Verliefd op mijn docent en mentor... 😫

Hoofdstuk 7

Ik zag Ian al lopen met een zware paal, en ik kon de verleiding niet weerstaan om even naar zijn gespierde armen te kijken. 'Ik heb eigenlijk nog helemaal niet mijn excuses aangeboden voor die ene keer, toen ik tegen je op botste' zei hij verlegen. 'Excuses aanvaard' antwoordde ik. 

Terwijl ik me omdraaide naar het ballenrek, waar ik de volleybal neerlegde, voelde ik zijn warme adem in mijn nek, toen ik me omdraaide stond ik niet eens 10 cm van hem af. Ik voelde de vlinders in mijn buik...Hij streek zijn hand door mijn haar, langs mijn oor, langs mijn kin, en boog naar voren om me te kussen... Zijn lippen voelden zacht als perziken. Ik legde mijn armen om zijn nek, en hij legde zijn handen om mijn middel. Onze tongen speelden een vurig spel. Wauw, wat kan deze man zoenen...

'Holy shit, WAT BEN IK AAN HET DOEN?!' dacht ik ineens! 'Ehm... sorry het spijt me', zei ik en ik rende de gymzaal uit. Toen ik met een rood hoofd de kleedkamer binnenstapte, zaten mijn vriendinnen er gelukkig nog. 'Duurt dat zo lang, een net afbouwen?' vroeg Fenne grijnzend. 'Shit, ze hebben me door', dacht ik. 'Hij heeft wel een oogje op je volgens mij' giechelde Maddie. 'Nee, vast niet' zei ik. 'In mijn hoofd zag ik hem alweer voor me, met zijn schattige lach, en mooie ogen.

Toen ik 's middags thuis kwam, en op de bank zat met mijn kleine zusje Fay op mijn schoot, droomde ik weer even weg in die ogen van hem... 'Joehoee Roos, ik ben weer thuis hoor' riep mijn moeder vanuit de bijkeuken. 'Rosalie, aarde aan Rosalie!', zei mijn moeder toen ze voor me ging staan. 'Oh hoi mam' zei ik tegen haar. 'Waar zit jij met je hoofd bij? 'Gaan jullie zo mee, even boodschappen halen?' vroeg mijn moeder aan mij en mijn oudere zus Lisa. 'Ja hoor, ik wil wel even mee, zei ze'. Ik ging ook even mee.

In de supermarkt liep ik met de kinderwagen door de winkel, op zoek naar de aardappelen. Mijn moeder en zus liepen een eindje achter ons. Ik liep het gangpad in waar de aardappelen altijd liggen en bukte naar het onderste schap. Ik wilde opstaan, maar toen ik me omdraaide botste ik tegen een jonge man aan. 'Oh sorry' mompelde ik.

'Oh hoi Rosaly, het wordt haast een gewoonte, elke keer als we elkaar tegen komen botsen we tegen elkaar op!' zei hij lachend. 'Oh nee daar is ie weer, hoe kan het nou, we wonen in zo'n grote wereld en toch komen we elkaar zo vaak tegen' dacht ik. 'Oh hoi meneer Stevens' zei ik terug, 'Sorry, ik ben ook zo'n kluns..' 'Ik zal je wel even helpen met die zak aardappelen, het is tenslotte mijn schuld dat ze zijn gevallen', zei Ian. Hij raapte de aardappels op en stopte ze terug in de zak en drukte deze in mijn handen. 'Tot morgen Rosaly'. 'Tot morgen meneer' antwoordde ik.

'Wie was dat?' hoorde ik mijn moeder zeggen, en ik draaide me weer om, 'Oh dat was mijn gymdocent, en mentor, meneer Stevens'. 'En de man met wie ik mijn eerste zoen heb gedeeld'... dacht ik. 'Aha, wat een leuke vent! Zulke knappe docenten waren er in mijn tijd niet hoor!' We liepen naar de kassa om af te rekenen.

*OMFGG ze hebben gezoeeennddd!!! Finally :) Let me know wat jullie van het verhaal vinden, tips zijn altijd welkom <3 Trouwens, wat vinden jullie ervan als je ondertussen een muziekje hoort/een filmpje kunt kijkenn? Yay or nay?