Shattered Hearts [La Costa Organósi #1]

CHAPTER 1

"FVCK It." I curse and get up on my bed. It was fvcking ten years still I didn't stop dreaming about the sh-t. I get my phone when It suddenly rings. I answered it when I saw it's Hiru. My boybestfriend. I tilt my head.

"Hoy! Asan kana?! Nandito na kami sa kanto. T-nginamo." Minura pa ako nito. I roll my eyes before answering this dumb sh-t.

"Hintayin nyoko. T-ngina. Kakagising kolang. Sige. Maliligo lang ako." I said and ended the call. I was just living in this dumbsh-t house. Kakatapos kolang noong five years at syempre wala akong balak magtrabaho muna. T-ngina. Nakakatamad. Staka, okay na ako sa buhay ko rito sa kanto. Oo, Mahirap na ako ngayon. He took all of my money. There's no peso left. I hate him to death. I sigh as I stare at our family's picture. I d-mn misses them so much. Especially, Dad. He was stressed when He knew that. Bumalik sya sa pagbibisyo at doon ay namatay sya. Si Mommy ay nagsuicide rin kasi hindi nya kinaya ang lungkot na nadarama nya. Habang ako? I was left alone. Binenta ko ang bahay nila Mama at pumunta sa Probinsya. Pinipilit na nga ako magtrabaho pero ayoko. Gusto kong magsaya. Ilang taon din akong nagluksa sa pagkamatay ng magulang ko bago nakapagmove-on. I was so sad. It was my fault. If I didn't trust that fvcking guy this wouldn't be happen. They won't die. It was my fvcking fault.

Ginulo ko ang aking buhok. Thinking about the past would just hurt me. Broke me. Ilang taon din akong wala sa sarili. Muntik na nga akong mabaliw sa lungkot. Syempre, I was left. D-mn. I could say that It was ny darkest day. I tilted my head when I'm done dressing up. Agad akong lumabas sa bahay at nilock ito. Sumakay na ako sa aking motor at pinaharurut ito papuntang ikatatlong kanto. Oo, Palaaway ako. Eto ang kaligayahan ko. Ang pakikipagbasag-ulo. Agad akong sinalubong ni Hiru. Si Hiru ay aking matalik na kaibigan.

"Tagal mo ah. Buti nalang at hindi pa dumadating ang kalaban." Ani nya. Ngumisi ako.

"Miss moko?" Nang-aasar na wika ko sakanya. Ngumiwi sya saakin.

"T-nginamo, Ulol." Tinawanan ko lang siya at tumungo kina Ren, Clyde, Ceru, at Dan na seryosong nakatingin saakin. Tumaas ang aking kilay. Ngayon kolang nakitang na seryoso tong mga to. Ano kayang problema ng mga to. Agad akong umupo sa tabi ni Ren. Muka rin syang problemado.

"Uy, Anong problema nyo? Grabe ah! Seryoso natin ngayon." Tumatawa kong wika. Agad silang bumaling saakin. Tumaas ang kilay ko. Masyado ata silang seryoso.

"Malamang! Ulol kaba, Ven! T-ngina! Gusto kang kunin saamin ng Mayor sa bayan nato." Tumaas ang kilay ko ng sabihin iyon ni Clyde. Mayor?

"Mayor? Sinasabi mobang si Don Artemio Villaruez ay kukunin ako?" Natatawa kong wika sakanila. Pvtangina. Ang matandang iyon? Pvta. Ano na namang trip non? Noong isang araw lang inoferran nya ako ng trabaho sa isang companya. Sa sarili kong kompanya. Tss. Hindi nya lang alam siguro. I chuckle at them.

"Pvta. Bat nyo ba prinoproblema yun? Edi kung kukunin nya ako edi sumama kayo." Biro ko. Tumaas ang kilay nilang lahat saakin.

"This isn't a joke, Ven! They are getting you away from us! D-mn. If they win this battle then It's your end here. He will take you out of here." Ceru said. I sigh and smile.

"Ren! Ang mga kalaban nandito na!" Pumwesto sila sa gilid ko. Mukang pinoprotektahan ako. Napakunot ang aking noo. Pvt-ngina. Bat nila ako prinoprotektahan? Kaya ko namang protektahan ang sarili ko. Mga bugok.

"Isuko nyo nalang saamin si Venreah Dela Costa, Para hindi natayo magkapatayan dito." Pinipilit kong sumilip. Naramdaman kong humigpit ang hawak saakin ni Ren. Napailing-iling ako. Tsk. Ano bang kailangan nito saakin.

