Nature's Blessing | LeeSaku |

🌸1🍀

“Birbirimize sahip olmazsak, yalnızlıktan çıldırırız. Bunu yaptığımızda, birliktelikten çıldırıyoruz.”

- Stephen King, Stand

---

Hastanedeki hava tüm nemden dolayı nemliydi ve Sakura en son duşa girmesinin üzerinden en az on yıl geçtiğine yemin edebilirdi. Bu, en son ne zaman düzgün bir yemek yediğine dair bir fikri bile yoktu ve Tsunade daha sonra onu bu konuda boğacaktı. Tıbbi ninja güçlerini koruyamazsa, bakımlarındaki her şey çökerdi, ama Sakura bunun, ekibinin sonunda ona ulaşmasının bulaşıcı aptallığı olduğunu düşündü. Yedinci Takım kesinlikle Konoha'nın en pervasız ve abartılı üç ninja üyesi olarak tarihe geçecekti. Bu günlerde buralarda Tsunade'den daha fazla Sannin olsaydı, Sakura onlara bunu çiğnemelerini söylerdi. Nasıl olsa hak etmişti. Onu erkekler kadar yükseğe taşıyacak ne bir iblis tilkisi ne de gösterişli bir doğuştan gelen göz jutsu'su vardı, ama yine de oradaydı.

Sevse de sevmese de, en sonunda fantazisini ve saflığını savurdu, soğuk, kuru kalbinde 311 numaralı odanın kapısının ardındaki belli bir hayduta güvenecek yer bulamadı. kavramak için çok sıcaktı, belki de onu ısıracakmış gibi. Aptalcaydı, gerçekten. Kendine tekrar tekrar bunun iyi olacağını, her şeyin iyi olacağını söylemişti. Gerçekten iyiydi. Her şey iyi olurdu. Şimdi olması gerekiyordu. Aksi halde adil olmazdı, en başından beri adil olduğunu ima etmek gibi değildi.  

Sasuke şimdi ne yapabilirdi ki? Her şeyi elinden almış, tamamen kendi çıkarına göre hareket etmişti ve bugüne kadar da bunu yapmaya devam etmişti. Eski yaşıtlarının önünde durma ve hepsini yok etmekle tehdit ettikten sonra yaptığı her şeyden sonra bir sonraki Hokage olacağını ilan etme cesaretine sahipti. Sakura'yı kıl payı öldürecek raddeye geldikten sonra.  

Evet tabi. Sakura'nın saçlarını yeşile boyayıp ayda yaşayacağı zaman o da bir sonraki Hokage olacaktı. Kabul edilebilir, savaşı sona erdirmedeki rolü kilit bir roldü ve bu nedenle tüm shinobilerin kayıplarının tahmin edilenden önemli ölçüde düşük olduğu tartışılmazdı. Bu, Sasuke'ye duyulmamış olan ölüm cezasından feragat etmesini sağladı, ancak Naruto elinden gelen her şeyi yaptı. Kurdukları köyler hâlâ çok genç, çok erkeksi, çok esnekti. Sasuke'nin hayatını bağışlayarak nefret döngüsünü tamamen sona erdirmenin mümkün olduğunu savundu. Zorladı. Ellerinin ve dizlerinin üzerine çöktü ve hatta gözlerinde yaşlarla yere yığıldı. Sorunsuz bir şekilde bir sonraki Hokage'leri olacak adam, kimsenin güvenmediği, huzursuz, öngörülemeyen bir müttefiki kurtarmak için büyüklerinin önünde kendini kirletti.  

Sakura gerçekten denedi. Gerçekten, gerçekten Naruto'nun bakış açısından görmeye çalıştı, ama içinde eski duygular için için yanıyordu, küller toz gibi uçup gidiyordu ve o bunu söndüremiyordu. Onu durduramadı. Şimdi burada olduğuna göre. Artık onun varlığı gerçek olduğuna ve artık soyut bir umut, fantezi ya da çocukluk hayranlığının hatırası olmadığına göre, kendini kaybetmişti.  

Sasuke'nin bir dileği olduğunu düşündü. Sakura ile olan bağı neredeyse ölmüştü ve onu kurtaramazdı. Sadece artık görmüyordu. Orada değildi. Tüm kalbiyle sevdiği çocuk olan Sasuke, muhtemelen sonsuza dek gitmişti.    

Bedeni onları ayıran bu kapının arkasında canlıydı ama yine de bir cesete bakıyor gibiydi. Nefes alan bir ceset. Bir zombi. Belki beynini bile yiyecekti, ya da ondan geriye ne kaldıysa. Belki de sürekli sessizliğinde yaptığı şey buydu.

Gitmeliydi. Naruto, her ne sebeple olursa olsun o zavallı Karin ve belki de Kakashi dışında kimse onu burada istemiyordu, ama o bile bundan pek emin değildi. Onu istemeye çalıştı. İlk kez denemek zorunda kalmıştı ve işe yaramıyordu. Sasuke, ninjalardan arınmış, en azından kendi köylerinin yasalarına uyanlar, başının arkasında kimse olmadan dünyaya gidebilirdi. Kendisini tekrar bir tehdit olarak ilan etmedikçe, artık onu yakalamanın bir anlamı yoktu, ki bu şimdi bile mümkündü. Şu anda shinobi dünyası sevse de sevmese de Naruto ve Sakura kadar o da onların kahramanıydı. Milyonlarca insandan, hatta muhtemelen tüm dünyadan bahsediyoruz. En azından başını bir tabağa koymayı kesinlikle hak etmiyordu.