sevginin mum ışığı, hyunlix ✔

kaza

karşıdan karşıya geçecekken telefonum çaldı, elimi elinden çektim, sen önden yürümeye başladım her zamanki gibi. telefonumu çıkarıp arayana baktım, annemdi. aramayı yanıtlayıp karşıya geçiyordum. sen varmıştın benim de az bir yolum kalmıştı.

"efendim anne."

"oğlum, felix'i de al bize gel hadi. sofrayı kurdum ben," diyen anneme teşekkür edecekken felix'in bağırmasını, bir kamyonun fren sesini duydum ve ardından savrulan bedenimin acısını.

şu satırları ben değil artık zihnim yazıyor.

annemle konuşurken farkında olmadan durmuşum yolda, bunu nasıl yapmışım hâlâ daha bilmiyorum. bir daha gözlerimi açıp seni göremedim ama felix, seni göremesem de elimi uzattığımda elimi tutman, uyuyacağım zaman bana masal anlatman, zihnimden silinmeyen yüzünü her seferinde hatırlatıyordu.

gözlerimle seni anca rüyalarda görebildim, inanır mısın bilmem ama o rüyaların hepsin de sen ağlıyordun. ağlama felix olur mu?

seni görebilmek için her şeyi yaparım ama sen ağlama göz ağrım.