PT ( 3 )

233 42 5
                                    

(Zaw)

အမ်ိဳးအမည္မသိတဲ့ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ ႐ြမ္ကြၽင့္အိမ္ျပန္
ေရာက္တဲ့အထိ ေတြးေနမိတုန္း

"က်က္သေရမရွိလိုက္တာ"

"ဘာျဖစ္တယ္!"

"မင္းကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး "

ေဘးကနွစ္ေယာက္ရဲ႕အသံအက်ယ္ႀကီးေတြေၾကာင့္ ႐ြမ္
ကြၽင့္အေတြးမ်ား လက္စသတ္သြားခဲ့ရသည္

"ဟယ္ခ်န္း တာရို"

"ဘာလဲ"

"ကိုယ္နဲ႔မသိတဲ့သူတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ခုခုခံစားမိရင္အဲ့
တာ ဘာလို႔ေခၚလဲ"

"ဖြန္ေၾကာင္တာလို႔ေခၚတယ္"

"ဒီေကာင္!"

တာရိုအား ႐ြမ္ကြၽင့္ေခါင္းအုံးနဲ႔ ပစ္ေပါက္လိုက္သည္

"ေနပါဦး မင္းကဘာခံစားခဲ့ရလို႔လဲ"

"ထူးဆန္းတယ္ကြ ငါနဲ႔လုံးဝမသိတဲ့သူကို ငါနဲ႔အရမ္းရင္း
နွီးတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳးရေနတယ္"

"ေအး အဲ့တာ ပစ္မွားေနတာ"

"တာရို ! မေနာက္နဲ႔ ငါအတည္ေျပာေနတာ"

"သိပါၿပီဗ်ာ"

ဟယ္ခ်န္းက ဆရာႀကီးပုံစံနဲ႔ေတြးေနၿပီး ႐ြမ္ကြၽင့္ကေတာ့
အာရုံစိုက္ေနသည္ တာရိုကေတာ့ ဘာမွမေတြးမိပါ အီ
ဟယ္ခ်န္းေခါင္းကထြက္လာတဲ့အေတြးနဲ႔ ဟြမ္း႐ြမ္ကြၽင့္ပါး
စပ္ထဲကထြက္လာတဲ့စကားေတြက ၅ မိနစ္ျပည့္ေအာင္
ေတာင္မမွန္လို႔ပါ

"ဘာလို႔လဲ သိလား"

"ငါ့အထင္ အတိတ္ဘဝနဲ႔ဆိုင္မယ္ထင္တယ္"

"ဘာလို႔လဲ"

"ဒီဘဝမွာ မင္းကစြံမွမစြံတာ အရင္ဘဝက မင္းနဲ႔ျဖစ္ဖူးတဲ့
သူျဖစ္နိုင္တယ္"

"အတိတ္ဘဝဆိုတာ တကယ္ရွိတာလား"

"ရွိတာေပါ့ ငါ့ေကာင္ရ"

"ခြီး"

တာရိုက ထရယ္ေတာ့ ေဘးကနွစ္ေယာက္က သူ႔ကိုဘာ
အထာလဲဆိုတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ၾကည့္လာသည္

"႐ြမ္ကြၽင့္ သူ႔စကားကိုယုံေနတာလား"

"ဘာလို႔လဲ"

Love Is Yours  [ S2 ]Where stories live. Discover now