ေဆာင္းဟြန္းအိပ္ရာႏိုးႏိုးခ်င္းအရင္ဆံုးရွာမိတာကင္မ္ေဆာႏူ။မ်က္ႏွာမသစ္ဆံပင္စုပ္ဖြားနဲ႔ေနလည္းကိုယ့္ကိုကိုယ္ေခ်ာမွန္းသိတာမို႔ဘာမွအရင္မလုပ္ဘဲထိုကေလးကိုသာအရင္လိုက္ရွာရသည္။
မနက္စာျပင္ေနတဲ့ေဆာႏူကိုေတြ့မွသက္ျပင္းရယ္ဖြဖြခ်လို႔အေနာက္ကေနအသာလက္လ်ိႈလို႔ခါးကိုဖြဖြဖက္ေတာ့ " Morning " ဟုခပ္တိုးတိုးေလးဆိုလာသည္။
" ေဆးရံုေတာင္မသြားခ်င္ေတာ့ဘူးကြာ "
သူ႔ေက်ာေပၚမ်က္ႏွာလိွမ့္ရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ေဆာႏူကလွည့္ၾကည့္လာၿပီး
" ဒါျဖင့္ခင္ဗ်ားအလုပ္ထြက္လိုက္ေလ ကြၽန္ေတာ္အလုပ္လုပ္မယ္။ "
" ဒါဆိုရင္ကိုယ္ေတာ့ဆရာ၀န္ကေနလူသတ္သမားျဖစ္ေတာ့မွာပဲ ဟမ္ !!! "
" ေပါက္ကရေတြ "
ၾကက္ဥေၾကာ္ကိုပန္းကန္ထဲထည့္လို႔စားပြဲေပၚတင္ေတာ့လည္းပတ္ခ္ေဆာင္းဟြန္းကခါးကိုဖက္လ်က္အေနာက္ကေနမီးရထားတြဲလိုကပ္ပါလာသည္။
လူေကာင္ႀကီးနဲ႔မွမလိုက္ကပ္ခြၽဲေနသည့္မို႔ေဆာႏူျမင္ျပင္းကပ္စြာပင္ခါးေပၚကလက္ကိုအသာဆြဲဆိတ္ေတာ့ သူကပိုလို႔ပင္ခါးကိုတိုးဖက္လို႔လာသည္။
" ၿငိမ္ၿငိမ္ေန ကိုယ္energyအျပည့္ယူမလို႔ "
" ဒါကိုenergyယူပါတယ္လို႔ခင္ဗ်ားကိုဘယ္သူေျပာလို႔လဲ ပတ္ခ္ေဆာင္းဟြန္း ။ "
" စကားေတြေျပာမယ့္အစားအနမ္းေလးေပးပါလားကြာ " လို႔ေဆာင္းဟြန္းခပ္တိုးတိုးေျပာေတာ့အႏွီခ်စ္စဖြယ္ကမ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးရႈံ႔တြကာမ်က္ေစာင္းထိုးလာသည္။
တစ္နက္ခင္းလံုးေဆာႏူကိုေနွာင့္ယွက္ရင္းမနက္စာစားရင္းနဲ႔ပဲကုန္ဆံုးၿပီးေန့လည္ေလာက္က်မွေဆာင္းဟြန္းေဆးရံုကိုေရာက္သြားရသည္။
ေဒါက္တာေဆာင္းဟြန္းရဲ့တက္ႂကြေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ပံုစံကေဆးရံုကရင္းႏွီးသူေတြအတြက္ေတာ္ေတာ္ေလးထူးဆန္းလို႔ေနသည္။
" ေဒါက္တာပတ္ခ္ ... ထီမ်ားေပါက္ထားလို႔လား။ "
" ခင္ဗ်ာ ? ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" အရမ္းေတြတက္ႂကျြပီးေပ်ာ္ေနသလားလို႔ေလ။ကြၽန္မတို႔ရဲ့ေဒါက္တာပတ္ခ္ကအရင္ကဒီလိုမဟုတ္ပါဘူးေနာ္ "
![Adopted brother [ SunSun ]](https://img.wattpad.com/cover/307346121-64-k677849.jpg)