STAY ALIVE |Completed| |JHS|

O

-"හ්යොන් ඔන්න ඔයාට ගෙදර යන්න පුලුවන් දැන්..."

ජීමින් දුවගෙන ඇවිත් මාව බදාගෙන කියද්දී සති දෙකකට පස්සේ ගෙදර යන්න ලැබෙන එක ගැන සතුටු හිතුනත් රූත්ව දාලා යන්න වෙනවා කියලා මතක් වෙද්දී තිබුන සතුට එහෙන්ම නැතිවෙලා ගියා....

-"හ්යොන්ට ඕන නැද්ද ගෙදර යන්න මූන දෙක කරන් ඉන්නේ..."

මගෙන් ඈත්වෙලා මූණත් ජම්බු ගෙඩියක් වගේ රතු කරගෙන ජීමින් අහද්දී මන් ඔලුව වැනුවේ එහෙම නෑ කියන්න....රූත්ගෙයි මගෙයි රහසක් තමා රූත් ගැන කාටවත්ම නොකියා ඉන්න එක ඉතින් එහෙම ඒකේ ඒ ගැන මට ජීමින්ට කියන්න බෑනේ....

-"මන් බෑග් ටික අස් කරන්නම් හ්යොන්..."

-"අපි මොකේද ජීමිනා යන්නේ..."

-"මන් ටැක්සි එක අරන් ආවා හ්යොන්...අපි ඉක්මනට යන්න ඕන නැත්තම් මගේ ලොක්කා කෑ ගහයි..."

ජීමින් මූණත් දෙක කරන් කියද්දී මන් එයාටත් කියලා පහලට ගියේ එයා එනකන් ටැක්සි එකේ ඉන්නම් කියලා...ඒත් මට ඕන උනේ යන්න කලින් රූත්ට සමුදෙන්න......

-"හොබී ඔයා යනවද...."

පාක් එකේ ඉදලා මන් ගාවට දුවගෙන ඇවිත් රූත් මාව බදාගත්තේ ඇස්වල කදුලු පුරෝගෙන......

-"ඇයි මේ ඇස්වල කදුලු...අඬන්නේ මෝඩයෝ නේද රූත්...."

ඒ ඇස්වල කදුලු පිහන ගමන් මන් කියද්දී එයා කදුලු අතරින්ම හිනාඋනා....

-"මෝඩයෝ අපේ යාලුකම මෙතනින් නවතින්න බෑ හරිද..."

-"එහෙමයි මැඩම්..."

-"අපි හැම දවසකම හන්ගග ගාවදී හම්බෙමු...ඔයා එතනට එන ඕන වෙලේක මන් ඉන්නවා හරිද....."

-"අනිවාරෙන්ම ඉන්නවද රූත්....."

-"මන් පොරොන්දු වෙනවා..."

එයාගේ චූටි ඇගිල්ල මගේ ඇගිල්ලේ පටලන් එයා මට පොරොන්දු වෙලා මගේ කම්මුලට පුංචි හාදුවක් දුන්නා......

-"අන්න ජීමින් එනවා....ඔයා එහෙනම් යන්න...අපි හෙට මුණගැහෙමු..."

එයා මන් ගාවින් ඈතට දිව්වෙත් ජීමින් මන් ලගට ආවෙත් එකම වෙලාවේ....මගේ හිතේ බයක් නොතිබුනාම නෙමේ ජීමින් රූත්ව දැක්කද කියන එක ගැන....

-"හ්යොන් ඇයි මෙතන හිටගෙන...අපි යමු ටැක්සි එකට..."

ජීමින් කිසිදෙයක් දැකලා නෑ කියලා තහවුරු වෙද්දී මන් ජීමීන්ගේ පස්සෙන්ම ගිහින් ටැක්සි එකට නැග්ගා.....

-"හ්යොන් අප්පා ආවා...ඔම්මට හොදටම ගැහුවා හ්යොන් වෙනුවෙන් වියදම් කරපු සල්ලි ඉල්ලලා...."

ගෙදරට යන අතරමග ජීමින් කියපු කතාව නිසා බර හුස්මක් මගෙන් පිටවුනේ නිරායාසයෙන්මයි......හැමදාම වෙන දේ මේක උනත් ඒ දේ වෙන්නේ මන් නිසා උන නිසා ඒක මට දරාගන්න පුලුවන් තරම් දෙයක් උනේ නෑ.....

-"ඇයි මට කලින් නොකියුවේ..දැන් ගොඩක් දවස්ද..ඔම්මට ගොඩක් තුවාල ද ජීමින්.."

-"හ්යොන් අසනීපෙන් නිසයි නොකියුවේ...දැන් දවස් දෙකක් තිස්සේ අප්පා හැමදාම රෑට බීගෙන එනවා හ්යොන්...."

-"හැමදේටම වැරදිකාරයා මමද ජීම්..මින්...."

මටත් නොදැනීම ඉකිගැහෙද්දී මන් ඇඩුවා...අඩන්නේ මෝඩයෝ උනත් මට ඕන උනා අඩන්න....

-"හ්යොන් වැරදි නෑ හ්යොන්...."

එතනින් එහාට මට කතා කරන්න ඕන උනේ නෑ....මාව පහුකරන් පිටිපස්සට ඇදෙන ගස් , ගොඩනැගිලි දිහා මන් බලන් හිටියා....විනාඩි විස්සකට විතර පස්සේ අපි ආවේ ගෙදරට....සාමාන්‍ය ප්‍රමාණයක නිවසක්....අපි හිටපු පැත්තේ තිබුන දුප්පත්ම ගෙදර අයිති උනේ මට කියුවට ඒ ගෙදරත් කුලී ගෙදරක්.....

-"හ්යොන් අපි යමු..."

ජීමින් මාවත් එක්කන් ගේ ඇතුලට යද්දී දම් පාටට හැරුණ මූණත් එක්ක මගේ ඉස්සරහට ආවේ මගේ ඔම්මා...ඇහැක් පේන්නෙවත් නැතී තරමට පොඩි වෙලා....තොල් පොට පැලිලා තාමත් ලේ කැටි ගල් වෙලා තියෙද්දී ඔම්මා මන් එක්ක හිනා උනා.....

-"හෝසොකී ඔම්මා එක්ක තරහ නෑ නේද බලන්න ආවේ නෑ කියලා..."

-"නෑ ඔම්මා....ජීමින් ආවනේ ඔම්මගේ රසම රස බත් එකත් අරගෙන.."

-"අනේ මගේ කොල්ලා කෙට්ටු වෙලාද කොහෙද.."

-"යාහ් ඔම්මා ඔයාට පේනවද ඔයාගේ චූටි පුතාත් මෙතන ඉන්නවා කියලා.."

ඔම්මා මාව හූරතල් කරන ඉරිසියාවටද මන්දා ජීමින් මගේ රෙදි බෑගුත් බිමට දාලා ඔම්මව තුරුල් කරගත්තා.....මන් වොශ් එකකුත් දාලා කැමත් කාලා කාමරේට ආවේ නිදාගන්න කියලා හිතාගෙන මොකද ජීමින් ටැක්සි එක දෙන්න කාපු ගමන් ආයෙත් ගිය නිසා....
වෙනදට නම් හැමරෑකම රූත් එක්ක කියව කියව හිටපු විදිය මතක් වෙද්දී මටම හීල්ලුනේ ඒ මතක ඒ තරමටම ආයේ ඕන වෙද්දීයී...