Tanrının Elleri
Rüzgâr eserken,
Yapraklar dökülür,
O berrak yüzünden bir damla süzülür,
Bu ayrılık...
Kalbindeki en büyük yaradır artık...
Ve güneş batarken, çocuklar uyurken,
Başucunda bekleyen yorgun bir melektir...
Ve her gece sabret diye saçlarımda dolaşan tanrı'nın elleridir.
Ne büyük, ne derin, ne siyah, ne keskin,
Hep ayrılık gibi o kırılgan gözlerin,
Unutma...
Unutma...
Dikecek yırtılan geceyi sabaha...
Ne büyük, ne beyaz, ne eşsiz, ne duru,
Hep sarılıp sarıyor üşüyen ruhumu,
Bırakma!
Bırakma elimi düşerim karanlığa.
Bir melek işliyor ismini ince bir dantel gibi kalbime...
Hissediyorum kaderimin üstünde gezinen yumuşak uçlu parmaklarını...
Küçük bir kum parçası karışıyor denize uzakta bir yerde...
Ve gözyaşların değiyor avuçlarıma...
Ağlama...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cem'in Günlüğü
FanficDEVAM EDİYOR Şahsına münhasır yalnız bir Cem'in fazlasıyla fantastik dünyasına bir bilet, istemez miydin? Not. Bu kurgu hikayede yer yer Cem Adrian'ın şarkılarından alıntılar yapılmıştır ve her bölümle bağlantılı bir şarkısı bölümden sonra yayınlan...
