အထိုးခံၿပီးေဆးရံုေရာက္တာေတာင္အမွတ္မရိွအရွက္မရိျွပန္ဆက္သြယ္လာတဲ့ေကာင္ေၾကာင့္ေဆာႏူစိတ္ပ်က္စြာၿငီးျငဴလိုက္မိသည္။
ဖုန္းနံပါတ္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔မရိုးႏိုင္ေအာင္ဆက္သြယ္ေနတာေၾကာင့္ေဆာႏူစိတ္တိုစြာနဲ႔ဖုန္းကိုpower offထားလိုက္သည္။
" ေဆာႏူ , ကြတ္ကီးေတြတစ္ခ်က္ၾကည့္ေပးပါၪီး အမဒီဘက္မွာမအားလို႔ "
" ဟုတ္ကဲ့ဗ် "
ဖုတ္ထားတဲ့ကြတ္ကီးေတြကိုထုတ္ယူၿပီးအပူေပးေကာင္တာထဲမွာေနရာတက်စီလိုက္သည္။
တစ္ေန့တာရဲ့လုပ္ငန္းတာ၀န္ေတြကိုေဆာႏူအလြတ္ရေနသလိုေတာက္ေလ်ွာက္မနားတမ္းလုပ္ေနလိုက္ၿပီးေန့လည္နားခ်ိန္ပင္ေမ့လုနီးနီး။
အိမ္ကထည့္လာတဲ့ဘူးေလးကိုင္ကာထိုင္ရံုရိွေသးသည္။
ဧည့္ႀကိဳေကာင္ေလးကအနားေရာက္လာကာ
" ေဆာႏူေဟ်ာင္း , ဧည့္သည္လာတယ္ " ဆိုတာေၾကာင့္မ်က္ခံုးႏွစ္ခုကိုထိမတက္က်ံဳ႔လိုက္မိသည္။
အလိုက္မသိလိုက္တာလို႔ေတြးလိုက္ရင္းဆိုင္အျပင္ဘက္ထြက္လာေတာ့ထိုင္ေတာင္မထိုင္ႏိုင္ဘဲတံခါးေဘာင္ကိုမွီရပ္ေနတဲ့ပတ္ခ္ေဆာင္းဟြန္း !
" ခင္ဗ်ား ? "
" ဖုန္းစက္ပိတ္ထားလို႔လိုက္လာတာ ဘာျဖစ္လို႔စက္ပိတ္ထားတာလဲ။ခြဲခန္းထဲကထြက္လာလာၿပီးခ်င္းမင္းဖုန္းမကိုင္လို႔စိတ္ပူေနတာ "
ေဆာႏူကုတ္ပိုးကိုခပ္ဖြဖြပြတ္ရင္း
" အားကုန္သြားတာေနမယ္ " လို႔ခပ္တိုးတိုးျပန္ေျဖလိုက္သည္။
" ေန့လည္စာစားၿပီးၿပီလား "
" အခုတင္စားေတာ့မလို႔ ခင္ဗ်ားေရာက္လာတာ "
" ကိုယ္နဲ႔သြားစားမယ္။လြယ္အိတ္ယူၿပီးထြက္ခဲ့ "
ေဆာႏူနာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
ေန့လည္နားခ်ိန္ၿပီးတာနဲ႔ဆိုင္ကလူက်ေတာ့မွာမို႔ေဆာင္းဟြန္းနဲ႔လိုက္သြားလို႔မျဖစ္။အခ်ိန္ကလည္းသိပ္က်န္ေတာ့တာမဟုတ္။
" လြယ္အိတ္သြားယူပါဆိုဘာလို႔နာရီရပ္ၾကည့္ေနတာလဲ ျမန္ျမန္သြားေလ "
" နားခ်ိန္ကကုန္ေတာ့မွာ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူလိုက္လို႔မရဘူး။ဒီတစ္ရက္ေတာ့ခင္ဗ်ားဘာသာပဲသြားစားလိုက္ေတာ့ေလ "
![Adopted brother [ SunSun ]](https://img.wattpad.com/cover/307346121-64-k677849.jpg)