Yıllar önce elimden kayıp giden her şeyim, artık tekrar elimden alınıyordu.
Kazanmak için şansım olsaydı eğer, tek kazancımın o olmasını dilerdim. Sadece onu kazanmak, onu kaybetmekten korkmayı seçerdim.
Ama engeller vardı, aramıza çığ gibi düşen v...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🥀🥀🥀🥀
Fahral Bozkır, ömrümü adadığım adam tam karşımda duruyordu.
Bazı duygular vardır, tam içine oturan ve öldüğünü hissettiren. Şu an o duyguları yaşıyordum, bu acıydı, öfkeydi, özlemdi, sevgiydi. Bütün duygular hepsi bir olup güçlü bir düşman olmuş, beni onun karşısında yıkıyordu. Onunla karşılaşacağımı biliyordum ama bu kadar erken olacağını hiç düşünmemiştim.
Gözlerim üzerinde duran üniformasına kaydığında utanmasam gülümseyecektim. Öyle güzel oturmuştu ki üzerine, sanki onun için dikilmiş onun için hazırlanmıştı. Bedeni adeta giydiği üniforma ile bir olmuştu. Yıllar önce staj yaptığı bir sivil polis memuru iken şimdi, Başkomiser olmuştu.
Yıllar ondan hiçbir şey kaybettirmemiş aksine üzerine eklemiş gibiydi. Siyah çakır gözleri kara bir girdap gibi insanı kendine çekerken, sert çehresini örten kirli sakallarıyla karşımda bir sanat eseri gibi boy gösteriyordu.
Kalbimin atışları öyle hızlanmıştıki bir an kalp krizi geçireceğimi düşündüm.
Derin bir nefes almaya aç olan ciğerlerim, boğazımı yakıyordu. Boğazımın hemen arkasında yılların acısını çıkaracak kadar büyük hıçkırığımı zor tuttum.
Film kaplı camlardan dolayı beni hâla göremesede yüzündeki endişeli ifade beni gülümsetmişti. Ben olduğumu bilmiyordu, ama benim için endişeleniyordu. Tamam psikopatlar gibi her haltı kendi üzerime çekmemeliyim.
Derin bir nefes vererek arabanın kapısını açtım. Boğazımdan aşağı kayıp gitmeyen yumru beni yutacak gibi keskindi. Ayaklarım toprağa basarken üzerimdeki beyaz elbisemi düzelterek bedenimi arabanın dışına çıkardım.
Kalbim göğüs kafesimde değil ağzımda atıyordu sanki. Bu nasıl bir duyguydu böyle?
Başımı ona çevirdiğimde gözleri irice açıldı ve geriye doğru tökezledi. Kaşları çatıldı, dudakları birkaç kez aralanıp tekrar mühürlendi. Arabanın önünden dolanıp karşısına geçtim. Gözleri gerçekliğimi ölçmek istercesine yüzümde ve bedenimde gezindi.
Sertçe yutkundu ve arkasını döndü. Karşılaşacağımızı elbette biliyordum ama bu kadar erken beklemiyordum. O da beklemiyordu, ki o hiç beklemiyordu. Gelmeyeceğimi düşünmüş bile olabilirdi. Ya da beni önemsemiyor da olabilirdi. Şu anki hali tamamen şaşkınlıktan ötürü olabilirdi.
Derin bir nefes aldım. Ne yaşandıysa geçmişte kaldı diye geçirdim içimden. Kendimi onun yanında güçsüz biri olarak gösterecek değildim. Alnımın sızıyla elim orayı bulurken parmaklarıma sızan kırmızı sıvı ile yüzümü buruşturdum.
