YALNIZ ÇİÇEK

4.Bölüm "NEFRET"

Oturduğum soğuk sandalye başta ürpermeme sebebiyet olsa da yavaş yavaş alışmıştım. Bu yüzden de hiç kalkasım yoktu. Tek çarem öğle arasının uzaması için dua etmekti. Dua etmek güzeldi. İçinden geçenlerin hiç kimsenin bilmeyişi ve sadece Yaradan'ın bilmesi çok özeldi ama bir de olacak şeylere dua etmek vardı. Bu yüzden öğle arası tabi ki uzamayacaktı. Maalesef.

"Soğuttun güzelim tostu."

Masada ki tost tabağından Seden'e döndü bakışlarım. "Dalmışım ya."

Tabaktaki kaşarlı tostumu alıp bir ısırık aldım. Arkasından ılık çayımı da yudumladığımda basket sahasının olduğu yerden sesler gelmeye başladı. Sahanın etrafına toplanmış kalabalığın sesiydi bu. "Toplanmışlar yine. N'oluyor, maç mı var yine?" İkimizin de gözleri kalabalıkta geziniyordu. Ağzı dolu bir şekilde konuştu. Yediği sucuklu tostun kokusu burnuma kadar geldi. Yüzümü buruşturdum bu kötü koku yüzünden.

"Sana söylemediler mi? Bizimkilerin maçı varmış ya bugün." Ardından mırıldandı. "Gerçi benim de son dakika haberim oldu." Gözlerini sahanın oradan alıp bana çevirdiğinde buruşturduğum yüzümü gördü. "Ne oldu be?" Memnuniyetsizce konuştum. "Ya ağzında bir şey varken konuşmasana! Midem bulanıyor işte sucuk kokusundan. Biliyorsun."

Sandalyesiyle beraber kendini geriye doğru ittirdi. "Ay, tamam!" Tekrar sahaya baktım. "Sınav senesinde takımda olmak ne kadar mantıklı?" Kafasını salladı ve tostundan son ısırığını da aldı ve kağıdı elinde buruş buruş yaptı. "Çağatay'ı bilmiyorsun sanki. Dünya yansa umurunda değil. Belki girmez bile sınava. Baba parası yiyecekmiş mal. Öyle diyor." Evet, gerçekten de ne yapmak istediği sorulduğunda herkese aynı şeyi söylüyordu. Babamın parası torunumun torununa yeter diyordu. Çağatay'ın üç gün önce okul çıkışı yaptığı saçmalığa gelirsek o günü unutmuş gibi davranıyordu. Sadece benden ve Deniz'den özür dilemiş, saçmaladım demişti. Kendimde değildim falan diye de zırvalamıştı. Ancak Sinan ile ikisinin arasında sadece ikisinin bildiği bir şey vardı. O tartışma boşuna değildi. Bun emindim. Seden'le arasında olanlara ise Seden hala anlam verememişti. Kimse verememişti, bir o değil. Sinan'a sormuştum aslında daha sonra. Ama bir şeyler uydurup yanımdan kaçmayı başarmıştı. Konuyu unutturmaya çalışıyordu ama unutacak değildim. Bilmiyorum, belki de çok deşmemeliydim. Aralarında özel bir şeyler olabilirdi. Sonuç olarak grubumuz ikiye bölünmüş gibiydi şimdilik. Çağatay'ın konuştukları: ben ve Deniz. Ve birde zorunluluk dahilinde konuştukları: Seden ve Sinan. Çağatay'ın tebrik ediyordum aslında. Kimsenin yapamadığını yapıp Deniz'le beni bir kümede birleştirmeyi başarmıştı.

"Şu Çağatay da ki gamsızlık bende olsa hayat daha kolay olabilirdi."

Kahkaha attı. "Harbiden ya." Tostum bitmek üzereydi. "Artist artist koşuyorlar birde o kıyafetlerle. Hasta olacaklar görecekler günlerini." Bana baktı. "Kendini düşünmeyeni ben mi düşüncem ya.. Akıllarını kullansınlar azıcık... Çağatay'a ders deme ne dersen de. Deniz desen zaten basketbol bir yana dünya bir yana." Geriye yaslanıp çayımdan yudumladım. Seden de elindeki yağlı tost kağıdıyla oynuyordu hala. "Yemin ediyorum şu top muhabbetinden gına geldi artık he! Ne zaman bir araya gelsek ya Deniz ya Çağatay illa açıyor şu basket konusunu. Allah'tan Sinan var.. Yoksa çekilmez." Dirseğimi oturduğum sandalyenin koluna dayayıp yanağımı avucuma yerleştirdim. "Okullar arası maç öncesi antrenman mı bu?"

"Öyle bir şeymiş galiba . Aslında bende tam bilmiyorum ki.." İç çekti sonra da bana döndü. "İzlemeye gidelim mi? Canım sıkıldı." Omuz silktim. "Yok ya, ne işimiz var orada? Ne güzel sakin sakin oturuyoruz işte. Çekemeyeceğim şimdi oranın gürültüsünü. " Sandalyeden kalktı ve masada ki çöpleri hızlıca eline aldı ve hemen arkasında ki çöpe attı. Sonra da bana doğru gelip kolumdan tuttu. "Hadi gidiyoruz. Kalksana kızım!! Boş boş oturduk burada böyle. Biraz havamız değişsin. Kasvetten öleceğim şimdi. " Olduğum sandalyeye iyice yayıldım ve yalvarırcasına konuştum. "Seden, lütfen... Lütfen beni oraya götürme bak her dediğini yaparım."