Rond 10 uur werd ik wakker van het geluid van een telefoon. 'Hallo, met Rosalie', nam ik de telefoon op. 'Hai lieverd, hoe gaat het met je?' hoorde ik mijn moeder vragen. 'Niet zo best', lachte ik bescheiden. 'Ik kreeg net een appje van Fenne en Maddie, dat je in het ziekenhuis ligt, we zijn erg ongerust, je vader en ik komen er zo snel mogelijk aan!' 'Oké doei mam, tot zo' zei ik. Een halfuurtje later was het een drukte van jewelste in de kamer. Mijn ouders, broers en zussen, en vriendinnen praatten allemaal door elkaar. Het werd ineens doodstil toen de zuster met goed nieuws kwam, de uitslagen van alle testen waren goed, dus ik mocht naar huis. 'Dat is geweldig nieuws!' riep mijn moeder met een blij gezicht. 'Hoe gaat het eigenlijk met de jongen waar ik tegenaan ben gebotst?' vroeg ik. 'De zuster antwoordde, 'Hij had gelukkig niet zoveel last van zijn hoofd, hij is gisteravond naar huis gegaan'. 'Gelukkig dat hij er goed vanaf is gekomen', zei ik. Ik voelde mezelf alweer moe worden, en mijn vader stopte me in. Toen mijn hoofd het kussen raakte, was ik alweer vertrokken.
Maandag ochtend mocht ik weer naar school, alleen was ik nog wel te herkennen aan een enorme bult op mijn voorhoofd. Bij de fietsenstalling wachtten Maddie en Fenne al op me. 'Hey meiden, wat heb ik gemist deze week?' vroeg ik. 'Niet zoveel bijzonders, onze mentor hebben we nog niet gezien, al gaan er roddels rond, dat hij vrijdag nog wel op school is geweest' zei Fenne. 'Misschien zien we hem vandaag wel', merk ik op. 'Maar hoe gaat het met jou?' vroeg Maddie. 'Het gaat al steeds beter, ik heb eigenlijk geen last meer van mijn hoofd, alleen jammer van die dikke bult op mijn voorhoofd,' lachte ik. 'Nou je bent alweer de oude hoor ik' zegt Maddie. Lachend lopen we verder. 'Tring triiinggg' Oh nee de eerste bel is gegaan! ̈́' We mogen wel opschieten naar de les wiskunde, want we moeten nog 5 trappen op!' zei Fenne hijgend, terwijl we de fietsenstalling uitrenden.
Hijgend kwamen we met zijn drieën de klas binnenstormen. 'Net op tijd dames, ga gauw zitten' zei een wat oudere vrouw, die er aardig uitzag. 'We beginnen met de les'... We zaten maar voor de helft op te letten en een beetje voor ons uit te staren ... Toen zei Fenne ineens; ' Ik verveel me, laten we stiekem op onze telefoons gaan!' Eigenlijk was dat verboden, want tijdens de les moesten we onze telefoons inleveren en in de telefoontas doen. Maddie fluisterde; ' Hè laten we eens onze mentor opzoeken op insta!' ' Haha goed idee' zeiden Fenne en ik, en we gingen opzoek.
Ik typte in de zoekbalk van instagram; 'meneer Stevens'. Ik kreeg een lijst van mensen te zien met de achternaam Stevens. 'Pff dit is zoeken naar een speld in een hooiberg' zei ik. 'Laten we anders eens op Facebook kijken, want daar staat ook je beroep bij' opperde Maddie. Ik opende gauw mijn Facebook app en logde even snel in met mijn account. Weer typte ik de naam 'Stevens', en alweer honderden zoekresultaten. 'Weten we ook iets van een voorletter?' vroeg Fenne. 'Hmm goed idee' mompelde ik. 'Ik zal eens in magister kijken'. Ik opende de magister app en typte gauw mijn klasnaam in. 'Mentor van klas 2h I. Stevens'. 'De naam begint met een 'I' dus', zei ik. Maddie typte de naam snel in, en ze kreeg nu al wat betere zoekresultaten. ' Ingrid Stevens, Irene Stevens, Ian Stevens, Ivan Stevens' dat zijn een paar zoekresultaten' zei Fenne. 'Ik denk dat het wel die Irene kan zijn, want die woont in Ouderkerk aan de Amstel, dat is vlakbij Amsterdam' zei ik. 'Of de 'Ivan Stevens', want die heeft een paar foto's staan van dat hij aan het sporten is', zei Maddie. 'Nou ik heb geen idee wie het zou zijn, we moeten het maar afwachten' zei Fenne..
*Hiii guyss! <3
I'm back, met een nieuw hoofdstuk! Nou ik ben benieuwd of hun zoekresultaten overeen komen met hun mentor... Doen jullie dit ook, je docenten googlen? Or is it just me? :)
JE LEEST
Verliefd op mijn docent en mentor... 😫
RomanceRosaly is een veertienjarig meisje dat naar de tweede klas gaat, ze is erg benieuwd naar haar nieuwe klas, maar vooral naar haar nieuwe mentor...