KAR TANESİ

7.KAFESE DÖNÜŞ

Keyifli Okumalar! ❄️

Şarkılar:Mor ve Ötesi - Bir derdim Var

Kafamın içinde sesler patlıyordu. Vücudumun kasıldığını hissediyordum. Yerden kendimi kaldırmaya çalıştım, gözlerimi aralayıp o an ne yaşandığını anladım. Bu bir tuzaktı ve ben bir sıvının üstünde yatıyordum.Vurulmuştum ve çok kan kaybediyordum. Canım acısa da öğrendiğim gibi vurabildiğimi vuracaktım.Gözümün önünde Lois ve Theo adamlarla çatışıyorlardı. Ormanlıktan gelen bir adamı gördüm, Theo'ya doğru nişan alırken kalan son gücümle ona doğru silahı doğrulttum ve nişan aldım. Adam yere yığıldığında elimde titreyerek tuttuğum silahı yere düşürdüm. Kendimi rüyanın kollarına bıraktım.

Burası ne kadar da güzeldi, sıcak ve samimi. Annem yanıma geldi, beni kollarımdan tutup kaldırdı. Güneş açmıştı, çatışma bitmişti. Etrafta kimse yoktu, sadece ikimizdik. Vücuduma bakındım, yaram geçmişti.
"Anne "Annem bana gülümseyerek saçlarımı okşadı.

"Hadi kalk Zeynep, üşüyeceksin burada."

"ANNE! "Artık güneş batmıştı. Gökyüzünden düşen kar taneleri vardı. Annem yoktu, gitmişti. Ayağa kalktım, annemi çağırmaya başladım. Ormanlığa doğru yürüdüm. Bana el sallıyordu, gelmem için eliyle işaret yaptı. Anneme durmasını söyledim ama durmadı, ilerliyordu. Hızımı arttırdım ama bu sefer de rüzgar hızını arttırıyordu, o kadar güçlüydü ki kendimi yerde buldum.

Derin bir nefes verdim, ağzımdan kan aktı elime.Gözlerimi zar zor açtığımda etrafta kimse kalmadığını gördüm. Yerimde kımıldamaya çalıştım ama bedenim uyuşuktu, bacaklarım hareket etmiyordu. Bedenimin sarsılmasıyla başımı kaldırdım. Tepemde biri sırıtarak can çekişimi izliyordu.

"Yalnızsın Lavin, onlar da seni bıraktı." Ardından bir kahkaha patlattı. Yutkunmaya çalıştım, ağzımdan yine kan akmaya başladı. Tepemdeki kişinin görüntüsü yavaş yavaş yok oluyordu. Son düşündüğüm ise Lois 'in bana yalan söylediğiydi. Ona güvenmemem gerekti, çok pişmandım.

Canım çok yanıyor anne. Söyle, neredesin?

Neredesin?

Bip bip bip kulağıma gelen bu ses de neydi, neredeydim acaba? Gözlerimi açmaya çalıştım ama gücüm yoktu.

"Lavin" Bu sesi duyduğumda içimde nefret alevi yandı. Sesi yine aynıydı sert, tok ve nefret dolu. Eli elime dokundu. Baş parmağıyla okşadı elimin tersini. "Bak Lavin yine biz bizeyiz, onlar da seni bıraktı. Sana demiştim Lavin, babandan başkası seni sevemez. Değil mi Lavin?" Güldü." O yanında dolaşan çocuk seni sevmiyor Lavin. Eğer beni duyuyorsan Hector ile artık siz nişanlısınız, bütün magazin bunu konuşuyor. O çocukla da videolarını sildirdim her yerden. Canım Kızım benim, annen seni bu halde görse ne derdi? "Bir süre sessiz kaldı ve elini elimden çekti, kapı kapanma sesi duydum en son. Yine kafese tıkılmıştım. Geri dönmüştüm. Kollarımda olan kelepçeleri hissediyordum. Hareket edemiyordum, orada kısılmış put gibi yatıyordum.

Günlerce o yatakta yattım hiçbir şey diyemeden. Keşke şu ses sussa dedim, kalp atışlarımı duymaktan nefret ediyordum.

Kimse senin ne dalgalarla boğuştuğunu bilmez.

2 gün önce hastaneden taburcu olmuştum. Eve geldiğimde duş aldıktan sonra odamda gördüğüm manzara hiç şaşırtmamıştı. Kameralar, ışıklandırmalar hazırlanmıştı.

"Hadi giyin, gel. Az sonra da Hector gelir, çekim başlar. Herkes seni merak etti. Bir şey olduğunu anlayacaklar. Hızlı ol" Bıkkın bıkkın yürüyerek giyinme odama gittim. Dolaptan siyah sweat ve şort çıkartıp üstüme geçirdim. Arkamda duran aynada kendime bakındım. Bu ben değildim, eski gülümseyen yüzünde ışık olan ben gittikçe kaybolmuş onun yerine ölümünü bekleyen ve dileyen kız gelmişti.