Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
වෙනදා වගෙම උදෙම නැගිටපු ජිමින් එකෙක වර්ගේ කෑම ගොඩාක් හැදුවා මොකද අද ජින් හයුන්ටත් කෑම ගෙනියන්නයි හදන්නේ
කෑමත් හදලා ඉවර වෙලා කිචෙන් එකත් අස් කරලා ලැස්ති උනා.
කෑම ටිකත් අතින් අරගෙන කොෆි ශොප් යන්න ලැස්ති උනා. හිමින් හිමින් කොහොමාරි කොෆි ශොප් එකට ඇවිත් තිබුනා.
ජිමින් එද්දිම මුලු මුනෙම හිනාවකින් පුරවගෙන හිටියේ ජින් හියුන්.
"ජිමිනී..."
"හියුන් ඔන්න මන් අද ඔයට කෑම හදාගෙන අවා"
"ඕ.. එහෙනම් අද බඩ පිරෙනකන් ජිමිනිගේ රසම රස කෑම කන්න පුලුවන්"
ජිමින් ගෙනාපු කෑම එකත් අතට ඇරගෙන හිනා වෙලා කිවා.
වෙනද වගෙම සෙනග පිරෙන්න වෙලා ගියෙ නැ එත් එක්කම ජිමින්ටයි ජින් හියුන්ටයි කාර්යබහුල දවසක් උනා.
මොන තරම් කාර්යබහුල උනත් එයලාගේ මුනවල් වල හැමොගෙම හිත නිවන තරම් හිනාවක් තිබුනා.
ජිමින් කස්ටමර්ලාට ඔන දෙවල් දෙන්න එහාට දුවනවයි මෙහෙට දුවනවයි එවගෙම එයා එක්ක කතා කරන්න එන අයත් එක්ක කතා කරන්නත් එයා අමතක කරේ නැ.
ටික ටික හවස් වෙගෙන ආවත් කැෆෙ එකට එන අයගෙන්නම් අඩුවක් උනේ නැ සල්ලි නැතුව කැෆෙ එක ඉස්සරහට ඇවිත් බලන් ඉන්න පුන්චි ලමයි මහලු අයට ජිමින් කතා කරලා ඇතුලට ඇරන් කන්න බොන්න දුන්නා.එකට ජින් හයුන්ගෙන් කිසිම විරුද්දත්වයක් තිබ්බෙ නැත්තේ එ‍යත් ජිමින් වගෙම හොද හදවතක් තිබ්බ කෙනෙක් නිසා.
වැඩ ඉවර වෙන වෙලාව ලන් වෙද්දි තමා ජිමින්ට පුන්චි නිදහසක් දැනුනේ කොච්චර හිනා වෙලා එහාට මෙහාට දුව දුව වැඩ කරත් ගොඩාක් එක දිගට වැඩ කරද්දි ඔනම කෙනෙක්ට අමාරුයි.
