Merhaba arkadaşlar bu sahne 21.bölümde Ayşe'nin Vedia ile buluştuğu sahnenin sonrasını kendi oluşturduğum şekilde yazıya dökeceğim iyi seyirler.✨
Vedia işlerini halletmek için kalkar Ayşe de onunla beraber kalkıp biraz yürüyeceğini söyler.
Ayşe:beraber kalkalım Ved abla ben de Ferit gelene kadar biraz yürürüm.
Vedia: olur tamam canım ama bak fazla uzaklaşma Ferit de gelir zaten şimdi
Ayşe:tamam Vedia abla sana kolay gelsin
Vedia:sağol canım benimm dikkat et.
der ve ayrılırlar.
Ayşe Vedia ile konuşmasından sonra kendine geldiğini düşünmüştü ama sanki acısı hiç geçmiyordu.
Bir annenin evladını unutması kolay mıydı?
Hayattan kopmuş bir şekilde zar zor adımlar atarak ilerledi.
Başı yere eğik bir biçimde yürürken birden bir ağlama sesi duydu.
Yorgun ve çaresiz başını o yöne doğru çevirdi.
Küçük bir kız çocuğu yüzünü kapatmış bir şekilde ağlıyordu.
Ayşe önce etrafına baktı kimseyi göremeyince yavaşça kız çocuğuna yaklaştı.
Ayşe:niye ağlıyorsun sen ne oldu
-annemi kaybettim(ağlayarak)
Ayşe:ttamam tamam ağlama şimdi bulucaz anneni tamam mı
-Gerçekten mi bulabilir misin annemi
Ayşe:evett inşallah bulucaz ,ama önce seni tanımam gerekiyor adın ne senin bakalım
-Güneş
Ayşe güneş ismini duyunca biraz duraksadı Ferit in hastanede güneş olsun adı bebeğimizin dediği an gelir aklına.
Kısa sürede kendini toparlayarak gözler dolu dolu bir biçimde.
Ayşe:çok güzelmiş ismin
Güneş Ayşe'ye bakarak gülümsemeye başlar.
Ayşe:peki anne babanın ismi?
Güneş annesi ve babasının ismini söyler
Ayşe:Peki en son annenle neredeydiniz
Güneş:bisiklet almak için bir yere girdik çokk güzel bisikletler vardı kırmızı,sarı,mavi...
Güneş:çok önceden istemiştim annemden ama Baba'nın işleri düzelsin alırız demişti ben de kumbaramda para biriktirdim bugün en beğendiğim pembe bisikleti almaya gittik ama pembe kalmamıştı bitmişti(üzgün bir şekilde)
Ayşe pür dikkat güneş'i dinlerken Güneş devam etti.
-ben de bu yüzden annemi suçlayıp kaçtım oradan şimdi de bulamıyorum onuu
Ayşe:tamam canım tamam sen üzülme.
Der ve Güneş'e sımsıkı sarılır
Evladını kaybetmenin verdiği acıyla.
Az sonra Ayşe nin telefonu çalar arayan Ferit dir.
Ferit:Ayşe bıraktığım yerde bulamadım seni nerdesin iyimisin sen(endişelenecek).
Ayşe: iyiyim iyiyim ben biraz yürüdüm de ilerde bankanın karşısındayım.
Ferit:tamam ben geliyorum hemen.
Ayşe Ferit in telefonunu kapatır kapatmaz polis'i arar.
Polis şu anda kayıp ilanı olmadığını ama anne babasının isminden araştırıp bulabilecekleri ni söyler. Yalnız çocuğun o zamana kadar yanınızda kalması güvenli olacaktır der.
Ayşe telefonu kapatır.
Ayşe:bak duydun mu bulacaklar anneni sen sakın üzülme olur mu?
Çocuk daha çok sarılır Ayşe ye.
Ferit arabadan iner Ayşe nin yanına gelir.
Ferit:Ayşeee (anlam veremeyen bir bakışla)
Ayşe:Annesini kaybetmiş Ferit
Ferit duyunca çok üzülür ve yanlarına oturur bank'a.
Ferit:Merhaba küçük hanım sen ne kadar güzelsin böyle ismin ne bakim senin.
-Güneş
Ayşe ve Ferit şimdi birbirlerine acıyla,keşkeyle,ümitsizlikle uzun uzun baktılar. bu kadar güzel bir isim insanın canını yakar mıydı yakıyormuş işte.
Çocuk tekrar kendini Ayşe nin kolları arasına gömer sanki saklanmak ister gibi sanki tek güvenli yer gibi.
Ferit de başını okşar güzel güzel bakar.
Ferit:Polisi aradın mı (sessiz bir şekilde)
Ayşe de başıyla onaylar.
Ayşe:Polis ailesi bulunana kadar yanınızda kalsa daha güvenli olur onun için dedi.
Ferit:eee madem bu küçük prenses bugün bizimle tüm gün böyle oturacak mıyız ya?? hadi önce kalkıp şöylee güzel bir yemek yiyelim sonra da parka gideriz haaa olur muu ?
