ဂ်ူတီၿပီးလို႔အထြက္ဖုန္း၀င္လာလို႔ကိုင္လိုက္ေတာ့ကင္မ္ေဆာႏူကရန္ျဖစ္ၿပီးရဲစခန္းေရာက္ေနျပန္ၿပီဆိုလို႔ကားကိုအရိွန္တင္ေမာင္းကာရဲစခန္းအရင္ေျပးရသည္။
ရဲစခန္းေရာက္ေတာ့အက်ိဳးေၾကာင္းမေမးႏိုင္ေသးဘဲလူကိုအရင္ရွာရသည္။မ်က္ႏွာေသးေသးေလးကဖူးေယာင္ကိုင္းကာေနတာေၾကာင့္ေဆာင္းဟြန္းေဒါသေတြလိွမ့္တက္လာရသည္။
သူေတာင္မထိရက္မကိုင္ရက္ပိုးေမြးေမြးထားရတဲ့ညီကေလးေလးကိုဘယ္ေကာင္ကဒီလိုရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္လုပ္သြားရတာတုန္း !!!!!" ကင္မ္ေဆာႏူရဲ့အုပ္ထိန္းသူလား "
" ဟုတ္ပါတယ္ "
" ခဏေလာက္ထိုင္ပါၪီး "
အခ်ဳပ္ခန္းထဲကအဆိုးေလးကိုစိတ္ပူပန္စြာနဲ႔တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးခံုအလြတ္မွာ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။
" လူငယ္သဘာ၀ရန္ျဖစ္တာဆိုေပမယ့္ေတာ္ေတာ္ေလးျပသာနာႀကီးတယ္ထင္ပါတယ္ ဆိုင္တြင္းလည္းအပ်က္အဆီးမ်ားတယ္ တစ္ဖက္ကေကာင္ေလးလည္းေဆးရံုေရာက္သြားတယ္ "
" ေၾသာ္ ~ "
" ျပသာနာအရင္းအျမစ္ေမးေတာ့လည္းေသခ်ာမေျဖဘူး။အဲ့ဒါေတာင္အုပ္ထိန္းသူကိုမေခၚဘူးလုပ္ေနေသးတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အၾကပ္ကိုင္လိုက္ရတယ္ ဒီမွာလက္မွတ္ေလးတစ္ခ်က္ထိုးေပးၿပီးေခၚသြားလို႔ရပါၿပီ "
အျပန္လမ္းမွာစကားတစ္ခြန္းမွမေျပာဘဲျပတင္းေပါက္ဘက္ေခါင္းႀကီးေစာင္းကာေတာက္ေလ်ွာက္လိုက္လာတာေၾကာင့္ေဆာင္းဟြန္းကားကိုအရိွန္နဲ႔ထိုးရပ္ပစ္လိုက္ေတာ့မ်က္ေစာင္းကဒိုင္းခနဲေရာက္လာသည္။
" ကိုယ့္ကိုေျပာစမ္း ! အဲ့ေကာင္ကမင္းကိုဘယ္လိုျပသာနာရွာလို႔ေဆးရံုတက္ရေအာင္လုပ္ပစ္လိုက္တာလဲ "
" ဒီတိုင္းစိတ္အခန္႔မသင့္လို႔ရန္ျဖစ္တာပါဆိုေနဗ်ာ "
" ကင္မ္ေဆာႏူ !!! မင္းတျခားသူကိုလိမ္လို႔ရမယ္ ကိုယ့္ကိုမရဘူးေနာ္ ကိုယ့္ကိုၾကည့္ အမွန္တိုင္းေျပာ "
နည္းနည္းေလးဟန္႔လိုက္ေတာ့မ်က္ႏွာေလးတစ္ခ်က္ရႈံ႔သြားကာစကားေျပာဖို႔ဟန္ျပင္လာသည္။