"Zeynep Hanım'ın sahnesi! Hazırlıkları yapın. Caner, sen makyaja! Elif kostümleri hazırla! Ali ekibe kahve getir!"
Karavanda dalgın dalgın otururken kulağıma belli belirsiz gelen konuşmalar bana uğultu gibi geliyordu. Bir anda düşüncelerime ara verip dışarı koştum. "Ali! Ali! Ali nerede?" diye seslenerek etrafta Ali'yi arıyordum. O sırada Neva cevap verdi: "Ali'yi kahveye gönderdim? Ne oldu, istediğin bir şey mi var? Arayabilirim istersen?" Ona aramasını söyledim. Ali'nin gelirken bana bir defter getirmesi gerekiyordu. Turuncu bir defter. Ona ihtiyacım vardı. Heyecandan yerimde duramıyordum. O sırada hazırlanmak için karavana geçmem söylendi.
Çekimler bittiğinde arabama atladım. Saat 10a doğru geliyordu ve hava adamakıllı kararmıştı. Heyecanım yerini hâlâ koruyordu. Bir şarkı açıp keyfimi taçlandırmak istedim. Listeyi karıştırdığımda Özgün-İstiklal gözüme çarptı ve seçtim. Şarkıya eşlik ederek eve doğru ilerledim.
Eve gelir gelmez rahat bir şeyler giyip kendime tost hazırladım. Ali'nin aldığı defterle beraber camın önündeki masaya geçtim ve yazmaya başladım. O sırada içeri giren Çiçek, ne yaptığımı sordu. "Prensesim napıyorsun bu saatte?" Ona gülümseyerek cevap verdim: "Bugün yolda yürürken iki genç kızın konuşmasına şahit oldum. Biri diğerine, ailesinin baskılarından bıktığından, kurtulup gitmek istediğinden falan bahsediyordu. Oturup düşündüm. Kendi hayatım geldi gözümün önüne. Bir sürü baskıyı, engeli aşıp buralara gelebildiysem, diğerlerinin de bunu yapabilmesi için bir şeyler yapmam gerektiğini düşünmeye başladım. Ve hayatımı yazmaya karar verdim. Bir kız çocuğuna bile umut olsam bu benim için tarifsiz bir mutluluk olur. Hadi hadi oyalama beni çok işim var." Çiçek bana sarıldı, yanağımdan öptü. Benimle gurur duyduğunu söyleyip beni yalnız bıraktı. Ben de elime kalemi alıp, insanları Zeynep'le tanıştırmak için ilk adımı attım. İlk satırlarımı yazdım.
" Ben Zeynep. Anadolu'nun baskılanmış kızlarından biriyim. Daha doğrusu biriydim. Kendi hikayemi yazmaya karar verene kadar..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Notanın Tiradı
Roman pour Adolescents...Ben Zeynep. Anadolu'nun baskılanmış, yok sayılmış kızlarından biriyim. Daha doğrusu biriydim. Kendi hikayemi yazmaya karar verene kadar....