Güneş:parka mı salıncağa da biner miyiz?
Ferit:bineriz tabi bineriz sen yeter ki iste hadi gell.
Bir anda Ferit e ısınan güneş hemen elini tuttu bir an önce parka gitmek istiyordu.
Ayşe her ne kadar Ferit e kızgın olsa da o an bi baba gibi davranması onu adeta büyülemişti.
Beraber önce güzelce bir yemek yedikten sonra parkın yolunu tuttular.
Güneş Ferit ve Ayşe nin tam ortasındaydı parkı görünce hemen koşturmak istedi ikisinin ellerinden tutup çekiştirdi.
Mutluydular şimdi hepsi mutluydu bir anlığına sadece bir anlığına bütün acıları bir kenara bırakmışlardı.
Parkta o kaydıraktan bu kaydırağa ,salıncaktan, tahterevalli ye koşuşturup durdular herkes eğlenmiş görünüyordu.
Ee tabi pamuk şekeri de varsa tadından yenmez.
Pamuk şeker almak için amcanın yanına foğru gittiler el ele bir aile gibi anne gibi baba gibii...
Ferit:Amcacığım bize iki tane versene
-vereyim tabi en güzelini vereyim Allah yavrunuzu size bağışlasın.
Ayşe ve Ferit hüzünlenerek birbirlerine öylece baktılar.
Ayşe gözleri dolunca hemen başını başka yöne çevirdi.
Acımız şimdi yine yüzümüze yerleşmişti nasıl dayanılırdı ki belki de sadece Zaman lazımdı...
Telefon çaldı
Çalan telefon Ayşe'nin di arayansa polis
Polis: merhaba Ayşe hanım Güneşin ailesi kayıp için başvurdular az önce emniyetteler şuan.
Ayşe:öyle mi çok sevindim(aslında ondan kopmak stemiyordu bu yüzden üzgün dü ama bir o kadar da Annesinin ona kavuşmasını çok istiyordu)
Çünkü bu acının en büyüğünü yaşamıştı bir anne için evladın ne demek olduğunu çok iyi biliyordu.
Ferit:ne oldu bulmuşlar mı
Ayşe gözleriyle onaylayarak polisle konuşmaya devam etti.
Ayşe:napalım o zaman biz getirelim Güneş i
Polis memuru:isterseniz olduğunuz yerden gelip alabiliriz sizi Ayşe hanım
Ayşe:yok biz eşimle birlikte geliriz adresi söylemeniz yeterli.
Ferit eşim lafını duymayalı çok olmuştu o kadar hoşuna gitmişti ki yüzünde bir gülümseme belirdi.
Ferit: hadi gidelim o zaman
Ayşe:Ferit önce biryere uğramanız lazım
Ferit:nereye??
Geçiş sahnesi:
Ayşe Ferit e yolda anlatmış ve bisiklet almaya gelmişlerdi
Tam da Güneş in istediği gibi pembe farları olan bir bisiklet aldılar.
Güneşin mutluluğu yüzünden okunuyordu. Ayşe ve Ferit'e el işareti yaparak eğilmelerini söyledi ve sımsıkı sardı kollarıyla ikisini birer öpücük de kondurdu mutluluktan uçuyordu Ayşe ve Ferit birbirlerine bakıp gülümsediler.
Karakola getirdiler bahçede anne babası harap olmuş bir şekilde bekliyorlardı.
Ayşe ön koltuktan inip güneşi almak için arka kapıya gitti Ferit de indi.
Ayşe hiç kapıyı açmak istemedi çünkü güneş ona çok iyi gelmişti her şeyi unutturmuştu bütün acıları bir kaç saatliğine bir annenin yüreğinde fırtınalar koparken diğer bir kadını anne gibi hissetttirmişti.
Kapıyı açtı kucağına aldı ve feritle göz göze geldiler.
Hiç bırakmak istemiyorum der gibi.
Ferit iyice dağıldı Ayşe'yi böyle görmek canını yakmıştı anlaşılan
Güneş'i annesine teslim etti.
Kadın teşekkür etmek istedi ama Ayşe Güneş le vedalaşmak istemediğinden koşar adımlarla tekrar arabaya bindi Ferit de bisikleti bagajdan indirerek yanlarına götürdü. Aile Ferit le konuştu ona teşekkür etti eşinize iletirsiniz dediler.
Güneş:Ferit abi, Ayşe abla bana kızdı mı niye beni öpmeden gitti?
Ferit:olur mu hiç öyle şey canım benim Ayşe ablan biraz yorgun o yüzden böyle ama bana dedi ki benim yerime bal yanaklardan öpp
Ferit öper güneşi aile bisiklet için ödeme yapmak ister fakat Ferit müsade etmez hediyemiz olduğunu söyler. aile teşekkür ettikten sonra Ferit arabaya doğru yönelir.
