part 7

300 29 0
                                    

နာက်င္ေနတဲ့ႏွလံုးသားကိုလ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး
ေရွ႕ဆက္တဲ့အခါ ဆံုမွတ္ေတြဟာလြဲေခ်ာ္ကုန္ေရာ္။

ဘယ္ေနရာကမ်ားစမွားခဲ့ၾကသလည္း အခ်စ္ရယ္ ...

မ်ဥ္းၿပိဳင္ေတြရဲ႕အစြန္းတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာ
ရပ္ေနမိသလား ? ကိုယ္တို႔နီးဖို႔ေရာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား ? ေသခ်ာတာေတာ့ မ်ဥ္းၿပိဳင္ေတြဟာဘယ္ေတာ့မွမဆံုၾကဘူးတဲ့။

.........................................................

အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးရဲ႕စကားမဆုံးခင္မွာပဲ
ေအာက္ထပ္ကေန ဂြၽန္ဂ်ဳံးကုရဲ႕နာမည္ကို
ခပ္အီအီေခၚတဲ့အသံအား အနည္းငယ္က်ယ္ေလာင္စြာၾကားလိုက္ရသည္။

ဒီအသံဟာ မိန္းကေလးအသံမွန္း
ထယ္ေယာင္းတို႔သုံးေယာက္လုံး
ခန႔္မွန္းမိၾကတာအမွန္ပင္။

"အိမ္ေတာ္ထိန္းေျဗာင္ ! ေအာက္ထပ္မွာဘယ္သူေရာက္ေနတာလည္း ?"

ဂြၽန္ဂ်ဳံးကုက စိတ္တိုေနတဲ့ပုံမ်ိဳးႏွင့္ေမးတယ္။

"ဒါက ....သခင္ေလး ...သခင္ေလးရဲ႕ ခ်စ္သူလို႔ေျပာပါတယ္"

"ခ်စ္သူ ?? "

"အမ်ိဳးသမီးနာမည္က ေျမာရွင္းရိပါ"

"အာ ..... ႏူးနာရွင္းရိ !?"

တစ္စုံတစ္ခုကိုျပန္မွတ္မိသြားတဲ့
ဂ်ဳံးကုက ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးျပန္ျဖစ္လာၿပီး
ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းသြားေတာ့သည္။

အိမ္ေတာ္ထိန္းႏွင့္ထယ္ေယာင္းလည္း
ေနာက္ကေနဆင္းလာလိုက္တယ္။

ေအာက္ထပ္ေရာက္ေတာ့
တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးအျပန္အလွန္ဖက္ထားၿပီး
ပူးကပ္ေနၾကတဲ့ လူႏွစ္ဦးရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။

"ဂ်ဳံးကုကီးကိုလြမ္းေနတာ"

ဂ်ဳံးကုဘက္ကအေျဖျပန္မလာေပ။

ထိုအစား ဂ်ဳံးကုမ်က္လုံးေတြက
သူတို႔အေနာက္မွာရပ္ေနတဲ့ထယ္ေယာင္းႏွင့္
အၾကည့္ခ်င္းဆုံလာၿပီးတစ္ဖက္မိန္းကေလးရဲ႕
ပခုံးနားတိုးကာ ပါးစပ္လႈပ္႐ုံေျပာသည္။

professor Kim VWhere stories live. Discover now