baban...
en büyük yaralarının sahibi babanmış, bunu onu ilk söylediğinde bile anlayamadım. özür dilerim göz ağrım, ben bilemedim. ben... ben acı çektiğini biliyordum ama bu kadar olabileceğini tahmin edemedim.
baban ne yaptı diye soramadım, zaten sen de anlatacak gibi değildin. dudaklarından çıktı o kelime sonra döndün arkanı sarsılarak ağlamaya başladın. gözlerimi kırpıştırdım, çekinerek kollarımı sana doladım. sırtını bana kaydırdın, bana sığındın.
o ana gömülmek istedim,
seni koruyacağıma dair kendime söz verdim.
sana sarılırken uyuyakalmışım, uyandığımda sen yoktun. kafam karıştı bir an varlığını sorguladım, ama sonra bana bıraktığın notu gördüm.
uzanıp onu aldım, ellerim titredi nedenini bilemedim.
"teşekkürler hyunjin."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sevginin mum ışığı, hyunlix ✔
Short Story"kaçar gider yine gözlerin, yeterli değil miydi sözlerim?" angst kısa hikaye hyunlix. 110422