"Hindi kami papayag! Magkakamatayan muna tayo!" Sumugod ang lahat ng nasa harapan ko. Sabay sabay nilang inatake nang mga lalaki. Nanlaki ang mata ko ng marealize ko kung sino ang mga taong nandito. Fvck! It was his friends! Jacques, Xyron, Kielton and Zerun. They are smirking at me. Napaatras ako.

"Umalis kana dito, Ven! Bilisan mo!" Bigla akong tinulak ni Ren papalabas ng kanto. I couldn't think straight. Without dumbting, I runaway from the place. Fvck! I know He's here! The h-ll! What's on his fvcking mind. Agad akong sumakay saaking motor. Nakita kong hinabol ako ng mga tauhan nila. Napalunok ako at binilisan ang pagmamaneho. Lumiko kaagad ako. Rinig na rinig ko ang kotse na nakasunod saakin. D-mn it.

"Pvtangina!" Napamura ako ng biglang huminto ang sasakyan. Agad akong tumakbo nalang sa madilim na iskinita. Napapikit ako ng marinig ang kanilang sigaw.

"Hanapin nyo! Hindi sya pwedeng makatakas!" Sigaw ng lalaking namumuno. Agad na nagsisunuran ang mga lalaki. Napayukom ang kamao ko habang nakapikit. Pvtangina! Ano bang kailangan nya saakin?! T-ngina. Ba't nya ako pinapahuli?! T-ngina. Napayukom ako ng kamao. Nanumbalik ang aking mga alaala. Ang pagkuha ng lahat saamin. Simula saaming lupa at ariarian at saka ang pera. Ang pagbibisyo ni Papa na ikinamatay nya at ang pagbigti ni Mama. I covered my mouth. D-mn it! Ba't ba kasi sya nandito?! Ba't nya ako hinahanap?! Nakuha na nya ang lahat saakin! T-ngina talaga.

Nanginginig ang aking tuhod habang nakatago sa masikip na lugar na ito. I hugged my knees while looking at this little circle. I was watching the guys. They are still here. Fvck. Puno na ng pawis ang aking muka. D-mn this. Kailan ba sila aalis?! T-ngina. Wala akong balak lumabas rito. T-ngina nila. Alam kong papahirapan nya lang ako. Dun sya magaling eh. Pvtangina nya talaga.

"Wala po dito, Boss!" Nagsidatingan ang mga lalaking may armas. Muka silang mga terrorista. Pinapanood kolang sila na tumingin-tingin. Maya-maya ay may humintong kotse. Agad na bumaba ang lalaking kinasusuklaman ko. Nakashades sya at nakapolo. Tama ako. Sya nga ang may pakanan nito. Hindi ba talaga sya titigil? Pvtangina. Wala naman akong kasalanan sakanya. T-ngina. Nagsidatingan rin ang kotse ng mga kaibigan niya.

"Mukang nakatakas ang sinta mo, Pre." Muntik na akong masuka. Sinta? Pvtangina. Nakakasuka naman. Psh. Agad kong kinuha ang aking cellphone. Agad na bumungad saakin ang text ni Ren.

From: Renravin

Where are you?! Did you escape already?

T-ngina. Hindi nya ba naisip na hindi ako basta bastang makatakas? T-nginang lalaki.

To: Renravin

Inamo. Tulungan moko rito. Nandito ako sa eskinitang masikip. Nakakat-ngina.

Napailing-iling ako at tinago ang aking cellphone. Napangisi ako ng makitang may daan sa likod ko. Nagliwanag ang aking muka. T-ngina. Grabe, Hindi ko inaasahan to. Humakbang ako ng dahan-dahan. Nang makarating ako sa tapat ng pader ay akmang aakyatin kona ito ng may magsalita sa likod ko.

"You really think I will let you runaway from me?" Nanlaki ang mga mata ko. Humarap ako sakanya at sinalubong ako ng berde nyang mata. Napayukom ang aking kamao. Kaharap ko ang lalaking sumira sa buhay ko. Agad nya akong hinila. Mabilis ko syang sinuntok. Napangisi ako at agad na tumakbo pero hinarangan ako ni Zeron at agad na tinakpan ang aking ilong. Nasinghot ko iyon dahilan ng pagkawala ng aking malay.

____________
S H U N S P E N
All rights reserve ©2022