Trovuaille-[ B x B Mpreg ]

12|Yüzük

Merhaba, en uzun bölüm bu oldu..Artık bölümleri uzun tutacağım bu bölümden başlıyoruz.  Sahur vaktinde bir bölüm daha gelecek >>>>>>>İyi okumlar..

Hamile olduğumu öğreneli 2 hafta olmuştu neredeyse, 2 hafta içinde çok fazla gözü yaşı dökmüştüm,  dün olduğu gibi. Alpaslan her ufak tefek kavgalarımızda ailesine araya sokardı.  Boşanma aşamasına geldik hala  annesinin arkasında duruyordu. Hamile olduğumu bilmiyordu, belki annesi söylemişti bilmiyorum fakat öğrenseydi arardı değil mi? Arasa bile açmazdım ama. 

Bu kadar mı soğumuştu benden ? Bu kadar mı uzaklaşmıştık birbirimizden ? Oysa evliliğimizin ilk günleri öyle güzeldi ki birbirimizi kırmamak için elimizden geleni yapıyorduk. Bir insan senin hayatını değiştirebilir mi diye sorarsalar evet der ve Alpaslanı gösterirdim. Onunlayken korkmaz hiçbir şeye tereddüt ile bakmazdım.

15 gün içerisinde ise bu hissettiklerim ona karşı yitmişti bitmişti adeta, Hamile olduğumu ona haber vermek için gittiğim gün arabada ne hayaller kurmuştum onun tavırlarını merak etmiştim. Fakat böyle beklemiyordum.

Duvarda asılı olan fotoğraflarımıza baktım, beyaz damatlıklar içerisinde tüm ailemizin yanımızda olduğu o gün, hepimizin yüzü gülüyordu ailemiz onay vermez karşı çıkarlar diye beklerken düğünümüzde bizden fazla yorulmuştular.

Eşyalarımı toparlamak için gelmiştim evimize... Eve. Salonun girişinden içeri baktığımda yerde duran minderler, masa üzerindeki bardaklar. Biz bu işleri bile bölüşür öyle yapardık taki ben evden çalışmaya başlayınca bütün işleri ben yapmaya başlamıştım. Ama yinede yapardım.

Odamıza gelip kıyafetlerim için bir bavul bulup içerisine yerleştirdim Kıyafetlerimi, Gözümden bir yaş süzüldü devamı gelince yatağın ucuna oturup kendimi bıraktım. Ailemize biri katılacakken böyle mi olacaktı ?

Kendimi toparlayıp, kıyafetlerimi alıp odadan çıktım. Dış kapının açılıp kapandığı sesini duymuştum, koridordan ilerlerken kapının yanında Duran Alpaslanı gördüğümde durdum.

"Dilhan, böyle kolay mı bitireceğiz her şeyi ?" Gözlerinin içine baktım, iki hafta içinde pişman mı olmuştu yoksa babasının her şeye engel koyması mı zorluyordu onu. 

"Alpaslan, ben bitirmiyorum sen bitirdin. Ben her akşam seni beklerken sen o kadınlamıydın ?" Söylediğim sözle gözlerini benden kaçırdı. 

"Anlaşmalı boşanalım her şey daha kolay olsun, daha fazla uzatmak istemiyorum." Söylediklerimden sonra bana doğru gelmeye başlamıştı.

"Konuşalım." Söylediğine kahakaha atmıştım, bana garip bir şekilde bakmaya başladığında ciddiyetimi tekrar takındım.

"En ufak kavgamızda bile sen aileni araya soktun barışmamız için, dün annenle konuştum yarın babanla konuşurum belki barışırız Alpaslan ben onlarla değil seninle evliyim söylediklerime hiçbir karşı tepki göstermiyorsun. Söylesene o kadın seni öperken neden onu itmedin." Yorulmuştum artık, 2 hafta içerisinde duygudan duyguya geçiş yaşadığım yetmezmiş gibi yuvam yıkılıyordu.

"Dilhan, o kadını kaç kere uyardım fakat durmadı." Basitmiydi bu kadar, Durmamış. "Alpaslan o durmadıysa sen onu itseydin, bu kadar basit mi çocuk bile inanmaz buna lütfen aklını başına devşir." 

Bir şeyler söylemek için yeltenmişti fakat vazgeçmişti, durmamış kadın sinilerim bozulmuştu. Parmağımda takılı olan yüzüğü çıkarıp ona doğru ilerledim.

"İnan bende böyle biteceğini senin bana bunları yapacağını asla inanmazdım fakat buraya kadarmış." Yüzüğü avcuna bırakıp evden çıktım.

Arabaya bindiğimde göz yaşlarımı serbest bırakmıştım, en mutlu olacağımız günlerde en kötü günlerimi yaşıyordum. Neden ya neden ? 

Kahkaha atmıştım biraz önceki cümlesine tekrar, filimler de görürdüm izlerdim aldatılma sahnelerini fakat bu kadar ağır olacağını tahmin etmezdim.

Arabayı çalıştırıp, ailemin evine doğru gözüm yaşlı bir şekilde ilerlemeye başladım. 

*

Evin önüne geldiğimde annemin biriyle konuştuğunu gördüm arabadan inip onlara doğru yürüdüm. Gözlerimin ağlamaktan kızardığını biliyordum fakat saklamakta istemiyordum. 

"Dilhan, bu gözlerinin hali ne ?" Anneme cevap vermek yerine kafamı salladım sadece bir kaç bir şey daha sormuştu fakat ona cevap verebilecek cümle bulamadım o an. "Yeni kiracımız bu genç delikanlı, bu da oğlum dilhan." Bana doğru uzatılan eli sıkıp ona baktım. "Ben Eflah, memnun oldum." Genç görünüyordu ve yüzü kusursuzdu dikkatimi bu çekmişti.

"Bende Dilhan, bende memnun oldum." 

17.04.2022

Not Weilan.

Ne düşünüyorsun kurgu hakkında ?