Trovuaille-[ B x B Mpreg ]

6|Mahkemeye Kadar

Merhaba, Bol bol yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın olur mu ?

İyi okumlar.. 

5.Gün önce doktorun artık hayatınızı daha az stresle geçirmeniz sizin için daha iyi olacaktır sözü kafamın içinde dönüp duruyordu. 

Dünkü konuşmamızdan sonra konuşmamış eve gelip kendimi direkt odaya atmıştım odanın kapısını kilitlediğim için gelememişti yanıma. Yalanlar üzerine yalan ekliyordu. 

Cenin pozisyonunda telefonumla ilgileniyordum, galeriye girip binlerce olan fotoğraflarımıza baktım. Zaman mı bizi değiştirmişti bizmi değişmiştik anlam veremiyordum ?

Her bir fotoğrafa geçtiğimde gözlerim doluyordu, telefonu bırakıp tavana öylece bakmaya başladım. Çocuğumuz olacaktı buna bile düzgünce sevinememiştim.

Elime karnıma götürüp. "Şimdiden anlaşalım bana benze, her yönünle." Gülümseyerek kurduğum cümleye kahkahlar ile devam etmiştim.

Telefonun çalmasıyla ekrana baktığımda Alpaslanın aradığını gördüğümde umursamadım, telefonu odada bırakıp odadan çıktım. 

İşe gittiğini sabah ki evde hareketlenmeden biliyordum, ilk önce salona uğradığımda ağır bir alkol kokusu vardı masanın üzerinde duran şişeler. Koşar adımlarla ilerleyip lavaboya attım kendimi.

*

Odanın kapısı açıp içeri girip tam karşımda dikilip bana bakıyordu. "Odadan çıkmayacakmısın." Kaş altından bakıp dalga geçer gibi bir hali vardı. "İyi değilsen Hastaneye gidelim." 

Kahkaha atıp ona doğru baktım ciddi olup olmadığını sormak istemiştim fakat halinden ciddi olduğu anlaşılıyordu. "Önemli bir işin vardır gerek yok." 5. dakikadır dikildiği yerden hareket edip yatağın kenarına oturup elimin üzerine elini koyduğunda elimi çektim hemen.

"Dünkü söylediğin şeyde ciddimiydin ?" Boşanma konusu akşama kadar aklıma bile gelmemişti fakat ciddiydim galiba.

"Ciddiyim, hatta bugün şöyle bir karar verdim mahkemeye kadar ailemin yanında kalmak istiyorum." Kaşları çatık bir şekilde bana baktı.

"Peki neden ?" Nedenin ne olduğunu kendisi bal gibide biliyordu fakat benim bilmediğimi zannedip işleri daha yokuşa sürüyordu.

"Birinci neden 17.00 çıkıp önemli bir işin olduğunu söylemişsin fakat yoktu, 5. gün önce şirkete geldiğimde Selin denilen o kadınla gayet mutluydun şirketin garajında." Gözlerim dolarak söylediğim sözler kalbimi acıtmıştı.

Bir şey söylemeye çalıştığında odadan çıkmıştım, arkamdan seslenmişti fakat daha fazla yalan dinlemek istemiyordum. 

"Dilhan yalvarırım beni dinle, gördüklerin doğru deği-" Çıkış kapısından çıkmadan durup ona doğru baktım.

"Yeter artık dinlemek istemiyorum ben bir tane daha yalan ekleyip sürdürmeye çalışacaksın." 

Kapıyı sertçe kapatıp evden çıkmıştım.

10.04.2022

Not Weilan.