Patrick's POV
Tahimik lang kaming kumakain ni Gian nagpapakiramdaman ng putulin niya yung katahimikan.
"Patrick... Ahmmm..." She said at bumuntong hininga. "Ano ba yung pag uusapan natin? "
Okay ito na siguro to. "Hooh!" I left out a sigh.
"Gian, okay, how am I going to start? Hmmm.. Okay. Ahhhmmm... Gian, remember nung magising ako sa ospital? That time, that was the time when I remembered you already. After the revelations, nagising na lang ako naaalala ko na lahat." I look at her reaction. Tahimik lang siya at nakikinig sa akin.
"Nung magising ako, ikaw agad ang hinanap ko. Sa mga oras na yon, I already want to tell you everything kaso... Kaso dumating si Reg. Tapos bigla kang umalis." I continued.
"Si Reg, siya yung babaeng nirereto sa akin ni papa. She's a good girl, caring and everything. She's the girl that every man wanted to have as there partners, girlfriend or even as a wife." I glance at her and I saw pain in her eyes.
"But then, there's a certain girl na laging dumadalaw sa panaginip ko. Laging laman ng isipan ko. Minsan nga pag nakapikit ako nakikita ko yung figure nung babaeng yun but then, lagi lang siyang nakatalikod o di kaya, blurred."
"Then, nung magising ako after that incident, lahat ng blurred images nabigyan ng linaw. And... It was you Gian, it was you." I look at her, straight to her eyes, and I saw tears. Shit! Napatayo ako ng makita ko siyang umiiyak.
"Gian..."
"C-continue... Just continue P-pat " she said while raising her hands as if she's stopping me kaya naman napaupo ako ulit.
"Well, Reg is not my girlfriend..." Nanlaki yung mga mata niya. "Not even my fiance Gian."
"Pero bakit? Bakit babe ang tawag niya sayo?" She asked habang nanginginig.
"She misunderstood everything. Well, kasalanan ko din namam kase hindi ko sinabing walang kami... Im sorry." Tinignan ko siya at nakita kong parang may gusto pa siyang malaman so I continue.
"Nung grand reunion, may plano kami ni Coco but then, nung makita kitang umiiyak di ko mapigilang hindi ka lapitan. And for the second time around, dumating si Reg. Naudlot nanaman yung pag uusap natin, tapos bigla din namang dumating dun sa venue yung Kian na yun." Naikuyom ko yung mga palad ko ng maalala ko yung nangyare nun.
"And for today, I ask again Coco's help. I really don't know what to do.. Ayaw mo kong pagsalitain nung grand reunion kaya... Kaya hindi ko alam kung... Kung paano ka makakausap."
Tumango lang siya sa akin. Binabasa ko yung mga mata niya and pain was all written on it. "Gian.." I hold her hands. Nanginginig pa rin ang mga ito.
"Pat, I.... I don't know what to do..."
"Gian, please g-give me another chance." Hindi pa rin siya sumasagot.
"Am I too late? K-kayo ba nung Kian na yun?" I asked again with full of frustrations.
Naalarma naman si Gian sa sinabi ko. "No! Wala... Hindi kami ni Kian." Defensive niyang sagot. Natuwa at nakaramdam ako ng relief sa sinabi niya.
"Gian..." Tumingin siya sakin.
"Pat, please... Give me time to think. Sa dami ng nangyare... naguguluhan pa din ako. Natatakot ako Patrick. Natatakot ako na baka... Baka..." She stopped.
"It's okay. I understand. Just... Please... Trust me." I said to her in defeat. Tumango lang siya.
Silence. Walang gustong magsalita sa amin. Kaya naman I decided to ask her kung gusto na ba niyang umuwi.
"Gian..." Tumingin siya sa akin. "Do you want to go home?" Tumango siya at tumayo. Tumayo na rin ako. Im on my way towards the door when she called my name. Napahinto ako. I sighed. Lilingon na sana ako ng maramdaman ko yung kamay niya na yumayakap sakin sa likod.
Shit! She's giving me a back hug! Hinawakan ko ang mga kamay niya para luwagan ang pagkakayakap niya sa akin pero mas lalo pa niyang hingpitan yung yakap niya.
"Pat... Mine..." She said. My heart beats so fast. Sobrang bilis. Hinarap ko siya. Umiiyak nanaman siya. I wipe her tears using my thumb. ''Please... Mine.. Don't cry... Shhhh... Tahan na.. Ayokong nakikita kang umiiyak." I kiss her forehead. "Mahal kita Pat.. Mahal pa rin kita." I felt my heart came out sa sinabi niyang yun. Sobrang saya ng nararamdaman ko.
I kissed her lips. Nung una hindi niya tinutugon ang mga halik ko pero nung tumagal, sinagot niya na din ang mga ito. It was a passionate one. "I love you more mine." I said between our kisses. Naramdaman kong ngumiti siya kaya napangiti na din ako. And again, I kiss her fully.
Nagstay pa kami ni Gian ng magkayakap. "Mine.." I said. "Hmmmm..." Hinawi ko naman yung mga hibla ng buhok na tumakas sa mukha niya. "I love you." I said. Hinampas niya lang ako at lalo niyang siniksik ang ulo niya sa may dibdib ko. I chuckled. Ang cute niya talagang kiligin.
We decided to go home. At siyempre hindi ako pumayag na hindi oo siya maihahatid sa I called manong Jerry to drive Gian's car.
Nakarating na rin kami sa bahay nila Gian. Pumasok muna ako sa bahay nila. Ayoko pang mahiwalay sa kanya lalo na ngayon na alam kong ayos na kami. She went upstairs to change her clothes. Pagkababa niya, tumabi siya sakin.
"Pat..." She said. Tumingin ako sa kanya and ask her why. "Pat natatakot pa din ako." Sabi niya habang nakayuko. I hold her chin at itinaas yun para magkaharap kami. "Please, trust me Gian. Gagawin ko lahat for you para bigyan mo ko ng chance." I pleaded. Umiling si Gian. "No. You don't need to do anything, maybe ako yung may mali." She said.
"Mine, kahit ligawan pa kita ulit gagawin ko para maprove sayo na... Na mahal kita.. Gagawin ko."
"No, di mo na kailangan gawin yun. Let's just take it slowly? One step at a time?." Tanong niya sa akin. Tumango ako at niyakao sitmya ulit.
Nanood lang kami ni Gian ng movie sa sala, kumakain ng popcorn gabang nakaupo or I must say na nakahiga na kami sa sofa ng magsalita siya.
"Pat, on the second thought, magpaligaw nga kaya ulit ako sayo?" Napasimangot naman ako sa sinabi niya. "Im just kidding mine. Kahit gusto kitang pahirapan, di ko magawa. Just be honest ah? Para mawala yung takot ko." Then she hugged me. I hug her also, very tight. "Di na ako makahinga mine..." She said while acting that she can't breath. I pinch her nose. "I love you!" Then I kiss her again.
---
Pat-Gi Forever???
