bero, berat ayberk özdemir

2.6

Dorukhan'la aramızı düzeltmek için tesise gelmiştim, henüz Naz ve Berat'ın haberi yoktu.

Tesise geldiğimde gördüğüm tanıdık yüzlere selam verdim ve gözüm Dorukhan'ı aramaya başladı.

Aniden arkamdan sarılan Berat ile irkildim ve ona döndüm.

"Beni korkuttun!"

"Ne hoş bir sürpriz!"

Gülümsedim ve yanağını öptüm.

Görüş açıma giren Dorukhan ile Berat'tan ayrıldım ve adımlarımı Dorukhan'a yönelttim.

"Nasılsın?"

"İyidir, senden?"

Ona ılımlı yaklaşan birine asla soğuk yapmazdı.

"İyiyim."

Gülümsediğimde kollarını sarılmam için iki yana açtı.

"Eski arkadaşlığımızı çok özledim."

Hızla ona sarıldığımda güldü ve saçımı okşadı.

"Naz buna çok sevinecek."

Dorukhan güldü ve saçlarımı karıştırdı, bu halimize gülümseyerek seyreden Berat'ı görünce ona bakarak gülümsedim.

Dorukhan'a karşı benim adım atmamı beklemediği çok açıktı.

Gülümseyerek yanımıza geldi ve kolunu omzuma attı.

"Nihayet barıştınız!"

Biraz daha konuştuktan sonra ben kulübeye doğru ilerledim ve antrenmanlarının bitmesini bekledim.

Antreman bitişi Naz araba ile Dorukhan'ı almaya gelmişti, akşam yemeği için bizi davet etmişti fakat yorgun olduğumuzu söyleyip eve gittik.

Eve geldiğimizde Berat koşarak kendini yatağa bıraktı.

"Çok yorucuydu!"

Bu haline güldüm ve yanına oturdum. Yatakta dikleşti ve muzip bir gülümseme ile dudağıma kısa bir öpücük kondurdu.

Saçlarını karıştırıp kucağına çıktığımda beni boynumdan öptü ve mırıldandı.

"Burada uyuyabilir miyim?"

Kafamı olumlu yönde salladığımda rahatsızca kıpırdandı.

Kucağından kalktığımda ise yatağa uzandı ve beni kendine çekti.

"Böyle daha güzel."

Gülümsedim ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.

∆∆∆

beroyla doruyu baristirmayi unutuyodum lan