Patrick's POV
I can't help but smile when I woke up this morning. Sino ba naman ang hindi matutuwa kung sa paggising mo katabi mo yung taong mahal na mahal mo? Corny? Yeah but I don't care. I love her so much that I'm going to be crazy if I lose her again.
Tumayo na ako at pumunta sa kusina para magluto.
Tinignan ko yung laman ng ref, I'll cook tapa and egg for breakfast.
Inihanda ko na lahat ng mga gagamitin ko sa pagluluto. Pagkatapos kong maghanda, sinimulan ko ng iluto yung tapa. Habang nagluluto ako, nakarinig ako ng yabag mula sa taas. Mukhang gising na siya.
Ipinagpatuloy ko lang yung pagluluto ko ng maranig kong sumigaw si Gian.
"M-mine! I thought you left me." Nag-iiyak na sigaw ni Gian habang tumatakbo payakap sa akin.
Pinatay ko yung kalan at humarap sa kaniya.
"Hey, calm down. I'm here, di kita iiwan okay? Huwag ng umiyak." Then I kissed her temple.
Tumahan naman siya kaagad. "I thought y-you left me..." Mahinang sagot niya sa akin.
"I won't leave you, don't think something like that again. Okay?" I said as I kiss her forehead.
"What are you cooking? Uhmmm...May mabaho..." Lumayo siya sa akin ng nakatakip ang kamay sa kanyang ilong habang hinahanap kung ano yung mabaho.
"Yung niluluto mo yung mabaho!" She squeked while pointing the pan with tapa.
Nilapitan ko siya at inamoy iyun, nagtataka naman akong tumingin sa kanya. "Mine, it's not mabaho, actually it smells good.. Ayaw mo ba niyan?" I asked habang tinitignan siya.
"Ayaw. I want ahmmm... Ahh! Pancit canton. Yes pancit canton! Can you cook some, please.."
Kumunot ang noo ko. "Wag yun.. Masyadong mapreservatives yun."
Tumingala siya sa akin,teary eyed. I sigh. "Iba na lang mine." And with that, she cried.
"But I want to eat pancit canton!" She whined. Lumapit ako sa kanya at niyakap ulit siya.
"Okay mine, I'll cook pancit canton okay?"
"Talaga?" Lumayo siya sa akin. Tumango naman ako at niyakap siyang muli.
Nagluto ako ng pancit canton gaya ng gusto ni Gian. Then I served the plate and gave it to her. Nagsandok na rin ako ng tapa at sinangag para sa breakfast ko.
"Mine... Layoooo! Ang baho talaga ng tapa." Lumayo ako sa kanya at nagsimula na kaming kumain.
While we're eating, Gian stood up and run to the kitchen sink and vomit. Napatayo ako at dinaluhan siya.
"Hey, what happened? May sakit ka ba?" I touched her forehead pero di naman siya mainit. I also looked at the expiration date of the pancit canton but it's not yet expired, then realizations came in.
Nilapitan ko siya. Hindi siya kumikibo. I held her chin.
"I think, I know the reason. Punta ka na sa kwarto at magbihis, we're going to your OB." I said. Mukhang yun din ang nasa isip niya kaya hindi na siya kumontra at sumunod na sa sinabi ko.
---
Pumunta na kami sa OB na nirekomend ni mommy sa amin.
While waiting for our turn, Gian heldmy hands. Napatingin ako sa kanya. "I'm nervous." She said.
