Trovuaille-[ B x B Mpreg ]

21|Bebek

Merhaba, ben bu bölümü atıp uykuya kacarken sizden bol bol yorum bekliyorum..

İyi okumalar....

Yalan, iyi söylenmiş bir doğrudur. Hayatımı bu söz ile açıklayabilirdim. Aklımda dönen duran sadece evdeki konuşmalardı. Gözlerimi açtığımda sadece yaşadıklarımın ve öğrendiklerimin bir şaka olmasını istedim. Kolumda takılı olan serum ve bir Tarafımda Eflah diğer tarafımda Ablam gözlerini dikmiş bana bakıyorlardı. En sonra hatırladığım Eflah'a bir şeyler söylediğimi hatırlıyordum.

"Ablam, iyi misin ?" Ablama bakıp, kafamı salladım. İyimiydim bilmiyordum, biraz önce hayatımın bir plan üzerine kurulduğunu öğrenmiştim. Severek evlendiğimizi düşündüğüm Adam, her şeyin bir çıkar uğruna olduğunu söylemişti.

Bir kaç dakika sonra içeri gelen doktor, elindeki kağıtlara bir şeyler yazıp bana baktığında yüzünde öyle bir ifade vardı ki korkmuştum.

"Dilhan bey, hamile olduğunuzu biliyor olmalısınız ! Hamilelik süreci boyunca sinir ve stresten uzak bir yaşam siz ve bebeğin gelişimi için daha iyi olacaktır. Aksi takdirde bu gibi durumları sürekli yaşarsanız bebeğinizi kaybedebilirsiniz." Gözlerim ablamı bulmuştu, doktorun son söylediği gözlerimin dolmasına neden olmuştu.

"Dilhan bey, sizin stres altında yaşamanız bebeğin beyin gelişimi, doğum kilosunu olumsuz etkiliyor, biraz önce buraya getirildiğinizde sinir krizi geçirmiş gibiydiniz söylediğim gibi eğer bebeğinizi düşünüyorsanız lütfen sakin kalmaya çalışın." Doğmamış bebeğimi kaybetmeme sebep olacaklardı, gözlerim dolu dolu doktorun söylediklerini dinliyor ve kafamda yorumluyordum.

"Eşiniz'in sizin yanınızda olması daha iyi bu durumda, birinin sizin yanınızda olması daha iyi olacaktır." Doktor gülümseyerek bana baktığında söyledikleri korkmama sebep olmuştu. Doktor çıkıp gittiğinde.

"Abla, çocuğuma bir şey olursa ?" Ablama söylediğim, şu cümle canımı yakmıştı. Oda bırakırsa beni ne yapardım ben ?

"Korkma, şu saatten sonra sadece bebeğini ve kendini düşüneceksin." Ablama sarılıp, Yatağa tekrar uzandığımda, Eflah'ın beni izlediğini gördüm.

"Dünkü durumum için sizden özür dilerim, biran da kötü hissedince size tutunmak zorunda kaldım." Eflah'a yönelik söylediğim sözler onun benden kaçırdığı bakışları tekrar beni bulmuştu.

"Size ve bebeğe bir şey olmamış ya gerisi önemli değil, dünkü durumunuz için özür dilemesi gereken siz değilsiniz sizi bu duruma getirenler." Son söyledikleri aklıma yine o anları getirmişti, Emek verdiğim hayatım yalan ve çıkar uğrunaymış.

"Dilhan bey, dökeceğiniz göz yaşı kadar değerli olduklarını zannetmiyorum. Haddi mi aşmak istemem ama sizin artık onları değil bebeğiniz düşünmeniz gerek, o yüzden silin göz yaşlarınızı." Eflah'ın söylediklerini kafa sallayıp ablama yöneldim.

"Beni bu şehirden götürürmüsün." Ablam ilk önce bana bakıp sonra Eflah'a baktı aklından neler geçiyordu bilmiyordum fakat gözleri ikimizin arasında gelip gidiyordu.

"Ablacım biliyorsun yurt dışında işlerim var, fakat onları dönüp tamamen kapatıp gelmem en az 1,5 hafta bu süre zarfınca Eflah ile kalabilirmisin ?"

"Ha ?."

"Ev tutarım, başka bir şehirden oraya yerleşirsiniz Eflah zaten yeni gelmiş buraya maddi konuda destek çıkarım size 1,5 hafta sonra ben gelirim." Ablamın söyledikleri dinleyip Eflah'a bakmıştım sanki benim bir şey söylememi bekler gibi bir ifadesi vardı.

"Boşanma konusunda ise yarın zaten mahkeme, her şeyi olduğu gibi aktarırım yani senden sadece bebeğe ve kendini düşünmeni istiyorum." Ablam, yanıma gelip bana sarıldığında bende sarıldım..

"Bence Eflah bize katılmak ister ?" Ablamın, Eflha'a bakarak söylediği sözle ona bakmıştım.

Şu zamana kadar bir yalan içerisinde yaşamıştım, ama şu andan itibaren her şeyi gerçekliliği ile yaşayacağım tek düşündüğüm bebeğim olacaktı..

24.04.2022

Not Weilan..

2 Gether izleyerek uyumaya gidiyorum bbbb, yeni bölümde görüşürüz..