 'Pak aan smerige verrader!' riep Zwartkits broertje Grijskit. Zwartkit trippelde naar Sneeuwvlucht toe. Ze waren de enigsten in het oudstenhol omdat Vinkpels haar poten was gaan strekken en de kittens buiten een enorme stoeipartij hielden. Zwartkit haalde diep adem en zei: 'Ik beloof dat als ik krijger ben ik wel honderd Netelsters aan kan om de clan te beschermen!' Sneeuwvlucht snorde. 'Daar twijfel ik geen seconde aan, kleine krijger.' Ze gaf hem een lik op zijn wang en vrolijk piepend stortte Zwarkit zich op de kluwen stoeiende kittens.