bero, berat ayberk özdemir

3.0 | final

Tatilden dönmüştük ve spor kanallarında Berat'ın transfer olup olmayacağını tartışılıyordu.

Eğer ki böyle bir durum söz konusu olsaydı bana söylerdi diyerek içimi rahatlattım ve televizyonu kapatıp tekrar uyumaya çalıştım.

Kapının açılması sesini duyduğumda koltuktan doğruldum ve Berat'a yardım etmek için elindeki poşetlerden bazılarını aldım ve mutfağa ilerledik.

Poşetleri bıraktıktan sonra ona dönüp sarıldım, ağzından laf almaya çalıştığım zaman sarılırdım.

"Ne öğrenmek istiyorsun, Bero?"

Şirin olduğunu düşündüğüm bir gülümseme ile ondan ayrıldım, bu halime gülüp beni belimden sardı.

"Spor kanallarında geziyordum da-"

"Teklif var."

Gülümsemi bir kenara bırakıp ciddi bir yüz ifadesi ile konuşmaya başladım.

"Nereden?"

"Haberleri izlemedin mi?"

Rahatsız bir nefes verdim.

"Oraya mi gitmek istiyorsun?"

Çekingen bir tavırla beni kafası ile onayladı.

"Berat..."

"Benimle geleceksin, değil mi?"

Fısıldayarak söylemişti, vereceğim cevabın altında ezilmek istemiyordu.

Buruk bir gülümseme ile kafamı olumsuz yönde salladım.

"Hayır, Beren."

Hızla mutfaktan ayrıldığında yatak odasının kapısını sertçe kapattığını gördüm.

Kapının kapanma sesi evde yankılanmıştı.

Gitmek istediği ülkeden bana teklif gelmesi neredeyse imkansızdı.

Eğer ki onunla gidersem basketi bırakmam gerekirdi ve bunu yapamazdım.

Mutfak tezgahına oturdum ve yavaşça suyumu içtim.

Kısa bir süre sonra mutfaktan çıktım ve yatak odasına doğru ilerlemeye başladım.

Kapıyı çaldığımda herhangi bir cevap vermedi.

Yine de kapının kolunu aşağı doğru indirip içeri girdim.

Berat, arkası dönük bir şekilde oturuyordu.

"Ayberk?"

Bana doğru döndüğünde gözlerinin dolu olduğunu gördüm.

"Sensiz gitmek istemiyorum!"

Yanına adımlayıp saçlarını karıştırdım ve bana sıkıca sarıldı.

Sarılmaktan nefret ederdim ama onun için buna katlanabilirdim.

"Beren, benimle gel. Lütfen?"

Yanağını öptüm ve mırıldandım.

"Tamam, olur."

"Basket?"

"Her takımı denerim, biri olur herhalde."

"Ya olmazsa?"

"Olmazsa..."

Berat dudağıma kısa bir öpücük kondurdu ve konuşmaya devam ettim.

"Olmazsa kısa bir süre ara veririm."

Burukça gülümsedi ve tekrar dudağıma eğildi.

•••

Havaalanına gelmiştik, herkes burada bize veda etmek için toplanmıştı.

Kendime uygun bir takım bulabilmiştim, bu yüzden oldukça mutluyduk.

Naz bana yaklaşıp yanağımı ısırdığında güldüm.

"En kısa sürede gel, tamam mı?"

Gülümsedim.

"Çok özlerim sonra, kimin yanağını ısıracağım?"

Güldüm ve saçlarını karıştırdım.

Herkesle sırayla vedalaştıktan sonra Berat ile el ele uçağa bindik.

Bembeyaz bir sayfa bizi bekliyordu.

Uçak kalkmadan hemen önce Berat elimi sıkıca tuttu.

"Yeni hayatımıza hazır mısın, Bero?"

"Herkesi çok özleyeceğim, özellikle Naz'ı."

"Yavrum, zamanla alışırız. Yeni arkadaşlar edinirsin."

Huysuzca omuz silktiğimde güldü ve yanağımı öptü.

"2 ayda bir geliriz zaten, bende özlerim onları."

Gülümsedim.

Uçaktan indiğimizde kendimi hiç buralara yabancı gibi hissetmemiştim, çünkü Ayberk ile beraber olduğum her yer evimde olduğunu hissettiriyordu.

∆∆∆

final :'(

bu kitabı cok seviyorum cunku berozdmr e ithafen yazdığım bir kurguydu

umarım beğenmissinizdirr, diger futbolcu kurgularima da beklerimm

kendinize iyi bakın <33