part-2

175 24 0
                                    

(Uni code)🍀

"သေပါပီကွာဘောမို့လို့နာအောင်ပို့ရလား!!"

"host"

"နာလိုက်တာကွာ"

"hostလို့"

"ဟာဘာလဲကွာနာရတဲ့ကြားထဲ!!"

"ဟို..ဟိုhostရှေ့ကိုကြည့်"

ကုကုက‌ေရှာင်းကျန့်ရဲ့အရှေ့ကို့သူ့လက်ချောင်းသေးသေးလေးတွေနဲ့လှမ်းပီးညွှန်ပြတော့‌ေရှာင်းကျန့်က

"ငါ့ရှေ့မှာဘာရှိ...ဟဲ့ပလုတ်တုတ်"

ရှောင်ကျန့်လဲကုကုပြောစကားအတိုင်းအရှေ့ကိုကြည့်လိုက်တော့သူ့ရှေ့မှာမျက်နှာကြီးစကောလောက်ရှိတယ်ကြောက်ဖုတ်ကောင်းလွန်းတယ်‌ေရှာင်ကျန့်လဲအစကတော့လန့်သွားပေမယ့်နောက်တော့စိတ်ကိုပြန်ထိန်းကာအရှေ့ကမျက်နှာကြီးတဲ့မိန်းမကြီးကိုမေးလိုက်တယ်

"အဒေါ်ကြီးကဘာလုပ်နေ‌တာလဲဟင်"

"သခင်လေးကျွန်တော်မျိုးမကိုသိပါရဲ့လား"

"သိဘူးလေ??"

ရှောင်းကျန့်ကပြူးကြောင်ကြောင်လေးကြည့်ပီးပြန်ပြောလိုက်တော့ထိုမိန်းမကြီးက ရှောင်းကျန့်ကိုကြောင်ကြည့်နေပီးခဏနေတော့

"အားးးးးးငါတို့သခင်လေးအတိတ်မေ့သွားပီးကယ်ကြပါအားးးး"

ရုတ်တရက်ထအော်တဲ့ထိုမိန်းမကြီးကြောင့်‌ေရှာင်ကျန့်ကြောင်အ..သွားရလေသည်။

"ကုကုဒီအဒေါ်ကြီးဘာဖြစ်တာလဲ"

(hostကိုအတိတ်မေ့နေတယ်ထင်သွားတာချော်လဲရောထိုင်လုပ်လိုက်ပီးတော့ကုကုနဲ့စကားပြောရင်စိတ်ထဲကနေပဲဆက်သွယ်တော့)

*အေးအေးဒါနဲ့အခုငါ့ရှေ့ကအဒေါ်ကြီးကဘယ်သူလဲ*

(သူကအထိန်းတော်ယွမ်လို့ခေါ်တယ်သူကကြင်ယာတော်‌ေရှာင်းရဲ့အထိန်းတော်ပါ)

*ဪငါအခုဘာပြောရမလဲ*

(ကြည့်ကြပ်ပီးရွှီးလိုက်ပေါ့hostရဲ့ဒါမျိုးတွေကိုhostကျွမ်းပါတယ်)

*အေးပါကွာအကူအညီလေးတောင်မရဘူး*

(ဟဲဟဲ)

ရှောင်ကျန့်လဲကုကုနဲ့ဆက်မပြောတော့ပဲသူ့ရှေ့ကအထိန်းတော်ယွမ်ဆိုသူကိုကြည့်ကာ

(ကျန့်ကျန့်ချစ်တဲ့ဝမ်အိမ်ရှေ့စံ)(Z+U)Ongoing Where stories live. Discover now